8 lipca na agencja Reuters opublikowała informację o wzroście produkcji niektórych typów uzbrojenia produkowanych przez przemysł zbrojeniowy Islamskiej Republiki Iranu.

Podstawą do wysnucia tego wniosku jest analiza dostępnych komercyjnie zdjęć satelitarnych. Pokazują one, że w części irańskich kompleksów wojskowo-przemysłowych prowadzone są intensywne prace budowlane, np. w bazie Modarres już w kwietniu odnotowano 30 nowych budynków, zabezpieczonych na wypadek ataku lotniczego czy rakietowego (bądź detonacji będącej skutkiem wypadku?) za pomocą wałów ziemnych. Podobne prace zrealizowano w Chodzhirze. Prace budowlane w obydwu lokalizacjach były realizowane od 2023 r. Wspomniane obiekty są jakoby rozbudowywane w związku ze zwiększaniem mocy produkcyjnych irańskiego przemysłu zbrojeniowego w zakresie produkcji pocisków balistycznych i bezzałogowców różnych typów (w tym aparatów uderzeniowych dalekiego zasięgu, jak Arash 2).

Inwestycje mają mieć związek z rosnącym zapotrzebowaniem na uzbrojenie i amunicję ze strony partnerów Iranu. Zarówno Hezbollah, Ruch Huti, jak i Federacja Rosyjska podczas swoich działań militarnych korzystają z uzbrojenia produkcji irańskiej. W istocie dla Hezbollahu Iran jest jednym z głównych, jeżeli nie głównym dostawcą uzbrojenia i wyposażenia. Z kolei Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej mają od jesieni 2022 r. starać się o zakup irańskich pocisków balistycznych Fateh-110 i Zolfagar (łącznie do 400 szt.), lecz transakcja najprawdopodobniej jeszcze nie doszła do skutku, a przynajmniej nie odnotowano dostaw. Za to bezzałgowce uderzeniowe, szczególnie rodziny Shahed, są przez Rosjan powszechnie wykorzystywane do ataków na ukraińską infrastrukturę, w tym energetyczną. Zwiększenie produkcji oznacza, że Teheran liczy na wzrost zysków z produkcji uzbrojenia do Rosji oraz na to, że Hezbollah przez dłuższy czas będzie prowadził wojnę z Izraelem niejako w zastępstwie Iranu, zresztą najwyraźniej przy aprobacie rządu izraelskiego, także niechętnemu inicjatywom pokojowym.