19 listopada korporacja Lockheed Martin poinformowała, że wraz z przedstawicielami armii amerykańskiej zrealizowano kolejną (udaną) próbę taktycznych pocisków PrSM.

W ramach scenariusza kołowa wyrzutnia M142 HIMARS, operująca na poligonie White Sands Missile Range w stanie Nowy Meksyk, odpaliła dwa pociski PrSM, które skutecznie poraziły cel. Test miał za zadanie sprawdzić poprawność funkcjonowania układu naprowadzania, pociski nie musiały pokonywać maksymalnej (dla nich) odległości lotu.

Obecnie Lockheed Martin realizuje już produkcję małoseryjną pocisków, które mają trafiać do użytkownika do końca marca 2026 roku. Tylko na potrzeby armii amerykańskiej zaplanowano zakup minimum 4000 sztuk (takie były plany przed wybuchem pełnoskalowej wojny ukraińsko-rosyjskiej). Dodatkowo kolejne egzemplarze mają być kupowane na potrzeby Korpusu Piechoty Morskiej oraz odbiorców eksportowych.

Pociski PrSM mają zastąpić w amerykańskiej artylerii rakietowej taktyczno-operacyjne pociski balistyczne rodziny MGM-140 ATACMS systemu MLRS, wykorzystywane do strzelań z wyrzutni rodzin M270 i M142 HIMARS. Nowe pociski, ze względu na mniejszą średnicę, będą umieszczane w wymiennych pojemnikach transportowo-startowych po dwa, co dwukrotnie zwiększy liczbę ciężkich pocisków dostępnych na wyrzutni (odpowiednio z dwóch do czterech w przypadku M270 i z jednego do dwóch w M142). Pierwotnie zasięg PrSM, ze względu na ograniczenia wymuszone przez traktat INF/RSMD, miał oficjalnie wynosić 499 km, lecz po jego wypowiedzeniu przez Stany Zjednoczone możliwe było jego zwiększenie do 700 km. Powstać ma również wersja PrSM-ER o zasięgu 1000 km. Głowica ma mieć masę ok. 91 kg. Prowadzone testy udowodniły, że udało się uzyskać m.in. trafienie w cel oddalony o 400 km i przekroczyć granicę zasięgu 500 km, choć dokładnej odległości nie udało się zmierzyć (lub też nie podano jej do publicznej wiadomości).