1 czerwca z powodzeniem zrealizowano kolejny etap testów najnowszego bojowego bezzałogowego aparatu latającego UCAV (Unmanned Combat Aerial Vehicle, tur. SİHA Silahlı İnsansız Hava Aracı) tureckiej firmy Baykar o nazwie Bayraktar TB 3.

W tym dniu prototypowa maszyna tego typu o numerze bocznym PT-1 wykonała serię czterech startów z wydzielonego fragmentu pasa startowego, przy ośrodku badawczym koncernu Baykar w  w Keşan w prowincji Edirne. Wyznaczony do testów obszar został upodobniony do pokładu startowego pierwszego tureckiego uniwersalnego okrętu desantowego (LHD) Anadolu (L 400). Pomalowano go na taki sam kolor jak pokład okrętu oraz naniesiono stanowiska startowe dla śmigłowców. Najważniejszą jednak cechą testowego pokładu startowego była wybudowana na jego końcu skocznia o identycznym co na Anadolu kącie nachylenia wynoszącym 12°.

Swoje dotychczasowe lotnisko bazowe, zlokalizowane w pobliżu centrum badawczego AKINCI w Çorlu w prowincji Tekirdağ, PT-1 opuścił 22 maja. Liczący 120 km lot wykonał on poruszając się w szyku z jednym z UCAV typu AKINCI (co warto wspomnieć, był to pierwszy grupowy przelot maszyn obu tych typów). Od momentu wykonania pierwszego lotu w dniu 27 października 2023 roku, PT-1 przebywał w powietrzu sumarycznie przez 395 godzin i 42 minuty realizując liczne testy, bijąc przy tym kolejne rekordy należące do aparatów bezzałogowych (tureckiej produkcji). Zrealizował on m.in. dwie próby wysokościowe İSPT (İrtifa Sistem Performans Testini) w dniach 2 lutego oraz 2 maja bieżącego roku. PT-1 wykonał także najdłuższy lot w historii tureckiego lotnictwa, przebywając w powietrzu nieprzerwanie przez 32 godziny.

Bayraktar TB 3 jest pierwszym aparatem typu UCAV w skali świata, który od początku projektowany był z myślą o wykorzystaniu z krótkich pasów startowych w tym między innymi z pokładu Anadolu, a także do hangarowania na niewielkiej przestrzeni (dzięki składanym skrzydłom). Jest to powiększona i wzmocniona konstrukcja bazująca na sprawdzonym w warunkach bojowych TB 2. W porównaniu do starszego brata TB 3 legitymuje się większymi rozmiarami (8,35 x 14 m vs 6,5 x 12,0 m), większą masą własną (1450 kg vs 650 kg), niemal dwukrotnie większą masą przenoszonego uzbrojenia (280 kg vs 150 kg) oraz zwiększoną z dwóch do sześciu liczbą punktów podwieszeń. Jako pierwszy turecki UCAV, Bayraktar TB 3 posiada także w pełni wciągane podwozie (TB 2 mógł schować jedynie przednią goleń, by nie ograniczać pola widzenia zamontowanej pod kadłubem głowicy optoelektronicznej). Napęd stanowi opracowany przez TAI (oddział TUSAŞ Motor Sanayii A.Ş.) silnik PD 170 generujący moc 165 KM na pułapie 6096 m, który obraca trójłopatowym śmigłem pchającym. Umożliwia on uzyskanie prędkości maksymalnej 160 węzłów, a patrolowej 125 w. Głównym wyposażeniem pokładowym przeznaczonym do wykrywania i namierzania celów, w odległości do 20 km, jest system CATS wraz z głowicą optoelektroniczną ASELFLIR 500. Na wspomnianych sześciu pylonach pod skrzydłami możliwe jest podwieszanie całego spektrum uzbrojenia opracowanego z myślą o UCAV w tym pociski kierowane: L-UMTAS, MAM (w odmianach C,L,T), TÜBİTAK Sage (Bozak, Togan oraz Kuzgum). Obecne testy są ostatnimi jakie realizowane są w oparciu o lądowy kompleks testowy. Kolejne mają odbywać się już na pokładzie Anadolu, który będzie ich docelowym nosicielem.