13 marca Służba Zewnętrzna Unii Europejskiej EEAS (European External Action Service) poinformowała o zniszczeniu kolejnych dwóch bezzałogowych aparatów powietrznych typu kamikaze (OWA-UAV) wystrzelonych przez rebeliantów Huti. Tym razem jednak swój debiut bojowy miała fregata Hydra (F 452) typu Hydra sił morskich Grecji PN (Polemikó Naftikó).

Do incydentu doszło, podobnie jak wielu wcześniejszych przypadkach, wczesnym rankiem. Według informacji przekazanych przez EEAS, grecka fregata otworzyła ogień artyleryjski do wspomnianych wcześniej OWA-UAV pomiędzy godziną 05:00 a 06:00 czasu lokalnego. Raport nie wspomina bezpośrednio jakiego rodzaju uzbrojenie artyleryjskie zostało wykorzystane. Fregaty tego typu dysponują bowiem pojedynczą armatą United Defense (obecnie BAE Systems) Mk45 Mod.2A kal. 127 mm oraz dwoma 20 mm systemami obrony bezpośredniej Mk15 Phalanx. Niemniej jednak najbardziej prawdopodobne jest, że do zniszczenia bezzałogowców wykorzystano armatę.

Hydra została wysłana na Morze Czerwone 3 marca w ramach realizowanej pod auspicjami Unii Europejskiej misji EUNAVOR (European Union’s Naval Forces) Aspides. Sama operacja została uruchomiona 19 lutego decyzją Rady Europejskiej nr 2024/632 z tego samego dnia. Jej celem jest zapewnienie bezpieczeństwa i wolności żeglugi w związku z kryzysem na Morzu Czerwonym. Rejonem działania zaangażowanych w misję jednostek są główne linie żeglugowe prowadzące przez Cieśninę Bab al-Mandab, Cieśninę Ormuz jak również na wodach międzynarodowych na Morzu Czerwonym, Zatoki Adeńskiej, Morza Arabskiego, Zatoki Omańskiej oraz Zatoce Perskiej. Operacja powołana została na okres roku, jej dowództwo ulokowane zostało w miejscowości Larisa w Grecji, dowódcą całości zaangażowanych sił został mianowany wadm. Stefano Costantino, a dowódcą operacji kontradmirał Vasileios Gryparis. Wydzielony zespół składa się z czterech fregat oraz jednego statku powietrznego.

Grecka fregata Hydra jest prototypową jednostką serii liczącej łącznie cztery okręty zbudowane w ramach niemieckiego projektu MEKO 200HN a także okrętem flagowym Polemikó Naftikó. Budowniczym okrętu była niemiecka stocznia Blohm & Voss Shipbuilding w Hamburgu, stępkę położono 17 grudnia 1990 roku, wodowanie miało miejsce 25 czerwca 1991 roku a do służby przyjęto ją 12 listopada 1992 roku. Do swojego miejsca stałej dyslokacji przybyła z kolei 28 stycznia 1993 roku.

Fregaty typu MEKO 200HN legitymują się wypornością pełną 3350 ton przy wymiarach 117,0 x 14,8 x 6,0 m. Napęd skonfigurowany został w układzie CODOG i składa się z dwóch silników wysokoprężnych MTU 20V956 o łącznej mocy 7490 kW oraz dwie turbiny gazowe GE LM2500 o mocy łącznej 45231 kW. Umożliwia to uzyskanie prędkości do 31 węzłów i przebycie 4100 Mm przy prędkości 16 węzłów. Podstawowym systemem radiolokacyjnym, idealnie sprawdzającym się w przypadku wykrywania pojazdów typu OWA-UAV, jest dwuwspółrzędny, pracujący w paśmie F (3-4 GHz) radar Signaal (obecnie Thales) DA 08 uzupełniany jest on przez pracujący w paśmie G (4-6 GHz) radar Signaal MW08. Greckie fregaty najlepsze lata swojej służby mają już za sobą stąd też prowadzone są prace mające na celu ich modernizację. Po raz pierwszy o takowej potrzebie wspomniano już w 2018 roku, jednak dopiero dwa miesiące temu coś się „ruszyło” (thyssenkrupp Marine Systems i Thales zmodernizują greckie fregaty/ZBiAM.pl).