Pentagon opublikował zdjęcia myśliwców F/A-18F Super Hornet biorących udział w operacji „Inherent Resolve”, które wyposażone są w zasobniki do śledzenia i namierzania celów w podczerwieni (IRST – Infra-Red Search and Track).

Fotografie prezentują dwa należące do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych (US Navy) samoloty myśliwskie F/A-18F z dywizjonu VFA-94 „Mighty Shrikes”. Zdjęcia zostały wykonane 29 września br. podczas operacji pobierania paliwa w powietrzu z należącego do sił powietrznych Stanów Zjednoczonych (USAF) samolotu KC-135 Stratotanker. Dywizjon VFA-94 należy do skrzydła pokładowego CAW-17 stacjonującego na lotniskowcu USS Nimitz (CVN-68), który operuje obecnie na wodach Zatoki Perskiej.

Myśliwce uzbrojone są w pociski „powietrze-powietrze” małego zasięgu AIM-9X Sidewinder, pociski „powietrze-powietrze” średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM, bomby naprowadzane satelitarnie GBU-38/B JDAM oraz satelitarnie i laserowo GBU-54/B LJDAM. Na lewoburtowych gondolach silnikowych samoloty myśliwskie Super Hornet przenoszą zasobniki obserwacyjno-celownicze AN/ASQ-228 ATFLIR. F/A-18F o numerze bocznym 203 przenosi zasobnik IRST podwieszony na centralnym pylonie podkadłubowym.

Nie wiadomo, czy jest to wersja zasobnika Block I, czy Block II. Oba warianty AN/ASQ-228 ATFLIR znajdują się obecnie w wyposażeniu US Navy.

Opracowany przez Lockheed Martin czujnik IRST typu AN/ASG-34 zainstalowany został w przedniej części standardowego, podwieszanego zbiornika paliwa o pojemności 1816 litrów. Zbiornik zmodyfikowano w ten sposób, że jego przednia część mieści czujnik IRST, natomiast w pozostałej wciąż może być przenoszonych 1249 litrów paliwa.

Maksymalny zasięg wykrycia celu powietrznego wynosi 185 km i jest on porównywalny z możliwościami stacji radiolokacyjnych współczesnych samolotów myśliwskich. Z tego powodu może on być ich zamiennikiem, szczególnie kiedy użycie pokładowego radiolokatora nie jest wskazane (dla zachowania skrytości działania) lub nie jest możliwe (zakłócenia radioelektroniczne stosowane przez przeciwnika). Umożliwia pasywne wykrywanie, śledzenie i atakowanie samolotów wroga bez ujawniania obecności nosiciela, który nim dysponuje. Ponadto zapewnia pasywną identyfikację „swój-obcy”.

Produkcja zasobnika, prowadzona przez Boeinga, ruszyła w grudniu 2014 r. US Navy zakupiła 60 zasobników w konfiguracji Block I oraz 110 w konfiguracji Block II.