Na rozpoczętej 23 czerwca w stolicy Białorusi wystawie MILEX-2021 premierowo pokazano prototypowy kołowy białoruski transporter opancerzony piechoty BTR V-2. Jest to całkowicie nowa konstrukcja, powstała z myślą zarówno o potrzebach Sił Zbrojnych Republiki Białorusi, jak i rynku eksportowym.

Kołowy transporter BTR V-2 (producent używa oficjalnie właśnie takiej nazwy handlowej, której drugi człon zawsze jest pisany alfabetem łacińskim; oznaczenie zakładowe transportera MZKT-690003) w układzie 8×8 skonstruowano w MZKT (MZKT – Minskij zawod kolosnych tiagaczej/Mińska Fabryka Ciągników Kołowych), używającym też nazwy Volat, z wykorzystaniem rozwiązań i doświadczeń w zakresie układu jezdnego licznych samochodów ciężarowych i kołowych nośników specjalistycznych. Producent określa BTR V-2 jako wóz lekkiej kategorii (dopuszczalna masa maksymalna 19,9 t), który z założenia miał być pojazdem amfibijnym (wymóg Ministerstwa Obrony Białorusi). Stąd też składany falochron i dwa otunelowane pędniki śrubowe. W białoruskim wojsku BTR-y V-2 miałby zastąpić cały szereg pojazdów: bojowe wozy desantu BMD-1, bojowe wozy piechoty BMP-1/-2 i kołowe transportery piechoty BTR-70/-80. Wszystkie amfibijne. Niemniej, dyrekcja MZKT zapowiedziała także niepływającą wersję BTR-a V-2 o masie maksymalnej zwiększonej do 24 t i większej ochronie pancernej.

https://www.youtube.com/watch?v=UHWCPjaTpVs&t=23s

Napędem transportera BTR V-2 jest chiński rzędowy sześciocylindrowy silnik wysokoprężny WP13.480А0 (WP jak Weichai Power) o mocy maksymalnej 480÷550 KM (w przypadku BTR V-2 chodzi o tę wyższą wartość). MZKT dostarcza hydromechaniczną skrzynię biegów МZKT-55613 o sześciu przełożeniach. BTR V-2 wyposażono też w pomocniczą jednostkę napędową (dieselowsko-elektryczną), która umożliwia działania wszystkich systemów pokładowych przez „długi czas” bez konieczności rozruchu silnika. Zakres temperatur eksploatacyjnych zamyka się w przedziale od −40° do 40°C. Silnik i skrzynia biegów tworzą szybko wymienny monoblok, zamocowany na platformie z ramowym stelażem, który ułatwia wymianę za pomocą żurawia (materiały promocyjne sugerują, że wóz zabezpieczenia technicznego powstanie na bazie najnowszego ciągnika MZKT-741351 w układzie 8×8). Na szosie BTR V-2 osiąg prędkość maksymalną 110 km/h. Zastosowano opony samonośne (run-flat) o rozmiarze 14.00R20, które umożliwiają jazdę po drogach gruntowych z prędkością do 20 km/h w przypadku uszkodzenia opony. Płynność jazdy terenowej zwiększa m.in. hydropneumatyczne zawieszenie i skrzynia rozdzielczo-redukcyjna z blokadą mechanizmu różnicowego. Dwie przednie osie są skrętne. Prędkość pływania BTR V-2 wynosi 10 km/h.

Patrząc od przodu, kadłub BTR V-2 podzielono na przedział napędowy, przedział kierowania, przedział bojowy z dwuosobową wieżą (załogę wozu stanowi kierowca-mechanik, dowódca i działonowy) i przedział desantu (ośmiu żołnierzy). Kadłub wykonano ze spawanych blach pancernych, chroniących przed odłamkami pocisków artyleryjskich i pociskami broni małokalibrowej. Ochronę przed skutkami eksplozji min przeciwpancernych zwiększają siedziska pochłaniające energię eksplozji miny i podwieszone dno kadłuba. BTR V-2 wyposażono też w system filtracyjny umożliwiający działanie wozu w warunkach skażenia chemicznego, biologicznego i promieniotwórczego. BTR V-2 dysponuje też wciągarką elektryczną o uciągu 10 t.

Pokazany prototyp BTR V-2 ma dwuosobową wieżę, będącą adaptacją wieży BMP-2 z nowym systemem kierowania ogniem, którego przyrządy celownicze dostarcza białoruska spółka Peleng. W ten sposób załoga wieży BTR V-2 dysponuje panoramicznym celownikiem dowódcy (montowana zewnętrznie głowica optoelektroniczna) i nowoczesnym celownikiem działonowego (oba urządzenia mają kanał dzienny, termowizyjny i laserowy). Uzbrojenie nie zmieniło się w porównaniu z wieżą BMP-2 i składa się z 30 mm armaty automatycznej 2A42, sprzężonego 7,62 mm km PKT i wyrzutni ppk serii 9M113 Konkurs, z której można też strzelać ppk 9M111 Fagot. Zestaw ten uzupełniają wyrzutnie maskujących granatów aerozolowych kompatybilne z systemem Tucza. Konstrukcja BTR V-2 umożliwia zastosowanie też zdalnie sterowanych systemów wieżowych w miejsce obecnej wieży.