Choć rozwój tureckiego czołgu Altay trwa od 2008 r., a pierwszy prototyp wyprodukowano w latach 2013–2014, to jakikolwiek egzemplarz Altaya nigdy nie był prezentowany publicznie, pomijając zamknięte dla postronnych osób pokazy czy prezentacje na salonach uzbrojenia IDEF. Sytuacja ta zmieniła się dopiero w tym roku przy okazji trwającej wystawy Teknofest 2023 (27 kwietnia – 1 maja), na której wystawiono jeden z prototypów tzw. wersji T2.

Tureckie media poświęciły nieco uwagi prezentacji Altaya T2 (przy czym czołg jest na ogół określany terminem Nowy Altay, tur. Yeni Altay) na wystawie Teknofest 2023, publikując przy okazji wywiady z Mehmetem Karaaslanem, dyrektorem generalnym spółki BMC Savunma, czyli głównym wykonawcą tureckiego państwowego zamówienia na produkcję Altayów. Egzemplarz Nowego Altaya na Teknofeście 2023, reprezentuje tę samą wersję, co dwa prototypowe Altaye T2 oficjalnie przekazane 24 kwietnia podczas związanej z tym wydarzeniem oficjalnej uroczystości, która odbyła się w państwowym zakładzie 1. Ana Bakım Fabrika Müdürlüğü (tzw. ABFM) w Arifiye koło miasta Sakarya (od sierpnia 2019 r. 1. ABFM jest obsługiwany przez spółki grupy BMC, czyli BMC Savunma, BMC Power i BMC Otomotiv i jest miejscem produkcji ich wyrobów, głównie z zakresu wozów pancernych, opancerzonych i artylerii samobieżnej). Pierwsze czołgi Altay przekazane użytkownikowi (zbiam.pl)

O randze tego wydarzenia świadczyła obecność prezydenta Turcji Recepa Tayyipa Erdoğana, który przy okazji przyznał, że 49% udziałów w zakładach w Arifiye ma Katar (reszta jest turecka), co jednoznacznie wskazuje, że rozwój Altaya (i zapewne nie tylko niego) nie jest finansowany wyłącznie przez Turcję. Natomiast dyrektor Agencji Przemysłu Obronnego (tur. Savunma Sanayii Başkanlığı, SSB) prof. İsmail Demir przyznał, że opóźnienie w rozpoczęciu państwowych badań Nowego Altaya (T2), które początkowo planowano rozpocząć w 2018 r. wynika z sankcji, którymi objęta jest Turcja, i przez to konieczności zastąpienia części nimi objętych (co dotyczyło nie tylko napędu czołgu), co miano przezwyciężyć dopiero teraz. Poza tym Demir powiedział, że w T2 zastosowano zarówno pancerz pasywny, reaktywny, jak i aktywny system samoobrony Aselan Akkor (oba przekazane czołgi miały zamontowane jego elementy), którego rozwój jeszcze trwa. Natomiast także wówczas obecny dyrektor generalny Aselsana prof. Haluk Görgün dla odmiany powiedział mediom, że Akkor jest już gotowy i w dalszym etapie będzie też montowany na modernizowanych czołgach M60 i Leopard (zapewne tylko na Leopardach 2, bo Turcja ma nadal w linii Leopardy 1).

Dwa prototypy Altaya T2 przekazane do badań państwowych 24 kwietnia (przemawia prezydent Erdoğan). Jak widać, wozy różnią się w detalach, choćby miejscem montażu zdalnie sterowanego stanowiska uzbrojenia. Fot. T.C. Cumhurbaşkanlığı

Obecny na wystawie Teknofest 2023 prezes zarządu BMC prof. Murat Yalçıntaş powiedział mediom, że badania państwowe obydwu dostarczonych prototypów T2 potrwają najpewniej jakieś półtora roku, maksymalnie dwa lata. Po ukończeniu badań będzie możliwe rozpoczęcie produkcji seryjnej Altaya T2. Według Mehmeta Karaaslana będzie to możliwe w połowie 2024 r., po 18 miesiącach testów. Yalçıntaş potwierdził, że trwają też prace (na razie projektowe) nad kolejną wersją Altaya, czyli T3, z nową bezzałogową wieżą. Byłby to wóz o zredukowanej liczebności załogi, także opcjonalnie bezzałogowy/zdalnie sterowany. Notabene, jedną z zasadniczych różnic między prototypami wersji T1 a T2 była substytucja importu. Drugą było zwiększenie przeżywalności wozu w porównaniu z wersją T1, na co wpływ miały złe doświadczenia z próby bojowego użycia czołgów Leopard 2A4 i M60T w 2016 r. w północnej Syrii.

Też niejako przy okazji prezentacji Altaya na Teknofest 2023 tureckie media podały, że turecka państwowa spółka MKE (Makine ve Kimya Endüstrisi) w pełni opanowała technologię produkcji gładkolufowych armat kal. 120 mm o długości lufy 55 kalibrów (6600 mm) do czołgów Altay, od etapu wytopu przyszłej lufy zaczynając. Zarówno zakład hutniczy (Çelik ve Pirinç Fabrikası), jak i lufownia (Ağır Silah Fabrikası) spółki MKE są ulokowane w mieście Kırıkkale, skąd gotowe już armaty jadą do 1. ABFM. Poza tym MKE samodzielnie produkuje lufy i armaty do czołgów M60 (M68 kal. 105 mm), 155 mm armatohaubic samobieżnych Fırtına i ciągnionych Panter, 105 mm haubicy ciągnionej Boran oraz lufy moździerzy kal. 120, 81 i 60 mm. Według MKE donośność skuteczna armaty Altaya wynosi 2000 m (pocisk kumulacyjny) lub 3000 m (podkalibrowy rdzeniowy). Natomiast żywotność lufy wynosi 1000 strzałów (zapewne obliczeniowym ekwiwalentem pocisku, ciśnienie przy strzale którym jest uśrednioną wartością, biorąc pod uwagę wszystkie rodzaje amunicji) i jest to wartość zalecana w instrukcji polowej, a maksymalna dopuszczalna liczba strzałów wynosi 1500 (prawdopodobnie ustalona w toku tzw. badania niszczącego).