14 kwietnia Objedinionnaja Dwigatielestroitielnaja Korporacija (ODK) opublikowała wyniki petersburskiej spółki ODK-Klimow, osiągnięte w 2019 r. W przypadku wielkości produkcji podano, że ODK-Klimow wyprodukowała ponad 230 śmigłowcowych silników turbowałowych serii WK-2500/TW3-117. Natomiast liczba wyprodukowanych samolotowych silników turbośmigłowych i śmigłowcowych turbowałowych TW7-117 potroiła się (nie podano liczby; w zależności od wersji TW7-117 jest współprodukowany przez spółki MMP im. Czernyszowa i OMP im. Baranowa).

Zobowiązania wobec Ministerstwa Obrony FR zostały wykonane. Poza tym spółka ODK-Klimow uzyskała w 2019 r. dochód 21,716 mld RUB (wzrost o ok. 4 mld RUB rok do roku). Większość dochodów pochodzi ze sprzedaży i serwisu silników WK-2500/TW3-117. Wzrósł do 48% udział produkcji silników na rynek cywilny. Ponad 4 mld RUB wydano na prace badawczo-rozwojowe, prowadzone razem z Wszechrosyjskim Naukowo-Badawczym Instytutem Materiałów Lotniczych (WIAM) w ramach państwowego programu rozwoju przemysłu lotniczego w latach 2013–2025, które obejmują wytwarzanie części silników z perspektywicznych materiałów (ze stopów przerabianych plastycznie, ze sproszkowanych stopów metali, z materiałów ceramicznych i kompozytowych), a także obróbkę termiczną i mechaniczną oraz badania tak wytworzonych części. Poza tym sfinansowano także diagnostykę powłok żaroodpornych i wysokotemperaturowych spoiw na bazie włókien metalowych. Zainwestowano także w bazę produkcyjną (m.in. w naziemne stanowiska testowe).

WK-2500 to wersja rozwojowa silnika TW3-117WMA, opracowana w 2001 r. z myślą o śmigłowcu Ka-50, montowana obecnie we wszystkich nowo produkowanych rosyjskich śmigłowcach dostosowanych wcześniej do TW3-117. WK-2500 ma cyfrowy system sterowania (Eliektronno-Cifrowaja Sistiema Uprawlenija Dwigatielem, ang. FADEC), moc maksymalną 1987 kW/2700 KM, okres międzyremontowy 2000-3000 godzin i resurs 6000-9000 godzin (w zależności od serii).

Swą historię ODK-Klimow wywodzi z lat 1912–1914, kiedy w Rosji, w Petersburgu (od 1914 r. Piotrogrodzie) powstała pierwsza fabryka silników Renault. Produkcję silników lotniczych rozpoczęto w latach 30. (już w Leningradzie). Od 1943 r. produkowane silniki zaczęto oznaczać WK, Władimir Klimow (1892–1962), konstruktor silników lotniczych w tym zakładzie, działającym jako samodzielne biuro konstrukcyjne od 1946 r. (OKB lub Opytnyj Zawod 117 – stąd powtarzające się „117” w oznaczeniu silników). Klimow był jego pierwszym generalnym konstruktorem od 1946 r. aż do śmierci. OKB im. Klimowa wyspecjalizowało się w konstruowaniu turbinowych silników lotniczych i przekładni do nich. To właśnie w tym biurze skonstruowano m.in. silniki: GTD-350 (Mi-2), TW2-117 (Mi-8), serii TW3-117 (Mi-8MT/-17, Mi-14, Mi-24/-35, Mi-28, Ka-50/-52, Ka-27/-29/-31/-32), serii TW7-117 (Ił-114, Ił-112, An-140, Mi-38), a także turboodrzutowe serii RD-33 (MiG-29/-35, JF-17) i czołgowe turbiny gazowe GTD-1000/GTD-1250 (T-80/B/U). W 2001 r. rozpoczęto testy państwowe pierwszego silnika WK-2500. NPO im. Klimowa w 2006 r. stało się spółką akcyjną (OAO Klimow), w której 100% udziałów objęła spółka OPK „Oboronprom” (która z kolei w 100% należy do „Rostiechu”). W 2008 r. w ramach „Oboronpromu” utworzono „silnikową” spółkę Objedinionnaja Dwigatielestroitielnaja Korporacija (ODK), która skupia wszystkie państwowe podmioty zajmujące się napędami. Stąd obecna nazwa ODK-Klimow. Od 2014 r. Klimow jest także firmą produkcyjną, wytwarzającą turbinowe silniki lotnicze, w ZSRS produkowane w Zaporożu w Ukraińskiej SRS (Zakład 478, potem 18, następnie kolejno ZMZ/ZMPO/ZPO „Motorostroitiel”, od 1991 r. „Motor Sicz”). Silniki RD-33, jak i przed 1991 r., produkują zakłady im. Czernyszowa (Moskowskoje maszinostroitielnoje priedprijatije im. W. W. Czernyszowa). Silniki czołgowe produkowane były przez zakłady w Kałudze (Kałużskij motorostroitielnyj zawod).