Trwają próby morskie szóstego z ośmiu niszczycieli min typu Gaeta, które wytypowano do modernizacji w połowie cyklu operacyjnego. Jednocześnie prowadzone są prace przy ostatniej parze, która powróci do służby w ciągu dwóch lat, kończąc program rozpoczęty przed dekadą.

Seria licząca osiem okrętów rozpoczęła służbę we włoskiej Marina Militare w latach 1992-1996. Zbudowała je stocznia Intermarina SpA z Sarzana (wchodząca w skład grupy Immsi Group - Rodriquez Cantieri Navali). Ta sama spółka zawarła 5 sierpnia 2009 r. kontrakt z NAVARM (Dyrekcja Generalna Uzbrojenia Marynarki Wojennej) Ministerstwa Obrony w Rzymie na modernizację wspomnianych jednostek. Wartość umowy wyniosła 198,7 mln EUR.



Warto zwrócić uwagę na dalekowzroczność postępowania Włochów: w chwili zlecenia prac najstarszy okręt tej serii miał 17, zaś najmłodszy dopiero 13 lat eksploatacji za sobą. Odpowiednio wcześnie zadbano o utrzymanie potencjału przeciwminowego, gwarantując jego dopasowanie do standardów światowych w tej dziedzinie, a jednocześnie „kupując” sobie czas na analizy i wybór morskiego systemu zwalczania min przyszłości. Ten ostatni proces dotarł do zaawansowanego etapu, a po publikowanych w ostatnim czasie propozycji przemysłowych widać, że Marina Militare skłania się ku systemom bezzałogowym (na- i podwodnym oraz powietrznym) dostarczanym w rejon akcji bazowcem, niebędącym specjalizowaną jednostką przeciwminową, zdolną do operowania w rejonie zagrożonym, czyli niszczycielem min.



Program modernizacji jednostek typu Gaeta obejmuje remont platformy i jej mechanizmów oraz wymianę krytycznych systemów przeznaczonych do walki przeciwminowej. Dotychczasową stację hydrolokacyjną Fabbrica Italiana Apparecchiatura Radioelettriche SpA SQQ 14(IT) z anteną zanurzalną na kablolinie zastąpił nowy sonar szerokopasmowy Thales 2093, także z zespołem antenowym opuszczanym z kadłuba. Rozwiązanie to umożliwia poszukiwanie min dennych zarówno na wodach płytkich, jak i głębokich. Trójczęstotliwościowa stacja 2093 klasyfikuje wykryte obiekty, w tym miny nowej generacji o tzw. małej sile celu, z większej odległości niż do tej pory. Przy jej opracowywaniu zastosowano rozwiązania znane z sonaru kadłubowego 2193, m.in. technologię kompresji impulsów sondujących, przy jednoczesnej optymalizacji wydajności pod kątem pogłosu i zakłóceń. Ponadto zastosowano nowy system zarządzania walką Leonardo (Selex ES) SSN-714(V)4, nową skonteneryzowaną komorę hiperbaryczną oraz pojazdy podwodne. Gaeta i reszta serii otrzymała autonomiczne bezzałogowce Kongsberg Maritime Hugin do wstępnego przeczesywania akwenu, sterowane przewodowo idRobotica Pluto Gigas 110 do identyfikacji min i ich niszczenia ładunkami transportowanymi w pobliże celu (może działać do 600 m od okrętu w warunkach prądów morskich), jak też jednorazowe ładunki samobieżne do niszczenia min idRobotica MiKi (Mine Killer, po. zabójca min), będący odpowiednikiem naszego Głuptaka opracowanego przez Centrum Morskich Technologii Militarnych Politechniki Gdańskiej i będącego w uzbrojeniu Marynarki Wojennej RP.



Włoskie niszczyciele min niemal typu Gaeta, będące rozwinięciem wcześniejszej serii Lerici, okazały się udanymi konstrukcjami. Podobne jednostki zamówiły floty Australii, Tajlandii, a ostatnio Finlandii. Ich platformy bazują na konstrukcji kompozytowej formowanej metodą infuzji próżniowej, cechującej się brakiem usztywnień strukturalnych, dzięki czemu kadłub jest elastyczny, a przez to odporny na wybuchy podwodne, co sprawdzono wykonując kilka prób na gotowych okrętach, detonując ładunki wybuchowe w ich pobliżu.