6 lipca międzynarodowy koncern BAE Systems podpisał umowę z amerykańską agencją ds. rozwoju nowych systemów uzbrojenia DOTC (U.S. Department of Defense Ordnance Technology Consortium) na zaprojektowanie nowej wyrzutni dla pocisków przeznaczonych do zwalczania środków napadu powietrznego typu RIM-162 ESSM.

W ramach umowy opiewającej na kwotę 37 mln USD BAE Systems opracuje i dostarczy prototyp nowego rodzaju wyrzutni dla pocisków typu ESSM roboczo określanej akronimem NGELS (Next Generation Evolved SeaSparrow Missile Launch System). Prace realizowane mają być we współpracy z działającą przy NATO komórką zajmującą się rozwojem systemu SeaSparrow – NSPO (NATO SeaSparrow Program Office). NGELS będzie instalowaną na pokładzie wyrzutnią o stałym kącie podniesienia, powielająca rozwiązania koncepcyjne zastosowane w opracowanej również przez BAE Systems wyrzutni systemu ADL (Adaptable Deck Launcher).

ADL zaprojektowano specjalnie dla okrętów nie wyposażonych, i nie mogących zostać doposażonych, w wyrzutnie VLS typu Mk41 przy czym jest w pełni kompatybilna ze wszystkimi opracowanymi i wykorzystywanymi w MK41 kontenerami transportowo - startowymi. Dlatego też oryginalnie dostępna miała być w dwóch długościach taktycznej (Tactical) i uderzeniowej (Strike). W tej drugiej odmianie pomieścić mogła nawet kontenery startowe typu Mk 14 pociskami manewrującymi z rodziny BGM-109 Tomahawk Block III/IV.

Obecnie NGELS jak sama nazwa wskazuje ma być zoptymalizowana jedynie do wykorzystywania kontenerów startowych Mk25 dla pocisków z rodziny ESSM w tym ich najnowszą odmianę ESSM Block 2. Oryginalny projekt ADL w wersji Tactical legitymował się wymiarami 7,21 x 3,86 x 3,07 m i masą 8210 ton. Jest bardzo prawdopodobne że NGELS będzie nieco mniejsza i lżejsza. Same pociski typu RIM-162 charakteryzują się długością korpusu 3,66 m i średnicą 25,4 cm. Ich masa wynosi 280 kg z których 39 przypada na głowicę odłamkową. Dzięki wykorzystaniu silnika na stały materiał pędny Mk 143 Mod. 0 pociski mogą razić cele oddalone nawet powyżej 50 km poruszając się przy tym z prędkością przekraczającą 4 Machy. W odróżnieniu od pocisków w wersji Block 1, nowa wersja nie wymaga, w fazie terminalej, podświetlania celu przez okrętowy system radiolokacyjny, posiada bowiem aktywną główkę radiolokacyjną.