1 maja amerykański Departament Obrony poinformował o zwycięstwie koncernu Northrop Grumman w postępowaniu na wsparcie w przeprojektowaniu i modernizacji bezzałogowców MQ-4C Triton BAMS/BAR, stacji naziemnych, a także stanowisk testowych.

Wartość wspomnianej umowy opiewa na kwotę 16,5 mln USD. Nie ujawniono jednak szczegółów prac, wiadomo jednak, że powodem zawarcia tej umowy jest konieczność utrzymywania należytej gotowości do wykonywania zadań przez Tritony.

MQ-4C Triton to opracowany przez Norhrop Grummana bezzałogowy aparat latający klasy HALE (High Altitude Long Endurance). Jest to zmarynizowana odmiana bezzałogowca RQ-4 Global Hawk. W porównaniu jednak do niego, Triton otrzymał wzmocnioną konstrukcję, instalację przeciwoblodzeniową, a także układ zabezpieczający przed trafieniem przez piorun. Modyfikacje te były konieczne, by Triton mógł w razie potrzeby zejść na niższy pułap, by dokonać dokładniejszej lustracji interesującego obiektu na powierzchni morza. Manewr ten niejednokrotnie będzie musiał zostać wykonany w trudnych warunkach hydrometeorologicznych.

Bezzałogowy system początkowo znany jako BAMS (Broad Area Maritime Surveillance) UAV został zamówiony dla US Navy przez amerykański Departament Obrony w ramach programu ACAT 1D (Acquisition Category) 22 kwietnia 2008 roku. We wrześniu 2010 roku otrzymał on swoją , obowiązującą do dzisiaj nazwę MQ-4C. Celem tego systemu jest zapewnienie długotrwałego (powyżej 24h) rozpoznania, obserwacji oraz patrolowania tzw. ISR (intelligence, surveillance and reconnaissance missions) obszarów zarówno pełnomorskich, jak i przybrzeżnych oraz wykonywanie zadań na rzecz operacji typu SAR, uzupełniając przy tym działania załogowych maszyn typu Boeing P-8 Poseidon. Głównymi cechami tego systemu jest m.in. wysoka wytrzymałość bezzałogowych platform, których żywotność oszacowano na co najmniej 51 000 godzin, wykorzystanie w konstrukcji systemów komercyjnego pochodzenia (COTS), a także wyposażenie Tritonów w wielofunkcyjny, pracujący w paśmie I/J (8-10 GHz), system radiolokacyjny AN/ZPY-3 MFAS (Multi-Function Active Sensor). Umożliwia on obserwację obszaru o powierzchni 5200 km² przy jednym obrocie anteny. Łącznie podczas 24 lotu patrolowego, Triton jest w stanie przeszukać akwen o powierzchni 7 000 000 km². Gdy zajdzie potrzeba zejścia na pułap poniżej granicy chmur system radiolokacyjny wspomagany jest przez głowicę optoelektroniczną Raytheon MTS-B. Każdy z bezzałogowców jest także wyposażony w system detekcji i analiz sygnałów sondujących stacji radiolokacyjnych  ESM (electronic support measures), podobny do tych instalowanych na wyspecjalizowanych samolotach rozpoznawczych Lockheed EP-3. Dodatkową możliwością zaimplementowaną w konstrukcji MQ-4C jest pełnienie roli retranslatora, zdolnego do pozyskiwania informacji z różnych źródeł w rejonie działania a następnie przesyłania ich via łącze satelitarne do stanowiska dowodzenia. Umożliwi to stworzenie holistycznego obrazu panującej w danym rejonie sytuacji taktycznej.

MQ-4C Triton legitymuje się wymiarami 14,5 x 39,9 x 4,6 m i masą startową 14 630 kg. Napęd stanowi turboodrzutowy silnik Rolls-Royce AE 3007 o ciągu 39,66 kN, umożliwiający osiągnięcie prędkości 320 węzłów. Standardowo lot wykonywany jest na pułapie 17 000 m. US Navy zaplanowało pozyskanie łącznie floty 68 tego typu bezzałogowców (plus dwa prototypowe), realizacja umów na ich dostawę ma zostać zakończona w 2032 roku. Wówczas też US Navy dysponować będzie czterema Tritonami w gotowości do działania w każdej ze swoich baz (podczas gdy pozostałe przechodzić będą prace serwisowe).