16 listopada w Bostonie w stanie Massachusetts odbyła się uroczystość podniesienia bandery na pokładzie wielozadaniowego okrętu USS Nantucket (LCS 27) podtypu Freedom typu LCS (Littoral Combat Ship).

Najnowszy wcielony do US Navy okręt typu Freedom jest 14. (z 16 zamówionych) jednostek zbudowanych wg projektu Freedom, i 28. LCS-em ogólnie. Jest to także czwarty okręt w historii US Navy noszący nazwę na cześć wyspy leżącej w pobliżu północno–zachodniej części wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Sama uroczystość odbyła się w zacnym towarzystwie, Nantucket zacumował za rufą USS Constitution co było nie jako symboliczne, gdyż najnowszy okręt US Navy „spotkał” się z najstarszym. Pierwszym dowódcą liczącej 84 osoby załogi nowego okrętu została pani kmdr Kari Yakubisin.

Amerykański program LCS jest znany z wielu zawirowań i kontrowersji, czego najlepszym przykładem są naprzemienne decyzje o wprowadzaniu do służby jednostek typu Freedom oraz ich z niej wycofywanie. Celem tego programu było dostarczenie US Navy wielozadaniowych jednostek, mogących podejmować działania nawet w tak skomplikowanych rejonach, jak obszary przybrzeżne (szczególnie w aspekcie działań asymetrycznych). Zakładał on budowę łącznie 52 okrętów. Później liczbę tę zredukowano do 35, przy czym założono, że 16 należeć będzie do podtypu Freedom, a 19 do podtypu Independence.

Zamówienie na budowę przyszłego Nantucket, stocznia Fincantieri Marinette Marine w Marinette w stanie Wisconsin, otrzymała 6 października 2017 roku, stępkę położono 9 października 2019 roku, a wodowanie miało miejsce 7 sierpnia 2021 roku. Podobnie jak wszystkie jednostki typu Freedom, także i LCS 27 zostanie podporządkowany, utworzonemu 7 listopada 2014 roku, drugiemu dywizjonowi LCS LCSRON2 (Littoral Combat Ship Squadron Two) podległemu dowództwu Naval Surface Force Atlantic (SURFLANT) z bazą w Mayport na Florydzie.

Jednostki typu Freedom legitymują się wypornością pełną 3500 ton przy wymiarach 115,3x17,5x4,0 m. Układ napędowy składa się z dwóch turbin gazowych Rolls-Royce MT30 o mocy po 36MW oraz dwóch silników wysokoprężnych Colt-Pielstick 16PA6B o mocy po 6400 kW. Ruch postępowy zapewniają cztery pędniki wodnostrumieniowe KaMeWa, z których dwa są sterowalne (153SII) oraz dwa nie sterowalne (153BII). Prędkość maksymalna wynosi 47 węzłów, a zasięg przy 45 węzłach wynosi 1500 Mm (3500 Mm przy ekonomicznej prędkości 18 węzłów). Okręty tego typu pod lądowiskiem dla śmigłowców o powierzchni 170,6 m² mają pokład misyjny o powierzchni 213,2 m². Uzbrojenie stałe jest skromne i składa się z armaty BAE Systems Mk110 kal. 57mm L/70 oraz 21-prowadnicowej wyrzutni Mk49 systemu RAM. Pozostałe uzbrojenie i specjalistyczne wyposażenie wchodziło (lub wchodzić miało) w skład konkretnych modułów misyjnych. Okręty mają możliwość przyjmowania śmigłowców MH-60S oraz dwóch bezzałogowych maszyn MQ-8B/C Fire Scout. W stoczni Marinette Marine w ostatniej fazie budowy znajduje się także ostatni z okrętów, przyszły Cleveland (LCS 31). Jego przekazanie do służby planowane jest na przyszły rok.