Komenda Portu Wojennego w Gdyni poinformowała o wyborze najkorzystniejszej oferty złożonej w postępowaniu, prowadzonym w trybie przetargu ograniczonego, na naprawę systemu hydroakustycznego MGK-400 zamontowanego na okręcie podwodnym ORP Orzeł. Była to jedyna złożona oferta, dodajmy też, że jej wartość przekroczyła dwuipółkrotnie kwotę przewidzianą przez zamawiającego.
Wybranym wykonawcą została firma JT Ship Service Tomasz Jatkowski z Gdyni, która zaoferowała cenę brutto 4 120 500,00 PLN. Planowane przez KPW Gdynia wydatki miały zamknąć się w kwocie 1 623 000,00 PLN brutto. Ogłoszenie o zamówieniu ukazało się 23 stycznia tego roku. Oferty można było składać do 20 lutego. Nadeszła jedna.
Przypomnijmy, remont Orła trwa od czerwca 2014 r., kiedy to rozpoczęto naprawę dokową okrętu, połączoną z wymianą baterii akumulatorów, w ówczesnej Stoczni Marynarki Wojennej S.A. w upadłości likwidacyjnej w Gdyni. Umowę na te prace zawarto w lutym 2014 r. Od tamtej pory okręt został uszkodzony w trakcie wyprowadzania z doku pływającego (w 2015 r.), wybuchł na nim pożar (w 2017 r.) i do dziś nie odzyskał pełnej sprawności. W tym okresie jednostkę naprawiało na raty kilkanaście mniejszych i większych firm, zajmując się likwidacją poszczególnych awarii. Żadne poważne przedsiębiorstwo (stocznia) nie podjęło się kompleksowego usprawnienia okrętu. Pojawiła się za to idea jego ograniczonej modernizacji, którą miałaby zrealizować PGZ Stocznia Wojenna Sp. z o.o. (spadkobierczyni SMW) przy współudziale francuskiego koncernu Naval Group.
Tymczasem w ciągu sześciu lat nie udało się przywrócić Orła do stanu z „dawnych dobrych czasów”. Dodajmy, że stocznia „Krasnoje Sormowo” w ówczesnym Gorkim (dziś Niżny Nowogród) zbudowała ten okręt w... rok i dwa miesiące od położenia stępki.
System Rubikon
MGK-400 Rubikon jest zasadniczym środkiem obserwacji technicznej okrętu podwodnego ORP Orzeł ‒ i innych jednostek projektu 877 oraz pokrewnych ‒ gdy ten operuje w zanurzeniu. Jego projektu opracował w latach 1965-1975 Instytut Naukowo-Badawczy nr 3 w Leningradzie (potem Instytut Naukowo-Badawczy Centralny „Morfizpribor”, obecnie petersburski Koncern „Okieanopribor”). W różnych odmianach trafił na okręty podwodne z napędem jądrowym i konwencjonalnym. Zmodernizowane wersje Rubikona są oferowane przez Rosjan na rynkach eksportowych do dziś.
System jest przeznaczony do wykrywania celów na- i podwodnych, określania ich namiarów, odległości, wypracowywania danych do użycia uzbrojenia torpedowego, wykrywania sygnałów aktywnych środków hydroakustycznych z pomiarem ich parametrów oraz do łączności dźwiękowej z jednostkami na- i podwodnymi. Główna antena cylindryczna znajduje się w dolnej części dziobu. Poza nią okręt wyposażono w kilka innych, będących częścią Rubikona. Z operacyjnego punktu widzenia, jak też bezpieczeństwa nawigacji w zanurzeniu, system jest najważniejszym na okręcie, zaś jego niesprawność w oczywisty sposób wpływa na te czynniki.
Na fotografii okręt podwodny ORP Orzeł na Zatoce Gdańskiej. Zdjęcie wykonano przed rozpoczęciem nieszczęśliwej dla jednostki epopei remontowej w 2014 roku.
| (Tomasz Grotnik) | Foto: Tomasz Grotnik |
Podobne z tej kategorii:
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Zachodzi obawa,że konserwator zabytków zatrzyma go w porcie i postawi w Centralnym Muzeum Morskim.Moge też osądzić go na dnie tak jak ,,Bryzę" w Helu.Bylaby to niewątpliwą atrakcją dla płetwonurków amatorów.Wloskie miniaturowe okręty podwodne są na pewno rozwiązaniem,o którym nikt nie dyskutuje A swoją drogą pamiętam ,,Orła" jak był jeszcze groźny.