17 i 18 listopada korporacja Lockheed Martin oraz Departament Obrony Stanów Zjednoczonych poinformowali o nowych sukcesach amerykańskiego producenta w segmencie eksportowej sprzedaży stacji radiolokacyjnych.

17 listopada Lockheed Martin poinformował, że Ministerstwo Obrony Norwegii podpisało kontrakt na dostawę czterech stacji radiolokacyjnych AN/TPY-4, które mają stanowić podstawę systemu dozoru powietrznego dalekiego zasięgu. Tym samym ten europejski kraj będzie pierwszym eksportowym użytkownikiem radarów powyższego typu – pierwszy z nich ma trafić do kraju pod koniec 2025 roku, a całość dostaw ma zostać zrealizowana do końca 2030 roku. Dodatkowo bazowa umowa ma także opcję, która pozwoli na rozszerzenie zamówienia o kolejne trzy urządzenia. Dotychczas Lockheed Martin mógł liczyć na zamówienie do 35 stacji na potrzeby US Air Force – pierwsze dwa zostały zakontraktowane w marcu bieżącego roku.

W pełni cyfrowa architektura systemu ma pozwalać na stabilne działanie nawet w trudnych warunkach i umożliwiać jego łatwą modernizację czy integrację z kolejnymi systemami w przyszłości. Radar z anteną z aktywnym elektronicznym skanowaniem fazowym (AESA), z modułami nadawczo-odbiorczymi wykonanymi w technologii azotku galu (GaN), zapewnia możliwość obserwacji przestrzeni powietrznej w zakresie do 90º w pionie. W budowie nowego radaru uczestniczyła także m.in. norweska firma Kongsberg Defence & Aerospace.

Dzień później, 18 listopada, Departament Obrony Stanów Zjednoczonych poinformował o podpisaniu umowy z korporacją Lockheed Martin w sprawie zamówienia czterech stacji radiolokacyjnych wraz z niezbędnym wyposażeniem dodatkowym, które poprzez procedurę FMS, trafią do Kuwejtu. Umowa ma wartość 84,5 mln USD – cała kwota pochodzi z budżetu zamawiającego i została w pełni uruchomiona w momencie podpisania. Zgodnie z komunikatem, pośredniczącego, Departamentu Obrony – kontrakt ma zostać zrealizowany do listopada 2027 roku. Żadna ze stron nie informuje o szczegółach, w przeszłości Departament Stanu autoryzował sprzedaż do Kuwejtu do siedmiu stacji radiolokacyjnych dwóch typów: sześciu krótkiego zasięgu oraz jednej dalekiego. W przypadku Lockheed Martin, mowa o radarach rodziny AN/TPS-77.