27 marca turecka spółka Baykar opublikowała zdjęcia prototypu bezzałogowca Bayraktar TB3, czyli pokładowej wersji rozwojowej aparatu TB2. Ten właśnie egzemplarz będzie pokazany na wystawie TEKNOFEST 2023, która odbędzie się w dniach 27 kwietnia – 1 maja w porcie lotniczym Stambuł-Atatürk.

Spółka Baykar opublikowała fotografie bezzałogowca Bayraktar TB3 z okazji wizyty w zakładach Özdemir Bayraktar Milli Teknoloji Merkezi tureckiego prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana. Mimo poważnego zaawansowania budowy pokazanego prototypu Bayraktara TB3, spółka nie podała planowanej daty oblotu maszyny, ograniczając się jedynie do stwierdzenia, że nastąpi to w tym roku. Bayraktar TB3 to bezzałogowiec przewidziany do operowania z pokładu śmigłowcowca desantowego Anadolu, czyli pierwszego tureckiego okrętu lotniczego (więcej w WiT 2/2023).

Przy okazji spółka Baykar zamieściła grafikę z podstawowymi danymi taktyczno-technicznymi Bayraktara TB3: rozpiętość 14 m; długość 8,35 m; wysokość 2,6 m; masa startowa 1450 kg; udźwig 280 kg; prędkość lotu (ang. TAS – True Air Speed) – przelotowa 125 w. (231,5 km/h) i maksymalna 160 w. (296 km/h), długotrwałość lotu > 24 h. Z powyższych danych widać, że Bayraktar TB3 jest większy od Bayraktara TB2, choć ma taki sam układ aerodynamiczny. Uwagę zwraca ponad dwukrotnie większa masa startowa TB3 (TB2 650÷700 kg). Wymusza to zastosowanie mocniejszego napędu niż silnik Rotax 912-iS o mocy 75 kW/100 KM montowany w TB2. Teraz nie ma ani słowa o silniku, ale widać trójłopatowe śmigło pchające, takie jak w nowszych seriach produkcyjnych TB2. Inna jest obudowa silnika, z dodatkowymi chwytami powietrza. Oficjalnie anonsowanym napędem TB3 ma być wysokoprężny silnik z dwustopniową turbosprężarką TEI-PD170 tureckiej spółki Tusaş Engine Industries/TUSAŞ Motor Sanayii A.Ş. PD170 ma mieć moc 125 kW/170 KM na wysokości > 6000 m (stąd oznaczenie) i 96 kW/130 KM na 9144 m. Do tej pory montowany w tureckich bezzałogowcach TAI Aksungur i TAI Anka-S (w tym przypadku ma być napędem docelowym w miejsce importowanego silnika Thielert Centurion 2.0S, którego jest konstrukcyjnym odpowiednikiem). W połączeniu z PD170 standardowo stosowane jest trójłopatowe śmigło.

Oficjalna infografika z danymi taktyczno-technicznymi Bayraktara TB3. Fot. Baykar.

Nie ma danych odnośnie wysokości lotu Bayraktara TB3, ale dłuższe skrzydła i większy płatowiec generujące większą siłę nośną, zaś mocniejszy napęd powinny zwiększyć ten parametr w porównaniu z TB2. Jednak w przypadku użycia uzbrojenia „powietrze–ziemia”, wysokość lotu jest ograniczona maksymalną wysokością, z której możliwe jest jego użycie. Większa masa startowa i udźwig przełożyły się na wyposażenie TB3 w sześć węzłów podskrzydłowych w miejsce czterech w TB2 oraz w system łączności satelitarnej z anteną umieszczoną w górnej dziobowej części płatowca. Owiewka anteny jest bardziej dopracowana aerodynamicznie w porównaniu z analogicznym rozwiązaniem pokazanym parę lat temu na TB2 w wersji doposażonej właśnie w taki system łączności. W oczy rzuca się też nowe i wzmocnione podwozie. W przeciwieństwie do TB2 zastosowano chowane podwozie główne z amortyzatorami o dużym skoku, konieczne do operowania z okrętu lotniczego. Oczywiście konstrukcja TB3 sprawia, że może operować ze stałych lotnisk o znacznie krótszym pasie startowym niż konieczny do startu TB2. Na górnych powierzchniach skrzydeł Bayraktara TB3 widać zawiasy do ich składania, umieszczone w miejscach pokrywających się z prezentowanymi na wcześniejszych wizualizacjach.