10 kwietnia portal „Krasnaja Zwiezda”, czyli organu prasowego Ministerstwa Obrony FR, opublikował wywiad z gen. por. Jurijem Griechowem, dowódcą Wojsk Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwrakietowej Wojsk Lotniczo-Kosmicznych Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Publikacja materiału wiązała się z przypadającym 12 kwietnia w Rosji Dniem Sił Obrony Powietrznej. Wśród kilku poruszonych tematów gen. Griechow wspomniał o dotychczasowej eksploatacji prototypowej, pozahoryzontalnej, bistatycznej stacji radiolokacyjnej 29B6 Kontiejnier.

Greichow stwierdził, że pierwsze cztery miesiące bojowego dyżurowania stacji (rozpoczęte 1 grudnia ub. r.) potwierdziły unikatowe możliwości, jakie daje taki radiolokator, m.in. możliwość wykrywania i śledzenia około 10 000 celów powietrznych różnych kategorii (samoloty, śmigłowce, BSP, pociski manewrujące i balistyczne) w promieniu 2000 km licząc od granic Rosji (czyli łącznie  około 3000 km; i do 100 km w elewacji). Dotąd jednostki dowodzone przez Griechowa nie miały analogicznych możliwości, jakie daje im Kontiejnier. Konstrukcja układu antenowego umożliwia obserwację przestrzeni powietrznej (240° w azymucie, 180° w elewacji) nad większą częścią Europy, nad wschodnią częścią Morza Śródziemnego (i akwenach położonych bliżej), nad Bliskim i Środkowym Wschodem, w tym Zatoką Perską. Griechow wspomniał, że dalekosiężne plany zakładają budowę kilku takich stacji, skierowanych w różnych kierunkach. Zakłada się, że Rosja potrzebuje 10–12 stacji tego typu dla pełnego pokrycia granic.

Do tego tematu 13 kwietnia wrócił rosyjski rządowy dziennik „Rossijskaja Gazieta”, przypominając słowa Walentina Striełkina, czyli głównego konstruktora stacji, powstałej w NPK „NIIDAR” (Nauczno-issliedowatielskij institut dalniej radioswiazi), części spółki RTI (Radiotiechniczeskij institut imieni akadiemika A. Ł. Minca). Striełkin ujawnił, że koszt rozwoju, produkcji i budowy (jest to instalacja stacjonarna) pierwszego Kontiejniera wyniósł  około 10 mld RUB (około 124 mln EUR wg obecnego kursu).

Kontiejnier to dwuwspółrzędna, cyfrowa stacja bistatyczna (zespół nadawczy i odbiorczy to dwie oddzielne instalacje), wykorzystująca zjawisko odbicia sygnału radarowego od jonosfery, dzięki czemu można kontrolować przestrzeń powietrzną za krzywizną globu. Stacja pracuje w paśmie HF (wysokiej częstotliwości, zakres 3÷30 MHz). Pierwszy Kontiejnier ulokowano w Republice Mordowii, w południowo-zachodniej Rosji. W rejonie miejscowości Kowyłkino znajduje się zespół odbiorczy stacji, a 300 km na północ, w obwodzie niżnonowogrodzkim, koło miasta Gorodiec zespół nadawczy. Za obsługę stacji odpowiada 590. Wydzielony Węzeł Radiotechniczny. Wiadomo, że kolejny Kontiejnier powstaje na rosyjskim Dalekim Wschodzie. Prawdopodobnie jego budowa zaczęła się w 2013 r. i najwyraźniej jest opóźniona.

Natomiast 20 marca br. agencja „TASS”, a za nią inne rosyjskie media podały informację, że „drugi” Kontiejnier ma powstać w obwodzie kaliningradzkim. Informację tę podchwyciły media w Polsce, ale chyba taki odruch warunkowy polskich media workerów wywołało przede wszystkim hasło „Kaliningrad”, a nie Kontiejnier. Była to informacja zaskakująca z paru przyczyn. Pierwszą był liczebnik „drugi” w odniesieniu do takiej lokalizacji, który musiałby oznaczać, że budowa Kontiejniera na Dalekim Wschodzie została co najmniej odłożona. Obwód kaliningradzki to osobliwy wybór też z przyczyn technicznych. Po pierwsze nie jest to duży obszar z punktu widzenia potrzebnego miejsca na oddalenie zespołu nadawczego i odbiorczego. Tym bardziej, że w obwodzie kaliningradzkim stoi już stacja pozahoryzontalna – typu 77Ja6-DM Woronież-DM. Inną kwestią techniczną jest martwa strefa obserwacji Kontiejniera, wynosząca 900 km. Stąd takie stacje umieszcza się raczej w głębi własnego terytorium. Na dodatek obwód kaliningradzki otaczają państwa należące do NATO. Teoretycznie to martwe pole widzenia kaliningradzkiego Kontiejniera na najbardziej newralgicznych kierunkach dubluje pierwszy Kontiejnier. Natomiast ten w obwodzie kaliningradzkim rozszerzałby pokrycie radiolokacyjne o Morze Norweskie, Wielką Brytanię i Irlandię, Francję z Zatoką Biskajską, Półwysep Iberyjki i zachodnią część Morza Śródziemnego. Niemniej sprawa wydaje się tajemnicza. Tym bardziej, że obwód kaliningradzki nigdy wcześniej nie przewijał się przy okazji spekulacji o miejscach budowy kolejnych Kontiejnierów.

Z Kontiejnierem wiąże się jeszcze jedna medialna sensacja tego roku. Gdy po zabójstwie gen. Ghasema Solejmaniego Stany Zjednoczone dalej eskalowały napięcie regionalne, wojenny zapał Waszyngtonu studził rosyjski minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow, upubliczniając dane odnośnie aktywności stacjonujących nad Zatoką Perską amerykańskich myśliwców F-35 w dniach bezposrednio po zabójstwie gen. Solejmaniego (okazało się, że nigdy w powietrzu nie było na raz więcej niż sześć maszyn z 12 wówczas tam stacjonujących). Rosyjskie media spekulowały, że F-35 śledził właśnie Kontiejnier, a asumpt do takiej teorii dał wspomniany Striełkin, gdy indagowany przez media o możliwości wykrywania i śledzenia F-35 za pomocą Kontiejniera, odpowiedział, że biorąc deklarowane wartości skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego F-35 w paśmie centymetrowym, nie ma przeszkód by Kontiejnier wykrywał te samoloty nawet z dystansu 3000 km. Należy jednak pamiętać, że region Zatoki Perskiej jest też monitorowany przez jedną z dwóch stacji Woronież-DM z węzła radiotechnicznego w Armawirze oraz przez samoloty wczesnego wykrywania i dowodzenia A-50/A-50U, wykonujące loty patrolowe nad Morzem Kaspijskim.