Na XI Międzynarodowej Wystawie Uzbrojenia i Wojskowej Techniki MILEX-2023, która odbyła się w Mińsku w dniach 17–20 maja, mińska spółka Volat zaprezentowała swój udoskonalony kołowy transporter opancerzony BTR-V2. Mimo tego przyszłość wozu na razie pozostaje mglista.

Spółka Volat, czyli Mińska Fabryka Ciągników Kołowych (Minskij zawod kolosnych tiagaczej, MZKT) wystawiła na MILEX-2023 swój transporter opancerzony MZKT-690003 vel BTR-V2, wcześniej także Volat V2. BTR-V2 pokazany w tym roku w Mińsku zwracał uwagę dwoma elementami swojej konstrukcji – miał dodatkowe opancerzenie kadłuba (z zachowaniem amfibijności z marszu) i nowym systemem wieżowym. Poza tym podano następujące dane taktyczno-techniczne: drogowa prędkość maks. 110 km/h, maks. prędkość pływania 10 km/h, kąt podjazdu 30°, zasięg drogowy 900 km, masa bojowa 24 500 kg. Oznacza to, że w obecnej wersji BTR-V2 jest cięższy o 2500 kg, a jego zasięg drogowy spadł o 300 km (z 1200 km). Dodatkowe zewnętrzne opancerzenie zwiększyło odporność wozu z wyjściowego poziomu BR4 do BR5 wg rosyjskiej normy państwowej GOST R 50963-96, odnoszącej się do stopnia odporności balistycznej pojazdów specjalnych. Poziom BR5 odpowiada odporności na ostrzał z 10 ±0,1 m pociskami o podwyższonej penetracji amunicji 7,62×54 mm R 7N13 i pociskami przeciwpancerno-zapalającymi amunicji 7-BZ-3 wystrzelonymi z kbw SWD z prędkością wylotową odpowiednio 810 i 830 ±15 m/s. Czyli jest to poziom ochrony odrobinę wyższy niż 3. poziom odporności balistycznej wg STANAG 4569. W przypadku odporności przeciwminowej BTR-V2 legitymuje się odpornością równą poziomowi 2a/2b normy STANAG 4569, czyli może przetrwać detonację miny przeciwpancernej z 6 kg trotylu w przypadku wybuchu pod kołem lub pod kadłubem.

Zbliżenie na wyrzutnię dwóch ppk po lewej stronie wieży. Fot. Pawieł Matusiewicz, „Wajar”/Ministerstwo Obrony Republiki Białorusi

Jeśli chodzi o nowy system wieżowy, to na MILEX-2023 Volat BTR-V2 pokazano – najwyraźniej z docelowym – zdalnie sterowanym systemem wieżowym Adunok-BM30.2. To największy i najcięższy z Adunoków, skonstruowanych przez spółkę Konstruktorskoje Biuro Displej z Witebska. Pokazany na MILEX-2023 Adunok-BM30.2 różni się wyglądem od dotąd zainstalowanej wersji BM30, która z kolei zastąpiła zmodernizowaną załogową wieżę przejętą z bwp BMP-2, którą zainstalowano na Volacie V2 w pierwszej kolejności. Adunok-BM30.2 jest szerszy, niższy, chyba o zwiększonej osłonie balistycznej. Ma rozbudowany system kierowania ogniem, ale jego składniki – głowice optoelektroniczne – akurat były zasłonięte pokrowcami. Jednak z miejsca ich rozmieszczenia łatwo zgadnąć, że na prawo od armaty jest zamontowany celownik działonowego, a na stropie wieży (po lewej) stabilizowany panoramiczny przyrząd obserwacyjny dowódcy, być może z funkcją samodzielnego celownika (tzw. killer-killer). Z tyłu po prawej jest kolejny sensor, być może czujnik meteo. Uzbrojenie Adunoka-BM30.2 składa się z armaty automatycznej 2A42 kal. 30 mm o szybkostrzelności dochodzącej do 550 strz./min (zapas amunicji zapewne wynosi 300 nabojów) i km PKT kal. 7,62 mm (zapas 2000 nabojów). Zestaw uzbrojenia – i tu nowość – uzupełniają dwa przeciwpancerne pociski kierowane, umieszczone zewnętrznie na wysięgniku po lewej stornie wieży. Na MILEX-2023 były to dwa ppk 9M113 Konkurs, ale z uwagi na ich nieperspektywiczność należy raczej traktować je jako zasygnalizowanie uzbrojenia w ppk w ogóle, niż w ten konkretny typ (chyba, że taki był wymóg białoruskiego resortu obrony). Biorąc pod uwagę spółkę, która skonstruowała Adunoka-BM30.2, można zakładać, że system kierowania ogniem jest kompatybilny z ppk serii 9M133 Korniet. System wieżowy ma też wyrzutnie grantów dymnych.