13 lutego firma Kongsberg Maritime poinformowała, że została wybrana na dostawcę specjalistycznego wyposażenia do budowanego dla włoskiej Marynarki Wojennej (Marina Militare) okrętu ratowniczego SDO-SuRS.

Norweski producent otrzymał zamówienie na istotne elementy wyposażenia do nowo budowanej jednostki ratowniczej. Pośród nich bez wątpienia najważniejsze są dwie gondole pędników azymutalnych z rodziny ELegance. Wykorzystują one silniki elektryczne z magnesami trwałymi, przez co legitymują się wyższą, od konwencjonalnych silników elektrycznych, sprawnością przy każdej zadanej prędkości. Firma podkreśla także wysoką dbałość o hydrodynamikę tych gondol, a także bardzo niskie prawdopodobieństwo wycieku oleju lub innych substancji do środowiska morskiego.

Poza samymi gondolami firma dostarczy także niezbędne układy sterujące, bloki zasilania, a także akumulatory które umożliwią bezemisyjne działanie okrętu w wybranych akwenach. Dodatkowo norweski koncern dostarczy także: trzy stery strumieniowe, system kontroli układu napędowego Mcon, system dynamicznego pozycjonowania K-POS DP31 (lub 32), a także echosondy pojedyncze i wielowiązkowe. Umowa zawarta pomiędzy stroną włoską a norweską pozostawia także klauzulę do kolejnych zamówień produktów Kongsberga. w tym autonomicznych pojazdów podwodnych (AUV).

Budowany aktualnie w stoczni T. Mariotti S.p.A. w Genui (notabene wyspecjalizowanej w budowie luksusowych statków wycieczkowych) okręt ratowniczy SDO-SuRS (Special & Diving Operations-Submarine Rescue Ship) zastąpić ma eksploatowanego od ponad 45 lat, w składzie Wojsk Specjalnych Włoskiej Marynarki Wojennej – COMSUBIN (Raggruppamento Subacquei ed Incursori „Teseo Tesei”) okrętu ratowniczego Anteo (A 5309). Jego stępkę położono 20 lipca 1977 roku, zwodowano 11 listopada 1978 roku, a do służby wprowadzono 31 lipca 1980 roku. Mimo zaawansowanego wieku wyposażony jest w nowoczesny i bogaty zestaw środków umożliwiających ewakuacje załogi z pokładu unieruchomionego okrętu podwodnego. Najważniejszym systemem jest głębokowodny pojazd ratowniczy DRASS Galeazzi SRV-300 (może podjąć do 12 osób jednorazowo z pokładu okrętu podwodnego leżącego na głębokości do 300 m), który uzupełniany jest przez dzwon nurkowy McCanna (o pojemności 6 rozbitków). Pozostałe wyposażenie składa się m.in. z: trzech kombinezonów (ADC) do prac podwodnych na głębokościach do 300 m produkcji Oceanworks International oraz dwóch pojazdów typu ROV (Saab Seaeye Falcon oraz Gaymarine Pluto). Na pokładzie umieszczono także trzy komory dekompresyjne produkcji DRASS Galeazzi w tym jedną dla 12 osób (przywiezionych przez SRV-300) a także dwie mniejsze dla 6 i 3 osób. SDO-SuRS poza zapewnieniem bezpieczeństwa załóg okrętów podwodnych, będzie mógł wykonywać całe spektrum zadań na rzecz organizacji cywilnych oraz wojsk specjalnych w tym: GOI (Incursori Operational Group) oraz Gruppo operativo subacquei (GOS).

Umowa na budowę nowego okrętu ratowniczego, pomiędzy Departamentem ds. Uzbrojenia Morskiego NAVARM (Direzione degli armamenti navali) a wspomnianą już stocznią T. Mariotti, zawarta została 9 czerwca 2021 roku. Całkowity koszt pozyskania okrętu wraz z wyposażeniem specjalistycznym oraz brzegowym centrum komór dekompresyjnych (których budowa była częścią wspomnianej powyżej umowy), ale z wyłączeniem nowego systemu ratowniczego, wyniósł 424 mln EUR (taka kwota została bowiem alokowana w budżecie włoskiego Ministerstwa Obrony na lata 2020-2022).  Pierwsze cięcie blach rozpoczęto pod koniec ubiegłego roku, a podniesienie bandery planowane jest na czwarty kwartał 2025 roku. W miejscu pojazdu SRV-300, na SDO-SuRS wykorzystany zostanie nowy system opracowany wspólnie przez firmy Saipem oraz DRASS (DRASS SRV) wykorzystujący jako „środek transportu” hybrydę pojazdu WROV (Working Remotely Operated Vehicle) oraz kapsuły ratowniczej zdolnej do operowania na głębokościach do 600 m. Jednostka będzie także w pełni kompatybilna z NATO-wskim systemem ratowniczym NSRS oraz amerykańskim Submarine Rescue Diving Recompression System (SRDRS). Dodatkowo na okręcie zainstalowany zostanie dzwon nurkowy McCanna (do 300 m). SDO-SuRS będzie zdecydowanie większy od swojego poprzednika, jego wyporność pełna wynosić ma bowiem ok. 8600 ton (vs. 3874 tony Anteo) przy wymiarach 120 x 22 m (poprzednik legitymuje się wymiarami 98,4 x 15,8 x 6,5 m). Napęd spalinowno–elektryczny zapewni uzyskanie prędkości tranzytowej 16 węzłów przy której okręt będzie mógł przebyć dystans 5000 Mm. Stała załoga ma liczyć do 120 osób przy czym możliwe będzie zaokrętowanie łącznie 200 osób. Tuż za nadbudówką zainstalowane zostanie lądowisko dla śmigłowca o wytrzymałości wystarczającej do przyjęcia maszyn wielkości Leonardo AW101. Pokładowe zaplecze medyczne ma spełniać wymagania NATO role 1 ze specjalizacją podwodnej patofizjologii (leczenie hiperbaryczne). Z wycofanego Anteo odzyskane zostaną zapewne pojazdy ROV a także na pewno głębokowodne kombinezony nurkowe (ADS).