4 grudnia, podczas FID 2020 (Digital forum innovation défense, Multimedialne Forum Innowacji Obronnych) francuska minister sił zbrojnych Florence Parly poinformowała o stanowisku francuskiej Komisji ds. Etyki Obronnej w kwestii tworzenia „wzmocnionych żołnierzy” (franc. soldat augmenté).

Pojęcie to obejmuje wszelkie sposoby na poprawę wydajności żołnierza podczas prowadzenia działań zbrojnych i obejmuje aspekty tak różnorodne jak wykorzystanie urządzeń mechanicznych poprawiających możliwości organizmu (głównie egzoszkielety), ale też stosowanie środków farmakologicznych zwiększających wydajność organizmu, wszczepianie urządzeń łączonych z układem nerwowym (umożliwiających np. słyszenie w zakresach normalnie niedostępnych dla człowieka) czy stosowanie innych zabiegów chirurgicznych. Pojęcie to obejmuje również stosowanie środków zupełnie niepowiązanych bezpośrednio z żołnierzem, jak stosowanie niektórych klas środków bezzałogowych na polu walki.

Komisja wyraziła zgodę na podjęcie badań nad szeregiem różnych środków, tak by w przyszłości ich dostępność się zwiększyła. Obecnie Siły Zbrojne Republiki Francuskiej używają tylko środków regenerujących po wysiłku fizycznym, redukujących stres czy standardowych środków leczniczych, szczepionek itd. Według komisji, do 2030 r. wachlarz dostępnych środków, które warto poddać ocenie, znacznie się poszerzy. Jednocześnie komisja wyznaczyła granice prowadzonych eksperymentów. Każdy z nich ma wymagać wyraźnej i w pełni świadomej zgody żołnierza, na którym mają być prowadzone testy. Zakazane ma być prowadzenie testów utrudniających powrót do normalnego życia po zakończeniu służby wojskowej i niektóre typy zabiegów. Sama minister Parly podkreśliła przy tym, że będzie położony duży nacisk na poszukiwanie alternatyw wobec stosowania technik inwazyjnych, tzn. takich, które modyfikują strukturę organizmu żołnierza. Użyła przy tym porównania do postaci z popkultury: możliwości żołnierza ma zwiększać przede wszystkim jego wyposażenie (dosłownie ma być „zintegrowany z mundurem” – Parly użyła tu porównania do Tony’ego Starka i Iron Mana), a nie zmiany zachodzące w jego organizmie (podała tu przykład genetycznej mutacji, która zmieniła Petera Parkera w Spidermana).