Państwa Europy Środkowo-Wschodniej i ich zdolności militarne są istotnym elementem regionalnego systemu odporności NATO w kontekście zagrożeń generowanych ze strony Rosji. Jest to związane przede wszystkim z ich geograficzną bliskością do ukraińskiego teatry wojny i relatywnie wysoką podatnością na rosyjskie oddziaływanie.

Przemysł zbrojeniowy państw Grupy Wyszehradzkiej, ze względu na ich centralne położenie w obszarze wschodniej flanki NATO i relatywnie duży jak na warunki regionu potencjał gospodarczy, posiada zdolności do odegrania znaczącej roli w obronie tej części Europy. Dobrze rozwinięty przemysł zbrojeniowy jest również niezbędnym czynnikiem do prowadzenia przez państwa Grupy Wyszehradzkiej względnie suwerennej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Wielkoskalowa inwazja Rosji na Ukrainę zdynamizowała trend zwiększania zdolności przemysłu zbrojeniowego państw Wyszehradu i unaoczniła jego znaczenie. Jednocześnie polityka, niektórych państw tego ugrupowania, szczególnie Węgier i Słowacji pozostaje niejednoznaczna. W jakim kierunku i w oparciu o jaki model następuje rozwój przemysłów zbrojeniowych V4? Jaki jest ich rzeczywisty potencjał? Czy Państwa V4 współpracują ze sobą na tej płaszczyźnie? Jakie są ich najmocniejsze i najsłabsze strony? Między innymi te zagadnienia zostały poruszone w najnowszej publikacji Instytutu Europy Środkowej. Ponad stustronnicowe opracowanie w języku angielskim zatytułowane "The Defence Industry in the Visegrád Countries – Current State and Perspectives", którego redaktorem jest dr Jakub Bornio składa się z pięciu rozdziałów. Cztery z nich dotyczą przemysłów zbrojeniowych poszczególnych państw grupy wyszehradzkiej i zostały napisane przez uznanych ekspertów z tych państw. Całość otwiera analiza przemysłu zbrojeniowego Grupy Wyszehradzkiej w ujęciu globalnym.

Publikacja jest do pobrania w wolnym dostępnie pod adresem: https://ies.lublin.pl/ies-policy-papers/pp2024-002/

Źródło: Instytut Europy Środkowej.