9 sierpnia minister obrony Indii Rajnath Singh ogłosił podczas internetowej konferencji prasowej zarys planu premiera Indii Narendry Modiego, który ma doprowadzić do większej samodzielności Indii (plan nosi nazwę Atma Nirbhar Bharat, pol. samodzielne Indie) w zakresie produkcji uzbrojenia.

W ramach tego planu indyjski rząd ogłosił embargo na 101 rodzajów broni i amunicji, które ma obowiązywać przez pięć najbliższych lat, od grudnia 2020 r. począwszy. Zakaz importu ma dotyczyć niektórych typów amunicji, systemów artyleryjskich, broni strzeleckiej, pojazdów opancerzonych, kołowych i gąsienicowych wozów bojowych (https://zbiam.pl/indie-zbuduja-czolg-lekki/), konwencjonalnych okrętów podwodnych, dużych okrętów wojennych, satelitów wojskowych, samolotów transportowych, lekkich śmigłowców bojowych, sonarów, radarów czy pocisków manewrujących. Daty wprowadzenia embarga różnią się w zależności od kategorii uzbrojenia, np. dla lekkich samolotów bojowych będzie ono obowiązywać od grudnia br., dla amunicji artyleryjskiej od grudnia 2022 r., a dla pocisków manewrujących od grudnia 2025 r. Lista rodzajów uzbrojenia czy amunicji zgłaszanych do objęcia zakazem importu będzie weryfikowana co roku.

Równocześnie minister Singh ogłosił utworzenie specjalnego funduszu, z którego będzie kupowane uzbrojenie pochodzące z indyjskich fabryk i stoczni. W ciągu sześciu-siedmiu najbliższych lat ma on sięgnąć 4 bilionów INR (ok. 200 mld PLN lub 50 mld USD), z czego 1,3 biliona INR zostanie przeznaczonych na sprzęt dla wojsk lądowych, 1,4 biliona INR na sprzęt dla marynarki wojennej, a 1,3 biliona INR zostanie wykorzystane na realizację potrzeb innych rodzajów sił zbrojnych, głównie sił powietrznych. Plan wsparcia lokalnych producentów uzbrojenia ma pomóc w ratowaniu gospodarki dotkniętej kryzysem wywołanym przez pandemię COVID-19. Obecnie import uzbrojenia pokrywa około 60-65% rocznego zapotrzebowania Sił Zbrojnych Indii (wg wartości zakupów).

Warto dodać, że nie jest to pierwszy indyjski plan tego rodzaju, pierwsze powstawały jeszcze w latach 60. Dotychczas żaden nie przyniósł całkowicie pozytywnych efektów, a ponadto wiele rodzajów uzbrojenia opracowanych lokalnie musiało być szybko zastępowanych lub uzupełnianych przez produkty importowane bądź licencyjne. Przykładem może być nieudany projekt czołu Arjun ‒ źle zaprojektowany, wykorzystujący kłopotliwe i często przestarzałe podzespoły wóz najprawdopodobniej nigdy nie będzie podstawowym czołgiem indyjskich wojsk lądowych, a jego zakupy są ograniczane na rzecz pozyskiwania kolejnych licencyjnych T-90.