Na MSPO 2024 odwiedzający wystawę PGZ S.A. mogli zobaczyć seryjny egzemplarz zespołu elektroniki A-Kit autorstwa Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Centrum Techniki Morskiej S.A. A-Kit to kluczowe rozwiązanie z punktu widzenia podłączania od IBCS środków wykrywania i wyrzutni rakietowych innych niż amerykańskie.

MON zamówiło w programie Wisła eksportową wersje systemu IAMD dla US Army (powszechnie a błędnie nazywaną w Polsce „Patriotem”, wliczając MON itp.). W IAMD zastosowano system dowodzenia IBCS (co właśnie odróżnia IAMD od Patriota) korporacji Northrop Grumman. MON wybrało IBCS także jako system dowodzenia systemu Narew. Zasadniczymi składnikami IBCS są: stanowiska dowodzenia Engagement Operation Center (EOC), system łączności Integrated Fire Control Network (IFCN) oraz oprogramowanie sterujące IBCS gwarantujące otwartą architekturę tego systemu poprzez zestawy adaptacyjne (tzw. A/B-Kits), umożliwiające realizację zasady „plug-and-fight”.

W przypadku eksportowych wersji IAMD/IBCS, zestawy A/B-Kit umożliwiają podłączanie nieamerykańskich składników systemu – wyrzutni innych pocisków rakietowych czy innych środków wykrywania (stacje radiolokacyjne, systemy pasywne PET/PCL). Przykładami mogą być stacje radiolokacyjne P-18PL czy RWKO Sajna i wyrzutnie pocisków CAMM-ER w systemie Narew. Zestawy B-Kit są produkowane wyłącznie przez Northrop Grummana i montowane na sprzęcie dostarczanym przez tę korporację – w rzeczywistości służą przede wszystkim do łączenia EOC i IFCN z wyrzutniami rakietowymi i radarami. Natomiast zestawy A-Kit zapewniają konwersję protokołów urządzeń innych firm, zapewniając ich kompatybilność ze standardem wymiany danych z IBCS. A ujmując to inaczej – negocjatorzy z MON, odpowiedzialni za programy Wisła i Narew, wynegocjowali za Atlantykiem jedynie dostęp do tzw. interface control document (ICD) do A-Kit (np. producenci oprogramowania kompatybilnego z systemem operacyjnym Windows, mają ICD do niego za darmo, w ramach praktyk antymonopolowych), czyli tyle co nic. Prawdziwy transfer technologii obejmowałby też m.in. oprogramowanie zestawu B-Kit.

Za zaprojektowanie polskiego modułu A-Kit – zarówno w warstwie oprogramowania, jak i samej elektroniki – odpowiada Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej (OBR CTM) S.A. W ramach produkcji zestawów A-Kit podwykonawcą jest Transbit Sp. z o.o. (specjalizujący się w sprzęcie łączności i systemach teleinformatycznych), dostarczając do produkcji A-Kit własne rozwiązania z zakresu elektroniki. Wielkość dostaw A-Kitów przez CTM jest informacją niejawną, ale biorąc pod uwagę liczbę zamówionych baterii przeciwlotniczych Wisła i Narew oraz rozdzielenie w Polsce standardowego EOC na aż trzy oddzielne kabinowe stanowiska (kierowania walką E-OPS, operacyjne C-OPS i planowania operacji F-OPS) oznacza, że CTM może liczyć na stabilny i długi strumień zamówień.