30 maja japońska Agencja ds. Zakupów, Techniki i Logistyki ogłosiła zawarcie porozumienia (Terms of Reference) w sprawie dołączenia do francusko-niemieckiego programu działa elektromagnetycznego.

Porozumienie to otwiera drogę do określenia zasad współpracy przy opracowaniu uzbrojenia tego rodzaju. Japonia miałaby być zainteresowana szybkim wprowadzeniem do służby takiej broni, bowiem wg nowych planów rozwoju Japońskich Morskich Sił Samoobrony już ok. 2035 r. do służby powinny wejść pierwsze okręty uzbrojone w działa elektromagnetyczne. Francusko-niemieckie prace prowadzi francusko-niemiecki Instytut Badawczy w Saint-Louis (ISL). W 2010 r. inżynierowie placówki opracowali urządzenie demonstracyjne Rafira o kalibrze 25 mm (masa pocisku ok. 100 g) w ramach programu TecHnology for ElectroMagnetic Artillery (THEMA). Udało się wówczas osiągnąć prędkość początkową pocisku rzędu 3000 m/s (dla porównania, współczesne seryjnie produkowane czołgowe podkalibrowe pociski przeciwpancerne rzadko przekraczają prędkość 1800 m/s, i to o wartości rzędu błędu pomiaru). Obecnie opracowywane działo ma zapewniać prędkość początkową rzędu 2000 m/s, choć przy większym kalibrze, a zatem i masie pocisku. Warto odnotować, że Japonia równolegle współpracuje w tym zakresie z US Navy, a japoński przemysł samodzielnie opracował demonstrator technologii zdolny do wystrzelenia pocisku o masie 320 g z prędkością początkową 2230 m/s przy wytrzymałości lufy rzędu 120 strzałów. Wszystkie wspomniane działa zbudowano w układzie railgun, w którym zasadniczy element „lufy” stanowią dwie przewodzące szyny (stąd railgun, dosł. działo szynowe), podłączone do układu zasilania od strony zamka. Po uruchomieniu zasilania układ zamknięty przez pocisk wykonany z materiału przewodzącego energię elektryczną generuje poprzeczne pole elektromagnetyczne, wytwarzające siłę elektrodynamiczną przesuwającą pocisk w kierunku wylotu. Mimo dużego poziomu komplikacji (konieczność wytwarzania i magazynowania energii, chłodzenie układu, jego masa) wiele państw finansuje rozwój broni tego rodzaju, oczekując możliwości zwalczania celów za pomocą bezpiecznych (niewybuchających) pocisków o dużej energii kinetycznej ze względu na ich wysoką prędkość. Zaletą ma być też, wynikający również z dużej prędkości początkowej, znaczny zasięg.