2MTL6 ze 155 mm haubicą wz. 17 na kołach DS. Poza artylerią przeciwlotniczą również artyleria ciężka poszukiwała odpowiadającego jej potrzebom ciągnika kołowego.

Rozbudowa polskiej artylerii przeciwlotniczej w drugiej połowie lat trzydziestych stanowiła dla WP bardzo duże wyzwanie. Sam sprzęt artylerii, pochodzący z zakupów zagranicznych bądź wytwarzany w kraju, wymagał olbrzymiej pracy i kilku lat intensywnych wdrożeń. Poza armatami na wyposażenie oddziałów należało wprowadzić o wiele więcej innych elementów nowoczesnego sprzętu, w tym środków motorowych, na których nadmiar armia polska nigdy nie mogła narzekać.

Zaadaptowany do roli holownika ciągnik C4P z fiatowskim silnikiem 122b uznano za jedyne dostępne, choć z pewnością tymczasowe rozwiązanie. Ponieważ zastąpienie go lepszym wariantem krajowym było możliwe, ale dopiero w przeciągu kilku lat, dla zasilających jednostki artylerii przeciwlotniczej dział 75 mm należało znaleźć inny, adekwatny do ich gabarytów ciągnik. Dużą część uwagi skoncentrowano zatem na producentach zagranicznych – głównie francuskich i włoskich, typując w ten sposób kilka konstrukcji, które potencjalnie mogłyby zostać uznane przez WP za spełniające stawiane przed nimi wymagania. Selekcja była dość ostra, a oczekiwania pokładane w zachodnich ciągnikach duże. Za samym ciągnikiem artyleryjskim stała dalece ważniejsza kwestia motoryzacji kraju i szerokiego wprowadzenia na polski rynek aut zachodnich – osobowych i ciężarówek – wraz z podjęciem ich produkcji (montażu) nad Wisłą. Nowoczesne, rodzime pojazdy miały wejść do służby dopiero w drugiej kolejności, jako konstrukcje dopracowane i wykorzystujące m.in. rozwiązania
pojazdów zagranicznych.

Francuski Latil

Podróże służbowe oraz wizyty na międzynarodowych targach motoryzacyjnych we Francji spowodowały, że zwrócono oczy w pierwszej kolejności nad Loarę. Tam właśnie istniał dobrze rozwinięty i bogaty rynek motoryzacyjny, a firm mających w swoim portfolio odpowiednie modele było kilka. Największe, jak się wydaje, zainteresowanie wzbudziły konstrukcje Société Anonyme des Automobiles Industriels Latil z Marsylii. Proponowany Polsce Latil był jednym z kilku przedstawicieli rodziny francuskich ciągników „lekkich” wykorzystujących napęd na cztery koła. Skrót nazwy M2TL6 rozwinąć można następująco: TL – Tracteur Latil mle 6, M2 – moteur mle 2. Będąc rozwojową wersją wariantu KTL 4, w pierwotnych zamierzeniach miał być wykorzystywany w charakterze szybkiego ciągnika armat, m.in. przeciwlotniczych kalibru 75 mm, lecz wynik przeprowadzonych przez armię francuską prób był niezadowalający. Pomimo długotrwałego dopracowywania pojazd ten nie uzyskał akceptacji armii jako ciągnik artyleryjski. Dotyczyło to jednak tylko Francji, ponieważ bardzo szybko oferty na ten sprzęt w jego pierwotnym przeznaczeniu skierowano m.in. do wyraźnie rozglądających się za ciągnikami artyleryjskimi Finlandii i Polski. Nieco później armia francuska przyjęła pojazd z przeznaczeniem na drogowy ciągnik inżynieryjny, zamawiając na początku 1939 r. 64 ciągniki M2TL6 jako wyposażenie jednostek saperskich (palownice pneumatyczne). Ocenia się, że do wybuchu wojny odebrano nad Loarą około 100 pojazdów tego typu, w tym przynajmniej kilka egzemplarzy z kontynuowanego zamówienia fińskiego. W armii francuskiej wykorzystywano – poza ww. typem – jeszcze kilka innych 4-kołowych ciągników silnikowych firmy Laitil typu „TL” z napędem
na wszystkie koła. Były to:

• bazowy ciągnik TL o mocy silnika 32 KM, linociągu, oponach tzw. wysokiego ciśnienia 36x6 oraz opuszczanych przyporach. Swoje zastosowanie znalazł w siłach powietrznych jako wóz lotniskowy, u saperów jako holownik zestawów pontonowych, w jednostkach górskich (alpejskich) jako pług śnieżny. Dodatkowo maszyna ta w liczbie około 250 egzemplarzy służyła cywilnie do odśnieżania dróg w rejonach wysokogórskich. Artyleria wykorzystywała ten model w dwójnasób: w jednostkach przybrzeżnych jako pojazd do przetaczania dział z wykorzystaniem linociągów lub – rzadziej – w artylerii przeciwlotniczej do przemieszczania dział 75 mm o podstawie półstałej;