31 stycznia Ministerstwo Obrony Republiki Indii podpisało umowę ze stocznią Mazagon Dock Shipbuilders (MDL) w Mumbaju na budowę 14 szybkich okrętów patrolowych FPV (Fast Patrol Vessel) przeznaczonych dla Indyjskiej Straży Wybrzeża ICG (Indian Coast Guard)

Wartość podpisanej umowy opiewa na kwotę 128,9 mln USD. Zakontraktowane jednostki zostaną zaprojektowane i zbudowane całkowicie w oparciu o przemysł indyjski zgodnie z obecną od wielu lat koncepcją Indian-IDDM (Indigenously Designed Developed and Manufactured). Zaskakujący może być harmonogram, który zakłada dostarczenie wszystkich 14 okrętów w przeciągu 63 miesięcy, przy czym pierwsza jednostka ma podnieść banderę po 24 miesiącach, a kolejne w trzymiesięcznych odstępach. Nowe jednostki przeznaczone będą, jak przystało na okręty budowane dla Straży Granicznej, m.in. do: zadań patrolowych na wodach wyłącznej strefy ekonomicznej Indii (EEZ) a także rejonów przybrzeżnych (o głębokości do 3,5 m), ochrony i monitoringu rybołówstwa, kontroli podejrzanej działalności, prowadzenie operacji antynarkotykowych, SAR, udzielanie pomocy jednostkom wzywającym pomocy oraz ich odholowywanie do portu, monitorowanie i usuwanie rozlewów ropopochodnych a także prowadzenie operacji antypirackich.

Nie są znane dokładne dane taktyczno-techniczne nowych FPV, jednak na bazie ujawnionego przez RM zapytania ofertowego RFP (request for proposal) można uzyskać część informacji. Zgodnie z tym dokumentem wyporność nowo zamówionych jednostek oscylować ma w granicach 300 ton, przy długości kadłuba nie przekraczającej 55 m i zanurzeniu, przy pełnej wyporności, nie większym niż 2.1 m. Napęd ma się składać z trzech silników wysokoprężnych spełniających normę emisji spalin IMO-Tier II zasilających trzy pędniki wodnostrumieniowe. Oczekiwana przez ICG stała prędkość wynosić ma 33 węzły przy 92% obciążeniu silników. Prędkość ekonomiczna wynosić ma z kolei 12-14 węzłów przy której jednostka będzie w stanie przebyć odległość do 1500 Mm (przy 25% rezerwie paliwa). Autonomiczność wynieść ma 5 dni. FPV ma zachować zdolność do realizacji zadań przy stanie morza 4 i umożliwić bezpieczne pływanie przy „szóstce”. Stała załoga składać ma się z 42 osób (w tym 7 oficerów, 8 podoficerów oraz 27 marynarzy).

W wyposażeniu nowych okrętów ICG znaleźć się mają m.in. bezzałogowe aparaty latające (UAV), których wymagania również zostały sprecyzowane w ujawnionym RFP. Bezzałogowce te mają się legitymować zasięgiem co najmniej 10 km i 90-minutową długotrwałością lotu. Udźwig ma być nie mniejszy niż 3 kg, nie wliczająca w to pokładowych sensorów, które nota bene składać się mają z: kamery światła dziennego z co najmniej 10 krotnym zbliżeniem, kamery termowizyjnej (z przetwornikiem o rozdzielczości co najmniej 640 x 480), a także łączem danych umożliwiającym przesyłanie obrazu w czasie rzeczywistym. W podanych wymaganiach jest także wymieniona odporność na wiatr o sile do 25 węzłów oraz zdolność w pełni automatycznego startu i lądowania z pokładu znajdującego się w ruchu okrętu. Jednostki mają otrzymać stosowne wzmocnienia umożliwiające montaż uzbrojenia i tak na pokładzie dziobowym ma zostać zabezpieczone miejsce dla 30 mm armaty. Na dachu nadbudówki ma znaleźć się wzmocnienie dla systemu kierowania ogniem. Dodatkowo na skrzydełkach pomostu dowodzenia znaleźć się mają podstawy do montażu wkm kal. 12,7 mm osłoniętych maskami przeciwodłamkowymi (z zapasem do 2000 sztuk amunicji).

3 lutego z kolei, w Stoczni Marynarki Wojennej w Visakhapatnam podniesiona została bandera marynarki wojennej na okręcie hydrograficznym Sandhayak (J 18), będącym prototypową jednostką serii liczącej cztery okręty. Stępkę Sandhayaka położono 8 listopada 2019 roku a wodowanie odbyło się 5 grudnia 2021 roku. Stępkę drugiego okrętu tego typu, któremu nadano imię Nirdeshak (J 19), położono 1 grudnia 2020 roku i zwodowano 26 maja 2022 roku. Budowę trzeciej jednostki Ikshak (J 23) zainicjowano 6 sierpnia 2021 roku i zwodowano 26 listopada 2022 roku. Ostatni okręt tego typu Sanshodhak (J 24) zwodowany został natomiast 13 czerwca 2023 roku. Wszystkie budowane są w stoczni Garden Reach Shipbuilders & Engineers Ltd (GRSE) w Kalkucie, na podstawie podpisanej 30 października 2018 roku i opiewającej na kwotę ok. 293,4 mln USD umowy.

J 18 legitymuje się wypornością 3300 ton przy długości kadłuba 110 m. Napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne umożliwiające uzyskanie prędkości maksymalnej 18 węzłów i ekonomicznej 16 węzłów. Zasięg operacyjny oscyluje w granicach 6500 Mm. Załoga liczy 231 osób, która ma do dyspozycji bogate wyposażenie specjalistyczne w tym: podwodne pojazdy autonomiczne (AUV), pojazdy zdalnie sterowane (ROV), a także echosondy wielowiązkowe i holowane oraz sonary boczne. Mimo swojego cywilnego przeznaczenia J 18 otrzymał uzbrojenie obronne w postaci pojedynczej armaty CRN-91 (Close Range Naval-91) kal. 30 mm oraz dwóch zdalnie sterowanych stanowisk ogniowych (RWS) kal. 12.7 mm. Cechą charakterystyczną Sandhayaka jest bardzo liczny tabor pływający składający się aż z sześciu jednostek, w tym czterech laminatowych kutrów pomiarowych oraz dwóch półsztywnych łodzi typu RHIB. Dodatkowo na rufie znajduje się lądowisko przystosowane do przyjmowania śmigłowca typu HAL Dhruv Mk.3