Eurofighter, to dwusilnikowy myśliwiec wielozadaniowy zbudowany w układzie kaczki, przez konsorcjum trzech europejskich producentów lotniczych, współpracujących w ramach holdingu Eurofighter GmbH,
powołanego do życia w 1986 r.

Pierwszy prototyp wielozadaniowego samolotu myśliwskiego Eurofighter oblatano w 1994 r. Dziewięć lat później, w 2003 r., myśliwiec wszedł do eksploatacji w Niemczech i w Wielkiej Brytanii. Debiut bojowy miał miejsce w 2011 r. Czy Eurofighter potwierdził swoją wartość bojową?

Historia samolotu zaczęła się w 1983 r., kiedy Francja, Hiszpania, Niemiecka Republika Federalna, Wielka Brytania i Włochy zdecydowały się uruchomić program wspólnej budowy myśliwca wielozadaniowego. Początkowo program nosił nazwę Future European Fighter Aircraft (FEFA). Wśród wymienionych państw, Francja nalegała na opracowanie samolotu mającego także możliwość bazowania na lotniskowcach, co wymagało znaczących zmian w strukturze płatowca. Żadne z pozostałych państw nie miało takiego wymagania i wkrótce Francja znalazła się poza grupą, podejmując opracowanie własnego myśliwca, znanego dziś jako Dassault Rafale. Przez pewien czas poza programem znajdowała się także wahająca się Hiszpania.
W toku wstępnych prac nad projektem zdecydowano o budowie demonstratora technologii, znanego jako EAP (Experimental Aircraft Program). Samolot ten powstał w firmie British Aerospace w Warton. Pierwszy egzemplarz EAP został oblatany 8 sierpnia 1986 r. i do 1 maja 1990 r. wykonał łącznie 259 lotów doświadczalnych w czasie 195 godzin. Był to aerodynamiczny protoplasta dzisiejszego Eurofightera.
Konsorcjum Eurofighter GmbH powstało w czerwcu 1986 r. i zostało zarejestrowane w Niemieckiej Republice Federalnej. Początkowy podział prac wyglądał następująco: MBB – 33%, British Aerospace – 33%, Aeritalia – 21% i CASA – 13%. Wszystkie wymienione firmy od tamtej pory uległy przekształceniu. Niemiecka Messerschmitt-Bölkow-Blohm (MBB) została w 1989 r. wykupiona przez koncern Deutsche Aerospace Aktiengesellschaft (DASA), własność Daimler-Benz. Po restrukturyzacji w 1995 r. firma zmienia nazwę na Daimler-Benz Aerospace AG, a w 1998 r. po połączeniu z Chryslerem, na DaimlerChrysler Aerospace AG. W 2000 r. powstał nowy, europejski koncern European Aeronautic Defence and Space (EADS), po połączeniu niemieckiego DaimlerChrysler Aerospace AG, francuskiej Aérospatiale-Matra i hiszpańskiej Construcciones Aeronáuticas SA (CASA). W 2014 r. doszło do ponownej reorganizacji. Ponieważ te same firmy tworzyły grupę kapitałową Airbus, w 2014 r. sformowano konsorcjum Airbus Group SE z siedzibą w Leiden w Holandii, dzieląc ją na oddziały funkcjonalne: Airbus (cywilny), Airbus Defence and Space i Airbus Helicopters (dawny Eurocopter). W Wielkiej Brytanii w 1999 r. British Aerospace (BAe) połączył się z firmą Marconi Electronic Systems tworząc koncern BAE Systems plc, istniejący do dziś. Z kolei we Włoszech w 1990 r. Finmecanica połączyła swoje oddziały Aeritalia i Selenia tworząc koncern Alenia Aeronautica, od stycznia 2012 r. przemianowany na Alenia Aermacchi. W styczniu 2016 r. firma Leonardo-Finemcanica skoncentrowała wszystkie swoje oddziały (AgustaWestland, Alenia Aermacchi, Selex ES, OTO Melara, WASS) w jedną firmę, która od stycznia 2017 r. nosi nazwę Leonardo S.p.A.
Wymagania na nowy wielozadaniowy samolot myśliwski pojawiły się pod koniec 1987 r. Nacisk położono na możliwości myśliwskie – zwalczanie celów powietrznych, w tym na możliwość szybkiego startu i osiągnięcia dalekiej rubieży przechwycenia w szerokim przedziale wysokości w maksymalnie krótkim czasie, na dalekie wykrywanie nieprzyjacielskich samolotów uderzeniowych oraz możliwość niszczenia ich z odległości znacznie przekraczającej zasięg wzrokowego wykrycia celu. W razie nawiązania walki na bliskiej odległości zakładano bardzo wysoką manewrowość myśliwca oraz użycie celownika nahełmowego dla szybkiego wskazania celu przenoszonym pocisków rakietowym. Zwalczanie celów naziemnych i nawodnych traktowano jako zadania drugorzędne, które w pierwszej kolejności miały realizować samoloty myśliwsko-bombowe Tornado IDS.
Samolot miał powstać z wykorzystaniem najnowszych dostępnych wówczas technologii, w tym z szerokim zastosowaniem materiałów kompozytowych, cyfrowych technik w systemach awioniki, z użyciem aktywnego układu sterowania i z napędem w postaci specjalnie dla niego opracowanych silników.

Badania prototypów

Zbudowano łącznie siedem prototypów Eurofightera, po dwa w każdym z państw, za wyjątkiem Hiszpanii, w której powstał tylko jeden. Nosiły one nazwę Development Aircraft (DA). Pierwszy z nich, DA1, powstał w Niemczech i został oblatany 27 marca 1994 r. w Manching. Samolot wciąż był napędzany dwoma silnikami RB199 pochodzącymi z Tornado. 8 kwietnia 2003 r. DA1 przekazano Hiszpanii, w zamian za rozbity hiszpański prototyp DA6. 6 kwietnia 1994 r., w Warton wystartował pierwszy brytyjski samolot, DA2, także z silnikami RB199. Włoski DA3 oblatany 4 czerwca 1995 r. był pierwszym z napędem w postaci docelowych silników EJ200. Kolejno w powietrzu znalazł się hiszpański DA6, pierwszy samolot dwumiejscowy, oblatany 31 sierpnia 1996 r. Samolot ten został rozbity 21 listopada 2002 r., po zgaśnięciu w locie obu silników.