18 czerwca w stoczni Siewiernaja Wierf’ w Sankt Petersburgu, w obecności dowódcy Wojenno-Morskogo Fłota, adm. Aleksandra Moisejewa, zwodowano korwetę Prowornyj. To dopiero drugi okręt projektu 20385 przeznaczony dla dla Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej, choć jednostki tej serii są budowane od 12 lat.

Budowa z przeszkodami

Prowornyj jest drugą korwetą projektu 20385 (typ Griemiaszczij), który jest zmodernizowaną wersją jednostek projektu 20380 Stierieguszczij. Stępkę okrętu położono 27 lipca 2013 roku. Budowa od początku postępowała powoli, między innymi w związku z zachodnimi sankcjami nałożonymi z powodu aneksji ukraińskiego Krymu przez Federację Rosyjską w 2014 roku. Korwety projektu 20385, w przeciwieństwie do protoplastów, miano wyposażyć w siłownię z silnikami wysokoprężnymi Rolls-Royce MTU 16V1163 TB93 połączone przekładnią redukcyjną firmy Renk. Kolejną nowością były linie wałów i śruby nastawne, prawdopodobnie produkcji Andritz Hydro. Śruby nastawne na okrętach bojowych tej wielkości, to w Rosji (ZSRS) zupełna nowość. Ponadto pozyskano aktywne stabilizatory przechyłów firmy B+V Industriech. Jednak sankcje nałożone na Rosję przez Unię Europejską spowodowały wycofanie się firm niemieckich z dostaw armatorskich w ramach programu budowy korwet projektu 20385. Do stoczni zdołano jeszcze przewieźć śruby, linie wałów i stabilizatory, które zamontowano na pierwszym w serii Griemiaszczim, ale MTU wycofała się z dostaw silników głównych. Był to poważny cios dla programu. Jedynym rozwiązaniem było przeprojektowanie siłowni jednostek 20385 pod napęd rosyjski.

Kolejny cios dla Prowornego nadszedł 17 grudnia 2021 roku. W godzinach wieczornych na budowanej korwecie wybuchł pożar. W czasie walki z ogniem popełniono wiele błędów, głównie organizacyjnych, przez co okręt został uszkodzony w bardzo dużym stopniu. Przede wszystkim spłonęła górna kondygnacja nadbudówki i podstawy masztu oraz uszkodzone były wyrzutni rakiet. Nadbudówki do korwet projektów 20380 i 20385 wytwarza stocznia Sriednie-Niewskij sudostroitielnyj zawod w Pontonnym koło Sankt Petersburga z laminatów poliestrowo-szklanych formowanych metodą infuzji próżniowej. Oficjele zapewniali wówczas, że naprawy nie wydłużą znacząco czasu budowy, co oczywiście okazało się propagandową mrzonką. Nowa nadbudówka trafiła na Prowornego w listopadzie 2022 roku.

Korwety typu Griemiaszczij

Korwety projektu 20385 są rozwinięciem typu Stierieguszczij. Zastosowano na nich maszt zintegrowany IBMK mieszczący m.in. wielozadaniowy, trójwspółrzędny system radiolokacyjny MF RŁK Zasłon, wykorzystujący osiem aktywnych anten AFAR z elektronicznie sterowanym szykiem fazowym (pasm S i X). Zasłon w stosunku do Furke-2 (który jest na typie Stiereiguszczij) daje skokowy wzrost zdolności do kontroli sytuacji powietrznej, dzięki zastosowaniu pasma X o większej rozdzielczości. Zwiększa się też znacząco liczba śledzonych obiektów (podobno do ponad 100) z możliwością jednoczesnego naprowadzania do 16 pocisków na różne cele.

Zasłon pozwolił także na rezygnację z radarów Monumient-A i 5P-10-02 Puma, ponieważ przejął ich funkcje wskazywania celów i kierowania ogniem. W IBMK zainstalowano też anteny systemu walki elektronicznej TK-25-02. Uproszczoną wersję masztu IBMK z radarem Zasłon zastosowano także w korwetach projektu 20380 od dziewiątej jednostki serii (Gieroj Rossijskoj Fiedieracyi Ałdar Cydienżapow).

Zainstalowaną przed nadbudówką dziobową wyrzutnię 3S97 systemu Riedut zastąpiono ośmiokomorową wyrzutnią uniwersalną UKSK 3S14UK2. Dzięki niej możliwe jest użycie środków ogniowych systemów 3M55-20385 Oniks (ponaddźwiękowe pociski przeciwokrętowe 3M55) i Kalibr-NK (pociski przeciwokrętowe 3M54, manewrujące do zwalczania nieruchomych obiektów lądowych 3M14 i rakietotorpedy 91R2). Montaż UKSK spowodował konieczność przeniesienia wyrzutni Rieduta. Dzięki przedłużeniu okrętu w części rufowej o niespełna 2 m możliwa była instalacja dwóch modułów wyrzutni 3S97 w kadłubie po obydwu burtach przedniej części lądowiska śmigłowca. Ponadto zwiększono łączną liczbę komór z 12 do 16, co pozwala zabrać do 64 pocisków bliskiego zasięgu 9M100.

Korwety projektów 20380 i 20385 to obecnie najliczniejsza seria okrętów średniej wyporności budowanych w Rosji. W dwóch stoczniach (Siewiernaja Wierf` w Petersburgu i Amurskij sudostroitielnyj zawod w Komsomolsku nad Amurem) powstało lub jest jest w różnych stadiach budowy 18 tych udanych okrętów (12 projektu 20380 +6 projektu 20385).

Z korwet projektu 20385 jak dotąd tylko jedna podniosła rosyjską banderę – zbudowany w Petersburgu Griemiaszczij, który zasilił Flotę Oceanu Spokojnego. Prowornyj planowo ma dołączy do niego w tej samej flocie do końca 2025 r.