8 listopada w amerykańskim garnizonie „Lucius D. Clay Kaserne” w RFN odbyła się oficjalna uroczystość związana z przywróceniem funkcjonowania 56. Dowództwa Artylerii US Army. Nowa struktura nawiązuje tradycją, symboliką i przeznaczeniem do analogicznego związku rozformowanego w 1991 r. Wiele wskazuje, że 56. Dowództwu będą podlegać oddziały artylerii rakietowej uzbrojone w systemy rakietowe „ziemia–ziemia” dalekiego zasięgu.

Dowódcą 56. Dowództwa Artylerii (56th Artillery Command) US Army został gen. mjr. Stephen J. Maranian. Sztab 56. Dowództwa mieści się w Mainz-Kastel w Wiesbaden w landzie Hesja w Republice Federalnej Niemiec. 56. Dowództwo ma status Dowództwa Artylerii na Teatrze Działań Wojennych (Theater Fires Command). Sztab 56. Dowództwa będzie połączony ze sztabem tzw. 2nd Multi-Domain Task Force (2. Wielowymiarowy Związek Zadaniowy). Obie struktury będą podlegać regionalnemu dowództwu United States Army Europe and Africa (USAREUR-AF). Tłumacząc tę wojskową nowomowę na zrozumiały język, chodzi o formowanie oddziałów wojsk rakietowych (formalnie artylerii rakietowej) uzbrojonych w systemy rakietowe „ziemia–ziemia” zasięgu powyżej ~500 km, co w przypadku planów zbrojeniowych US Army na pewno oznacza przyszły system rozwijany w ramach programu PrSM (Precision Strike Missile), jak również hipersoniczne LRHW (Long-Range Hypersonic Weapon) i być może też OpFires (Operational Fires) oraz najnowszy pomysł, czyli Mid-Range Capabilities (MRC), o którym dalej. Te wszystkie środki bojowe mają być podłączone do sieciocentrycznego systemu dowodzenia, korzystającego z danych pochodzących z różnych środków rozpoznania, przede wszystkim lotniczego i kosmicznego, przesyłanych analogicznymi systemami łączności. Stąd właśnie to określenie „multi-domain”, czyli różne wymiary (przestrzenie) teatru działań wojennych (lądowe, powietrzne, morskie, kosmiczne, cyfrowe, informacyjne), spolszczane przez lingwistów w mundurach jako „wielodomenowe”. Przy czym, jak dotąd tylko PrSM jest na etapie próbnych odpaleń rozwojowych. Pierwsze odpalenia prototypowego LRHW zaplanowano na przyszły rok.

Oznaka 56. Dowództwa Artylerii (56th Artillery Command) ze znakiem przypominającym pocisk balistyczny Pershing Ia. Fot. US Army.

56. Dowództwo kontynuuje tradycje 56. Dowództwa Artylerii Polowej (56th Field Artillery Command) US Army, które na ostatnim etapie swojej historii, czyli w latach 1986–1991 funkcjonowało jako tzw. Theater’s Pershing Missile Headquarters, czyli sztab oddziałów artylerii uzbrojonych w pociski balistyczne Pershing. Stąd też w odznace jednostki kontury pocisku rakietowego MGM-31B Pershing Ia. W czerwcu 1991 r. 56. Dowództwo zostało rozformowane wraz z wejściem w życie tzw. Traktatu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu (ang. INF, ros. RSMD), z którego Stany Zjednoczone jednostronnie wycofały się 2 sierpnia 2019 r., zresztą kończąc tym samym rozbrojeniową fikcję (więcej w „Pocisk Strategic Fires w świetle umów rozbrojeniowych”, WiT 1/2020).

Przy czym główna uwaga powinna być skupiona właśnie na tzw. Multi-Domain Task Force (MDTF). Formowanie takich związków operacyjnych w US Army rozpoczęto w 2017 r. wraz z pierwszym takim związkiem na bazie 17. Brygady Artylerii Polowej (17th Field Artillery Brigade) stacjonującej w Joint Base Lewis McChord w stanie Waszyngton (1st MDTF jest podporządkowana dowództwu US Army Pacific). Przy czym według przyjętej doktryny, MDTF może być różnej wielkości (rozbudowywany lub zmniejszany), dopasowany do działań od szczebla operacyjnego do strategicznego. Jak widać z oficjalnego diagramu struktury organizacyjnej MDTF, w jego skład wchodzi batalion (odpowiednik dywizjonu) wojsk rakietowych (Strategic Fires Battalion), w składzie którego są trzy baterie rakietowe – jedna systemu M142 HIMARS (czyli PrSM), jedna systemu Mid-Range Capabilities (MRC, aktualnie ma to być tzw. Typhon – wyraźne nawiązanie do BGM-109 GLCM Gryphon z lat 80. – czyli czteropojemnikowe wyrzutnie, będące wariantem okrętowych Mk 41 VLS, do odpalania pocisków manewrujących Tomahawk Block V i przeciwlotniczych SM-6, które mają służyć jako pociski „ziemia–ziemia” lub raczej „powierzchnia–powierzchnia”; najwyraźniej lobbystycznym spiritus movens tego pomysłu jest korporacja Raytheon Technologies) i jedna LRHW. Według obecnych planów MRC i LRHW mają trafić do linii w roku podatkowym 2023.

Struktura organizacyjna brygady MDTF, która składa się z czterech batalionów (rozpoznawczego/WRE/łączności; dywizjonu artylerii rakietowej, dywizjonu OPL, batalionu zabezpieczenia działań) wraz z pododdziałami im podporządkowanymi. 56th Artillery Command najwyraźniej będzie dowodzić batalionem (dywizjonem) Strategic Fires z 2nd MDTF podporządkowanego USAREUR-AF. Źródło: CRS In Focus IF11797 – Version: 4, Andrew Feickert The Army’s Multi-Domain Task Force (MDTF), Congressional Research Service (CRS).

US Army planuje sformować pięć MDTF, prócz dwóch pierwszych już wymienionych, przyporządkowanych do teatrów działań w basenie Pacyfiku oraz w Europie i Afryce, kolejne dwa MDTF mają być przydzielone do regionu tzw. Indo-Pacyfiku, jeden do stacjonowania w „Arktyce” (nie wyjaśniono gdzie, być może na Alasce) jako odpowiedź na zagrożenia z „wielu kierunków”, a piąty MDTF ma być strategicznym („globalnym”) odwodem, więc być może będzie stacjonował na terytorium kontynentalnych Stanów Zjednoczonych.