26 sierpnia niemiecka firma Donaustahl GmbH zaprezentowała koncepcję gąsienicowej platformy bezzałogowej IBEX. Jest ona niezwykła ze względu na niecodzienny układ konstrukcyjny.

Projektanci Donaustahl wyszli z założenia, że państwa należące do NATO będą musiały w warunkach konfliktu operować w trudnym terenie, do tego zróżnicowanym (zalesionym, górskim itd.), co nakazuje poszukiwanie nowych rozwiązań. Jednocześnie wyraźny jest trend prowadzenia badań, a nawet wdrażania do służby pojazdów bezzałogowych różnych typów i kategorii. W efekcie połączenia tych dwóch zagadnień firma Donaustahl opracowała koncepcję bezzałogowego pojazdu lądowego IBEX. Jego największą zaletą miałaby być niezwykła mobilność taktyczna, wynikająca z niecodziennego układu konstrukcyjnego. Pojazd miałby się składać z nieruchomego kadłuba, na którym instalowane byłoby uzbrojenie.

Źródło: Donaustahl.

Na grafikach koncepcyjnych zaprezentowano wariant z wieżą przeciwlotniczą (z dwiema 35 mm armatami KDG z zapasem po 399 nabojów na lufę i dwoma czteropojemnikowymi wyrzutniami pocisków przeciwlotniczych FIM-92J Stinger, umieszczonymi po bokach wieży oraz ze stacją radiolokacyjną na stropie wieży), lecz możliwe jest również montowanie moździerzy, artylerii średniego kalibru itd. Kadłub ponadto mieścić ma silnik wysokoprężny o mocy 588 kW/800 KM, sprzęgnięty z generatorem elektrycznym. Zdecydowanie ciekawszy jest układ jezdny. Składa się on właściwie z czterech niezależnych układów gąsienicowych, złożonych z ramy, osłony, silnika elektrycznego i kół (napędowego z przodu, napinającego z tyłu oraz pięciu kół jezdnych). Miałyby być one połączone z kadłubem za pomocą swego rodzaju „odnóży”, które dodatkowo umożliwiają zmianę prześwitu (między najniższym a najwyższym położeniem dolnego biegu gąsienicy miałoby być aż 1826 mm różnicy, przy czym w położeniu najwyższym przebiegałby on wyżej, niż dno kadłuba) oraz wychylenie w płaszczyźnie poziomej (także w wypadku przegubów zamontowanych przy modułach układów jezdnych), dzięki czemu pojazd cechuje się możliwościami zarówno maszyn o trakcji gąsienicowej, jak i biomimetycznych, naśladujących lądowe zwierzęta czworonożne. Suma tych cech miałaby skutkować niezwykle wysoką dzielnością terenową, ale także np. możliwością podnoszenia uzbrojenia zza osłony w razie potrzeby, co zwiększałoby bezpieczeństwo pojazdu.

Pojazd miałby rozwijać prędkość do 55 km/h na utwardzonej jezdni i mieć zasięg do 300 km. Mógłby pokonywać rowy o szerokości do 3 metrów i przeszkody pionowe o wysokości do 1,8 metra. Mobilność strategiczna mogłaby być zapewniana także za pomocą transportu lotniczego, np. na pokładzie samolotu A400M (masa ma nie przekraczać 25 ton). Na razie pojazd pozostaje na etapie koncepcji.