Francuskie Rafale w bazie Los Llanos w Hiszpanii. Poza Francją formalnymi członkami programu TLP są: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Belgia, Dania, Grecja, Hiszpania, Holandia, Niemcy i Włochy.

W ciągu ostatnich 40 lat, szkolenie Tactical Leadership Programme (TLP) stało się najważniejszym elementem taktycznego przygotowania personelu latającego NATO, służąc podnoszeniu umiejętności dowodzenia lotnictwem oraz budowaniu wiedzy taktyczno-bojowej umożliwiającej zmierzenie się z wyzwaniami współczesnego pola walki. Wielonarodowe kierownictwo programu TLP jest ulokowane w hiszpańskiej bazie lotniczej Los Llanos pod Albacete.

Głównym celem TLP jest podniesienie efektywności działania komponentu lotniczego Sojuszniczych Sił Powietrznych NATO w obszarach dowodzenia taktycznego, koncepcji i doktryny funkcjonowania na polu walki, w ramach działań sojuszniczych oraz narodowych.
Tactical Leadership Programme obejmuje kilka różnych kursów i szkoleń, włącznie z praktycznym szkoleniem w powietrzu w zakresie prowadzenia połączonych operacji lotniczych (Composite Air Operations, COMAO), działania grup bojowego ratownictwa lotniczego oraz szkoleń zmierzających do zwiększenia efektywności zabezpieczenia rozpoznawczego i wywiadowczego połączonych operacji lotniczych.

Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych w TLP 2019-1 reprezentowało 14 samolotów myśliwsko-bombowych Boeing F-15E Strike Eagle z bazy lotniczej Lakenheath w Wielkiej Brytanii.

Niemcy

W czasie zimnej wojny siedem państw NATO wykorzystywało przestrzeń powietrzną Republiki Federalnej Niemiec w ramach obronnego ugrupowania sojuszu. Jednostki lotnicze pozostawały w gotowości do natychmiastowego użycia. Poszczególne państwa widziały konieczność wspólnego działania, dlatego dostrzeżono również potrzebę wspólnego szkolenia i doskonalenia umiejętności. A także przygotowania dowódców, zdolnych do operowania w wielonarodowych ugrupowaniach, zarówno w działaniach defensywnych w obronie powietrznej, jak i w ofensywnym niszczeniu obiektów naziemnych na terenie przeciwnika. Mając to na uwadze, w styczniu 1978 r. Belgia, Holandia, Kanada, Republika Federalna Niemiec, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania podpisały porozumienie o uruchomieniu programu szkolenia TLP pod auspicjami Dowództwa Sojuszniczych Sił Powietrznych NATO w Europie Centralnej w niemieckiej bazie lotniczej Fürstenfeldbruck. Początkowo kurs TLP miał formę dwutygodniowego seminarium, w ramach którego personel latający dyskutował na temat sojuszniczej taktyki, techniki walki i procedur.
We wrześniu 1979 r. kurs TLP przeniesiono do bazy Jever w północnej części RFN, gdzie uległ on wydłużeniu do czterech tygodni, by można nim było objąć również praktyczne latanie. W ramach Tactical Leadership Programme podjęto się szkolenia prowadzących taktycznych grup bojowych, które miały być dowodzone zgodnie z opracowanym wcześniej planem i odprawą przed lotem. Na koniec miało być przeprowadzone omówienie. Działania miały być zgodne z taktyką NATO i wykonywane przez formacje wielonarodowe. W wyniku takiego kursu sprawdzano umiejętności doświadczonych pilotów w roli dowódcy misji (mission commander). Ponieważ personel instruktorski TLP był wybierany spośród najlepszych, najbardziej doświadczonych i najbardziej szanowanych pilotów-dowódców państw NATO, to wkrótce stało się to ważne centrum doskonalące personel latający Sojuszu Północnoatlantyckiego we wszystkich aspektach działań powietrznych prowadzonych w ramach operacji wielonarodowych.

Belgia

W marcu 1989 r. szkolenie TLP przeniesiono do bazy Florennes w Belgii, gdzie sztab, personel, zadania i obszar działania zostały rozbudowane i powiększone. W kierownictwie dodano dwie nowe komórki: Oddział Koncepcji i Doktryn oraz Oddział Szkolenia Teoretycznego. Poza szkoleniem praktycznym w powietrzu zaczęto też prowadzenie wykładów na poziomie akademickim oraz podjęto się pisania doktryn działania taktycznego w powietrzu. Rozpoczynając jako komórka funkcjonująca na zapotrzebowanie Dowództwa Centralnej Grupy Armii w obronie terytorium RFN, TLP podjęło nowe wyzwania, przygotowując dowódców taktycznych grup bojowych do działań w dowolnym rejonie świata, w szerokim spektrum konfliktów zbrojnych.
Liczba państw uczestniczących w kursach praktycznych i teoretycznych TLP ulegała systematycznemu zwiększeniu: Dania i Włochy dołączyły w 1996 r., Kanada wycofała się w 1997 r., ale w 2002 r. dołączyła Hiszpania. Poza członkami organizacji TLP, także inne kraje Sojuszu Północnoatlantyckiego podjęły uczestnictwo w kursach, wysyłając ludzi na szkolenie. Na przykład Republika Czeska wzięła po raz pierwszy udział w TLP w 2006 r., a Polska – w 2009 r.

Hiszpania

Kiedy NATO przestało skupiać się na potencjalnym konflikcie zbrojnym w Europie, kierownictwo TLP rozpoczęło poszukiwanie takiego miejsca do szkolenia i doskonalenia, które w większym stopniu zbliżone byłoby do terenów najbardziej prawdopodobnych konfliktów w zmieniającej się rzeczywistości. Wraz z początkiem XXI wieku, państwa tworzące program TLP zaczęły rozglądać się za bardziej korzystną z tego punktu widzenia lokalizacją kursów, szczególnie wobec rosnącego natężenia ruchu lotniczego w Europie. Wybór padł na bazę Los Llanos pod Albacete w południowo wschodniej części Hiszpanii.