20 marca br. na terenie stoczni Remontowa Shipbuilding S.A. w Gdańsku odbyła się uroczystość położenie stępki niszczyciela min Rybitwa – piątego okrętu przeciwminowego projektu 258 (Kormoran II).

Miała ona bardziej uroczysty charakter niż poprzednia dotycząca bliźniaczej Jaskółki. Stało się to za sprawą udziału w niej reprezentantów władz państwowych. W uroczystości wzięli udział liczni goście, wśród których należy wymienić przede wszystkim szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego Jacka Siewiera oraz wojewodę pomorskiego Beatę Rutkiewicz.

Położenie stępki, której rolę pełniła sekcja denna D5 jest istotnym elementem procesu budowy okrętu, wieńczącym zakończenie etapu prefabrykacji wstępnej kadłuba, od którego rozpoczyna się montaż poszczególnych elementów nowej jednostki w całość.

Przyszły niszczyciel min ORP Rybitwa (605) będzie drugim z trzech okrętów tego typu przeznaczonych dla 12. Wolińskiego Dywizjonu Trałowców ze Świnoujścia wchodzącego w skład 8. Flotylli Obrony Wybrzeża. Pozostałe to wspomniana Jaskółka (604) oraz Czajka (606).

Rysunek przestrzenny sekcji kadłuba D5, która posłużyła jako stępka. Fot. Andrzej Nitka

Jednostki te zostały zamówione na mocy umowy o wartości 2,49 mld PLN zawartej pomiędzy Agencją Uzbrojenia a konsorcjum przemysłowym, którego liderem jest stocznia Remontowa Shipbuilding S.A. a partnerami PGZ Stocznia Wojenna Sp. z o. o. oraz Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej S.A.

Dowódcą powstającej pod numerem stoczniowym 258/5 Rybitwy będzie kpt. mar. Rafał Duszewski dowodzący dotychczas trałowcem ORP Drużno (641). Rozpoczęcie budowy (cięcie blach) nowego okrętu odbyło się dwa miesiące temu 19 stycznia 2024 r. Wodowanie tej jednostki ma nastąpić za rok w marcu 2025 r, za przekazanie odbiorcy za trzy lata w marcu 2027 r.

Nazwa zostanie użyta już po raz czwarty i wiąże się nierozłącznie z okrętami przeciwminowymi polskiej Marynarki Wojennej. Pierwszym, był eks-niemiecki trałowiec redowy FM 2 typu FM (Flachgehende Minensuchboote) zakupiony w 1920 r. w Finlandii. Kolejną Rybitwą był trzeci z serii sześciu trałowców zaprojektowanych i zbudowanych w kraju w latach 30. ubiegłego wieku, potocznie nazwanych „ptaszkami”.

Okolicznościowy medal. Fot. Andrzej Nitka

Okręt ten przetrwał II wojnę światową i po jej zakończeniu powrócił do służby pod biało-czerwoną banderą. Początkowo jako trałowiec a następnie dozorowiec, został złomowany dopiero w latach 70. Nazwa Rybitwa powróciła po raz trzeci wraz trałowcem bazowych projektu 206F, zbudowanych w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Stępka tej jednostki została położona 12 maja 1966 r., wodowano ją 30 sierpnia 1966 r., zaś do służby weszła 15 kwietnia 1967 r. Okręt ten tył długo i intensywnie eksploatowany, banderę opuszczono na nim dopiero 5 stycznia 2002 r.

Niszczyciele min projektu 258 przeznaczone są do poszukiwania i zwalczania min morskich w rejonie Morza Bałtyckiego i Północnego. Kadłub tych jednostek wykonany jest ze stali amagnetycznej i podzielony jest na dziewięć przedziałów wodoszczelnych. Na pokładzie głównym płynie przechodzi on w nadbudówkę, która zajmuje około połowy długości okrętu. Kadłub i nadbudówka zostały zaprojektowane tak aby zmniejszyć skuteczne pole odbicia radiolokacyjnego.

Jednostki tego typu mają ok. 850 t wyporności, ich kadłub ma długość 58,5 m (między pionami 55,58 m), szerokość 10,3 m oraz zanurzenie konstrukcyjne wynoszące 2,7 m. Natomiast załoga liczy 45 osób, w tym 7 oficerów. Napęd główny okrętów składa się z dwóch silników głównych MTU 8V396TE74L o mocy nominalnej 1000 kW każdy. Każdy z tych silników poprzez osobne przekładnie napędza pędnik cykloidalny Voith Turbo 21 GH/160 o mocy 1000 kW każdy.

Funkcją tych pędników jest zarówno napęd jak i sterowanie okrętu. Tak skonfigurowana siłownia pozwala na osiągnięcie prędkości 15 w., zasięgu wynoszącego ok. 2500 Mm oraz autonomiczności określonej na 10 dni. Do pomocy w manewrach jak i precyzyjnym utrzymaniu pozycji wykorzystywany jest dziobowy ster strumieniowy Schottel typu STT 170 AMAG o mocy 100 kW. Niezbędna do funkcjonowania okrętu energia elektryczna produkowana jest przez trzy zespoły prądotwórcze MTU 6R1600M20S o mocy 380 kVA każdy.