Indyjskie media, powołując się na informacje z kompleksu wojskowo-przemysłowego podały, że zakupione na Ukrainie turbiny gazowe do fregat trafiły już do budującej je stoczni rosyjskiej.

Indie kupiły zespoły napędowe M7N1 w ukraińskim przedsiębiorstwie państwowym Kompleks badawczo-produkcyjny turbin gazowych „Zorja-Maszproekt” w Mikołajowie. Są one przeznaczone do dwóch fregat projektu 11356R, które są budowane przez rosyjską Stocznię Nadbałtycką „Jantar” w Kaliningradzie.
Chodzi o parę jednostek typu Admirał Grigorowicz, których produkcję rozpoczęto w 2013 r. z przeznaczeniem dla rosyjskiej Marynarki Wojennej. Te ważne dla Wojenno-Morskowo Fłota, ze względu na swoją wielkość (wyporność ok. 4000 ton) i możliwości bojowe, okręty miały zasilić Flotę Czarnomorską, ale na przeszkodzie stanęły sankcje nałożone przez Ukrainę po aneksji Krymu w 2014 r. W ich wyniku doszło do przerwania łańcucha kooperacyjnego z południowym sąsiadem, co odcięło stocznie rosyjskie od dostaw turbin gazowych, przekładni redukcyjnych i innych podzespołów oraz napraw i remontów tych maszyn oraz masy innych produktów przemysłu obronnego. Na pewien czas sparaliżowało to całkowicie produkcję okrętów w Rosji, w tym tak oczekiwanych jak kolejne jednostki projektu 11356R.

W związku z tą sytuacją Federacja Rosyjska zaproponowała Indiom, eksploatującym już sześć podobnych fregat projektu 11356 typu Talwar powstałych w Kaliningradzie i Sankt Petersburgu, odkupienie dwóch najbardziej zaawansowanych w budowie okrętów - niedoszłych Admirałów Butakowa i Istomina. W stoczni „Jantar” jest jeszcze trzeci okręt serii - Admirał Korniłow, ale w niższym stopniu ukończenia.

Porozumienie międzyrządowe w tej sprawie Nowe Delhi i Moskwa zawarły w październiku 2016 r. Zanim do tego doszło, Indie musiały porozumieć się z Ukrainą, aby ta wyraziła zgodę na eksport turbin koniecznych do ukończenia fregat. Gdy to się stało, Indie zawarły kontrakt z Rosją w końcu 2018 r. na dokończenie wspomnianej pary okrętów i licencyjną budowę dwóch następnych w stoczni Goa Shipyard Limited w Goa, przy współpracy technicznej z „Jantarem”.

Każdy zespół napędowy M7N1 składa się z dwóch turbin gazowych mocy szczytowej DT59 i dwóch marszowych DS71 oraz dwóch przekładni redukcyjnych R063 i jednej R1063. Wytwarza on łącznie moc 44 000 KM. Komplet zespołów napędowych do dwóch nieukończonych fregat zamówiono w sierpniu 2017 r. i kosztował on ok. 76 mln USD. Osobno zostaną zakupione silniki i przekładnie do fregat produkcji indyjskiej, które mają podnieść bandery do 2027 r.

Dostawa ukraińskich napędów do rosyjskiej stoczni pozwoli utrzymać harmonogram budowy okrętów, nawet mimo pandemii COVID-19. Pierwszy ma być zdany Indiom w końcu 2022 r., kolejny zaś pół roku później. Oba kosztowały ok. 950 mln USD.