Elementy bojowe kompanijnego modułu ogniowego 120 mm moździerzy samobieżnych na podwoziu kołowym Rak. Na pierwszym planie Artyleryjski Wóz Rozpoznawczy (Rosomak-AWR) z masztem zestawu PZOR w położeniu roboczym, w środku Artyleryjski Wóz Dowodzenia (AWD), w głębi moździerz samobieżny M120K.
Chociaż pierwsze moździerze samobieżne M120K Rak i Artyleryjskie Wozy Dowodzenia (AWD) trafiły do jednostek jeszcze w czerwcu 2017 r., na mocy umowy zawartej w kwietniu 2016 r., to na przeszkodzie w zakupie pozostałych elementów KMO w tym samym czasie stanęły względy formalne – niezakończone do tego momentu ich badania kwalifikacyjne. W przypadku Artyleryjskiego Wozu Remontu Uzbrojenia (AWRU) stało się to w 2017 r., a umowę na dostawę ośmiu takich pojazdów zawarto 28 grudnia 2017 r. Jeśli chodzi o Artyleryjskie Wozy Amunicyjne (AWA) badania kwalifikacyjne zakończyły się pod koniec 2018 r., co umożliwiło zawarcie umowy na dostawę 24 egzemplarzy 13 sierpnia 2019 r. W przypadku Artyleryjskiego Wozu Rozpoznawczego sprawa była bardziej skomplikowana, ponieważ w toku prac nad nim i po przeprowadzeniu badań wstępnych oraz kwalifikacyjnych na podwoziu w układzie 4×4, zamawiający podjął decyzję o zmianie podwozia bazowego. Ze względów unifikacyjnych z innymi komponentami bojowymi kompanijnego modułu ogniowego (KMO) Rak miał stać się nim kołowy transporter opancerzony Rosomak w układzie 8×8, będący pojazdem bazowym także moździerzy samobieżnych M120K i wozów dowodzenia AWD. Decyzja ta poskutkowała jednak koniecznością zrealizowania najpierw wielu działań formalnych, a później prac projektowo-konstrukcyjnych, które wymagały czasu. Ostatecznie prototyp pojazdu skompletowano na początku 2020 r. i w tym samym roku przeszedł badania wstępne (zakładowe) oraz rozpoczął kwalifikacyjne (państwowe). Zakończyły się one już w bieżącym roku, co potwierdziło zatwierdzenie 13 marca 2021 r. orzeczenia z badań kwalifikacyjnych. To zaś umożliwia rozpoczęcie negocjacji handlowych z przedstawicielami konsorcjum realizującego projekt, poprzedzających zawarcie umowy dostawy. Należy mieć nadzieję, że zostaną one przeprowadzone w szybkim tempie, ponieważ artylerzyści z utęsknieniem czekają na ostatni element KMO – podsystem rozpoznania, który jest kluczowy z punktu widzenia efektywnego użycia na współczesnym polu walki tak złożonego i nowoczesnego systemu uzbrojenia.
Droga do pomyślnego zakończenia badań kwalifikacyjnych AWR na podwoziu Rosomaka była długa i wyboista. Rozpoczęła się formalnie 30 września 2009 r., kiedy ówczesne Centrum Produkcji Wojskowej Huty Stalowa Wola S.A. (obecnie Huta Stalowa Wola S.A.), jako główny wykonawca, zawarło z Departamentem Polityki Zbrojeniowej Ministerstwa Obrony Narodowej umowę na realizację pracy rozwojowej „Kompanijny moduł ogniowy
120-mm moździerzy samobieżnych kryptonim Rak”. W jej ramach miały powstać i zostać przebadane prototypy: moździerzy samobieżnych na podwoziu kołowym (M120K) i gąsienicowym (M120G), dwóch odmian wozów dowodzenia (AWD) na podwoziu kołowym (d-cy kompanii wsparcia i d-cy plutonu ogniowego), dwóch odmian wozów dowodzenia na podwoziu gąsienicowym (jw.), artyleryjskiego wozu amunicyjnego (AWA), artyleryjskiego warsztatu remontu uzbrojenia (AWRU) i artyleryjskiego wozu rozpoznawczego (AWR) na podwoziu kołowym.
Na tym etapie prac jako bazę AWR wybrano podwozie pojazdu Żubr 4×4 z AMZ-Kutno Sp. z o.o. (obecnie AMZ-KUTNO S.A.), zaś za dostawę i integrację wyposażenia specjalistycznego (systemy rozpoznania, łączności, komputery oraz oprogramowanie rozpoznania i Zautomatyzowanego Zestawu Kierowania Ogniem TOPAZ) odpowiadała firma WB Electronics Sp. z o.o. (obecnie WB Electronics S.A.).
Pojazdem bazowym pierwszego AWR był Żubr WD 4×4 na podwoziu samochodu ciężarowo-terenowego Iveco Eurocargo. Jego kadłub wykonany był ze stali pancernej oraz szkła pancernego i zapewniał odporność balistyczną na poziomie 2 wg STANAG 4569A. Odporność przeciwminową wyspecyfikowano na poziomie 2a wg STANAG 4569B.
Pojazd został uzbrojony w zdalnie sterowane stanowisko strzeleckie ZSMU 1276A3 z 7,62 mm karabinem maszynowym UKM-2000C z Zakładów Mechanicznych „Tarnów” S.A. Otrzymał także system ostrzegania przed opromieniowaniem laserem SSP-1 Obra-3C z PCO S.A. w wariancie z sześcioma głowicami detekcyjnymi, współpracujący z 12 wyrzutniami granatów dymnych kal. 81 mm. Został także wyposażony w: system obserwacji dookólnej firmy ATM ComputerSysteme GmbH oparty na urządzeniach komercyjnych, układ sygnalizacji skażeń Cherdes, system filtrowentylacji, układ przeciwpożarowy, zestaw odkażający ZOD-2, wciągarkę itp.
