Z modernizacją do wersji V były wielkie problemy i lata opóźnienia.
Najpierw Amerykanie wyraźnie preferowali cenowo wykonanie całości prac w USA, wg greckiego zlecenia. Grecy nie zgodzili się, a premier Mitsotakis wręcz wyjaśniał to tak: Mamy nowoczesne zakłady lotnicze, ale jeśli nie będziemy wprowadzać do nich stale nowych technologii, to za 10 lat będą mogły zająć się co najwyżej produkcją latawców.
Czyli Grecy uparli się, że prace mają być wykonywane u nich. Wobec czego Amerykanie zaczęli znacznie podnosić wciąż negocjowaną cenę upgrejdu.
Następnie, już w greckich zakładach, okazało się, że poszczególne bloki elektroniki, starsze z nowszymi, za nic nie chciały ze sobą w pełni prawidłowo współpracować. Współpracowały, ale nie tak fajnie, jak ich producent to obiecywał. W efekcie zakres niezbędnych wymian okazał się szerszy, niż ujawniał to producent, negocjując z nabywcami umowę. Czyli znów ostry wzrost kosztu. Przy tym wydaje się, że amerykański producent nie miał tematu dopracowanego i wykonano to dopiero wspólnie z zakładami Hellenic Aerospace Industry. Albo, że koszty umowy z początku rozmyślnie zaniżano, aby nabywcę postawić potem przed faktami, zmuszając do wysokich dopłat. Albo jedno i drugie razem.