Państwowe Centrum Lotno-Doświadczalne Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej, 929 GLIC w Achtubinsku, 1000 km na południe od Moskwy, to instytucja, która prowadzi próby kwalifikacyjne samolotów i śmigłowców wojskowych oraz ich uzbrojenia i wyposażenia specjalnego.

W końcu września 2020 r. ośrodek obchodził swoją setną rocznicę i z tej okazji opublikował wideo prezentujące niektóre z prowadzonych tam testów. Wśród najciekawszych są m.in. kadry wystrzelenia pocisku „powietrze-powietrze” dalekiego zasięgu izdielije 620 spod samolotu myśliwskiego Su-35S.

Historia tego pocisku, stworzonego przez biuro konstrukcyjne Wympieł im. Toropowa w Moskwie, jest bardzo długa. Próby jego oryginalnej wersji K-37 (izdielije 610; NATO: AA-X-13) rozpoczęły się jeszcze w 1989 r. W dniu 18 sierpnia 1993 r. myśliwiec MiG-31M zestrzelił pociskiem rakietowym K-37 cel powietrzny w odległości 228 km, ale niedługo potem prace nad K-37 i MiG-31M zostały przerwane z braku pieniędzy. Wznowiono je w nowym tysiącleciu w ulepszonej wersji K-37M (izdielije 610M), specjalnie dla zmodernizowanego samolotu myśliwskiego MiG-31BM. Nowy pocisk został po raz pierwszy odpalony spod MiG-31BM w 2011 r. i ukończył próby państwowe w 2014 r. Jest on produkowany seryjnie jako pocisk rakietowy R-37M (NATO: AA-13 Axehead) przez zakład korporacji KTRW w Korolewie; pociski „powietrze-powietrze” w Rosji na etapie prób noszą oznaczenie z literą K, a po wejściu do służby dostają literę R.

Sam pocisk nie jest więc wielką nowinką; tym bardziej nie jest nią myśliwiec Su-35. Nowością jest połączenie ich obu razem. Dotychczas pocisk R-37M był stosowany wyłącznie przez ciężkie myśliwce przechwytujące MiG-31BM. Wersja przeznaczona dla innych nosicieli izdielije 620 (jej oznaczenie z literą K lub R jest jeszcze nieznane) różni się od izdielije 610M z MiG-31BM, najprawdopodobniej, tylko częstotliwościami pracy układu samonaprowadzania, oprogramowaniem i interfejsami; z zewnątrz są one identyczne. Teraz pocisk izdielije 620 kończy próby na Su-35S. W dalszej kolejności będzie zintegrowany z samolotem myśliwskim Su-30SM, a w planach jest także uzbrojenie weń myśliwców MiG-35. Na niedawnej wystawie Armia 2020 we wrześniu w Kubince pod Moskwą pocisk izdielije 620 był wyłożony właśnie obok myśliwca MiG-35S.

Myśliwiec Su-35S podczas prób prowadzonych w 929 GLIC w Achtubinsku odpala pocisk dalekiego zasięgu izdielije 620. Fot. MO FR

Pocisk izdielije 620 jest oferowany przez Rosję klientom zagranicznym pod oznaczeniem RWW-BD (Rakieta Wozduch-Wozduch Bolszoj Dalnosti). Pierwszym krajem, jaki zakupi pociski tego typu jest Chińska Republika Ludowa, która wcześniej, w latach 2016-2018 wprowadziła do eksploatacji 24 myśliwce Su-35; chińskie zamówienie na RWW-BD zostało pośrednio potwierdzone przez oficjalne źródła rosyjskie. Obecnie Suchoj realizuje kolejny kontrakt, na 30 myśliwców Su-35 do Egiptu; prawdopodobnie pociski RWW-BD są w zamówionym pakiecie uzbrojenia. Wiadomo o jeszcze jednym kontrakcie eksportowym na podobną liczbę Su-35 z dostawą w 2022-2024. Klient pozostaje nieznany; prawdopodobnie są to Zjednoczone Emiraty Arabskie, ale może to też być Algieria lub ponownie ChRL.

Charakterystyki pocisku izdielije 620 znamy tylko dla eksportowej wersji RWW-BD. Jest to duży pocisk, o masie 510 kg (w tym 60 kg to ładunek bojowy), długości 4,06 m i średnicy korpusu 380 mm. Pocisk jest najpierw katapultowany spod samolotu w dół przez wyrzutnię AKU-620, a dopiero potem włącza się dwuzakresowy silnik rakietowy na paliwo stałe. Do celu leci on na dużej wysokości. Maksymalny zasięg wynosi 200 km na kursach spotkaniowych, jak napisano w materiale reklamowym Wympieła, „przeciwko niektórym typom celów”, co najprawdopodobniej oznacza po prostu duże cele. Na początkowym i środkowym odcinku trasy pocisk jest prowadzony przez układ nawigacji bezwładnościowej z korekcją komendami radiowymi położenia przez samolot-nosiciel. W pobliżu celu włącza się aktywna radiolokacyjna głowica samonaprowadzania pracująca w dwóch zakresach, X i Ku, i będąca w stanie uchwycić cel o skutecznej powierzchni radiolokacyjnego odbicia 5 metrów kwadratowych w odległości nie mniejszej niż 40 km.