21 kwietnia agencja informacyjna TASS podała, że na początku przyszłego roku samobieżny rakietowy zestaw przeciwlotniczy bliskiego zasięgu Gibka-S powinien zacząć trafiać do uzbrojenia pododdziałów przeciwlotniczych Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych FR. TASS powołała się na informacje przekazane przez holding „Roseliektronika”, wchodzący w skład korporacji „Rostiech”.

Pod koniec ubiegłego roku zakończono badania poligonowe pojazdu rozpoznania i dowodzenia (MRUK). Na podstawie wyników tych prób Ministerstwo Obrony FR sformułowało listę uwag i poprawek, które teraz producent wyposażenia elektronicznego MRUK, czyli spółka NPP „Rubin” z Penzy (część Koncernu „Wiega”), wprowadza do swojego wyrobu. Jednocześnie uwzględnia te zmiany w trakcie przygotowań do uruchomienia produkcji seryjnej. TASS cytuje słowa dyrektora generalnego „Wiegi” Wiaczesława Michiejewa, który oczekuje rozpoczęcia produkcji i dostaw partii pilotażowej sprzętu właśnie w 2021 r. Poza tym w rozwój i przygotowanie produkcji systemu są zaangażowane następujące spółki: NPK „Konstruktorskoje biuro maszinostrojenija” (Kołomna), FGUP „GosNIIAS” (Moskwa) NII „Prikładnoj akustiki” (Dubna), WNII „Signał” (Kowrow), Saratowskij agriegatnyj zawod (Saratów) i Gosudarstwiennyj riazanskij pribornyj zawod (Riazań).

Stanowiska dowodzenia MRUK ze stacją radiolokacyjną 1Ł220 zestawu Gibka-S. Fot. KBM.

Większość badań poligonowych Gibki-S Ministerstwo Obrony FR przeprowadziło w 2019 r. Na poligonie Kapustin Jar sprawdzono m.in. możliwość zwalczania celów podczas jazdy, odpalając pociski przeciwlotnicze z wozu bojowego jadącego z prędkością 30 km/h. Wydane wówczas oświadczenie resortu obrony mówiło o potwierdzeniu w toku prób wszystkich założeń konstrukcyjnych i wymagań taktyczno-technicznych. Pod koniec roku Gibka-S uzyskała rekomendację przyjęcia do uzbrojenia.

Odpalenie dwóch pocisków przeciwlotniczych 9M342 Igła-S z wyrzutni BMO podczas prób państwowych zestawu Gibka-S. Fot. MO FR.

Samobieżny rakietowy zestaw przeciwlotniczy bliskiego zasięgu Gibka-S powstał dla przeciwlotników Wojsk Lądowych FR z myślą o osłonie pododdziałów podczas ich przemarszów. Gibka-S będzie stanowiła, wraz z zestawami przenośnymi, najniższą warstwę obrony przeciwlotniczej, przeznaczoną do osłony pododdziałów szczebla kompanii czy batalionu. Pod tym względem będzie zastępować i częściowo uzupełniać wycofywane zestawy serii 9K35M Strieła-10M (ich podstawowym następcą ma być system Sosna).

Pociski Igła-S odpalone z BMO 9A332 zmierzają w kierunku celu. Fot. MO FR.

Pojedyncza bateria Gibki-S składa się z jednego stanowiska dowodzenia (MRUK – Maszina razwiedki i uprawlienija komandira wzwoda), które kontroluje sześć wozów bojowych (BMO – Bojewaja maszina otdielienija). MRUK to szczebel plutonu, natomiast załogi BMO stanowią drużyny. MRUK to zautomatyzowane stanowisko wykrywania celów i dowodzenia wozami bojowymi, którym automatycznie przydziela cele do zwalczania. Dużą zaletą systemu jest możliwość zdalnego odpalania pocisków przeciwlotniczych przez wozy bojowe. MRUK i jego stacja radiolokacyjna mogą pracować podczas jazdy. W ruchu zasięg łączności pomiędzy MRUK a BMO wynosi minimum 8 km. MRUK może też odbierać i przesyłać informację o celach z wyższych szczebli dowodzenia lub innych źródeł informacji o sytuacji taktycznej. Podstawowym środkiem wykrywania MRUK jest trójwspółrzędna stacja radiolokacyjna 1Ł220 Garmon', pracująca w decymetrowym paśmie L, o zasięgu 40 km i wysokości wykrywania celów do 10 km. Maksymalna prędkość śledzonego celu to 700 m/s. 1Ł220 jest stacją obserwacji okrężnej z obracaną anteną, czas odświeżenia informacji radiolokacyjnej wynosi 2 lub 10 s. Stacja powstała w spółce FNPC „NIIRT” (Niżny Nowogród). Wóz BMO (indeks 9А332) dysponuje własnym telewizyjno-termolokacyjnym układem wykrywania i śledzenia celów, wywodzącym się z zastosowanego w okrętowym zestawie 3M-47 Gibka. Na wyrzutni są cztery gotowe do odpalenia kierowane pociski przeciwlotnicze 9M336 Wierba, 9M342 Igła-S, ewentualnie także 9M39 Igła. Zasięg rażenia różni się w zależności od typu pocisku i wynosi od 5 do 6,5 km. Zakres wysokości zwalczanych celów zamyka się w przedziale 0,1 do 3,5 km (Igła-S) lub 0,1 do 4,5 km (Wierba). Prędkość zwalczanych celów przy kursie spotkaniowym wynosi 400 m/s (Igła-S) lub 420 m/s (Wierba). Jako nośnika MRUK i BMO użyto lekko opancerzonych wozów w układzie 4×4 WPK-233116 Tigr-M. Załoga MRUK liczy cztery, a BMO trzy osoby.