1 sierpnia międzynarodowa Organizacja Jednocząca Współpracę w Dziedzinie Uzbrojenia OCCAR (Organisation conjointe de coopération en matière d'armement) podpisała umowę o wartości 1,5 mld EUR ze spółkami Naviris oraz Eurosam na modernizację MLU (mid-life upgrade) czterech niszczycieli, w tym dwóch francuskich typu Forbin i dwóch włoskich typu Andrea Doria.

Umowa ta jest wynikiem listu intencyjnego (MoU) podpisanego 28 czerwca bieżącego roku w trakcie pokazów lotniczych w Paryżu pomiędzy przedstawicielami Włoch i Francji dot. wspólnej modernizacji posiadanych niszczycieli typu Horizon. Prace zrealizują wspomniane już spółki Naviris (spółka typu joint venture utworzona przez włoski koncern Fincantieri oraz francuski Naval Group) oraz Eurosam (joint venture MBDA oraz Thales).

Niszczyciele typu Forbin oraz Orrizonte zbudowane zostały w ramach zrealizowanego w latach 2000  - 2010, programu o nazwie Horizon. Warto w tym miejscu przypomnieć, że historia tego programu sięga drugiej połowy lat 80tych ubiegłego wieku, kiedy to osiem Państw członkowskich NATO (Kanada, Francja, RFN, Włochy, Holandia, Hiszpania, Wielka Brytania oraz USA) podjęło, a raczej planowało podjąć, współpracę w ramach programu nazwanego roboczo NATO Frigate Replacement for 90s (NFR 90). Odmienne wymagania każdego z tych krajów doprowadziły do jego zastopowania na początku lat 90tych. W lipcu 1993 roku Francja, Włochy i Wielka Brytania zdecydowały się kontynuować wspólne prace nad projektem okrętu, w ramach programu, któremu nadano nazwę Common New Generation Frigate (CNGF). Planowano wówczas budowę 22 okrętów, w tym 12 dla Royal Navy (w celu zastąpienia niszczycieli Typu 42), czterech dla Francji (w miejscu niszczycieli typu Suffren) oraz sześciu dla Włoch (planowano zastąpić jednostki typu Andrea Doria oraz Audance). Jednym z najważniejszych założeń było to, że głównym systemem przeznaczonym do zwalczania środków napadu powietrznego będzie system rakietowy Principal Anti-Air Missile System (PAAMS). W 1999 roku ze względu na różnice w oczekiwanych wymaganiach, a także opóźnienia w realizacji CNGF, Wielka Brytania zdecydowała się go opuścić przystępując do prac, których efektem są niszczyciele Typu 45 (Daring, sześć okrętów w służbie od 2009 roku). Po odłączeniu się Wielkiej Brytanii Francja i Włochy w dalszym ciągu planowały budowę wspomnianych już 10 okrętów, jednak ostatecznie serię ograniczono do zaledwie czterech po dwa dla każdego z państw. We Francji jednostki te znane są jako typ Forbin (Forbin D 620 oraz Chevalier Paul D 621, w służbie od 2010 roku), a we Włoszech jako Andrea Doria (Andrea Doria D 553 oraz Caio Duilio D 554, w służbie od 2007 roku).

1 sierpnia Fincantieri poinformował że w ramach umowy bazowej otrzyma fundusze w wysokości 211 mln EUR, które przeznaczone zostaną na zrealizowanie prac MLU na włoskiej parze okrętów. Okręty francuskie zostaną zmodernizowane przez francuski koncern Naval Group, choć na chwilę obecną nie ujawniono wysokości uzyskanych środków. Zakres prac jest stosunkowo duży i obejmuje zarówno prace kadłubowe jak i co ważniejsze niemal kompleksową modernizację systemów elektronicznych oraz uzbrojenia rakietowego. W ramach prac zmodernizowany zostanie system PAAMS (dostosowany zostanie do współpracy z pociskami Aster Block 1NT), radar EMPAR zastąpiony zostanie znacznie nowocześniejszym, opracowanym przez Leonardo systemem Kronos Grand Naval (instalowanym m.in. na włoskich fregatach typu FREMM), a radar S1850M (SMART-L) zastąpiony zostanie jego najnowszą odmianą SMART-L MM/N. Głównym założeniem jest umożliwienie skutecznego rażenia zarówno obecnych jak i przyszłych środków napadu powietrznego ze szczególnym uwzględnieniem pocisków hipersonicznych, pocisków balistycznych a także bezzałogowych statków powietrznych (UAV).