16 listopada Stocznię Bałtycką w Sankt Petersburgu po raz pierwszy opuścił lodołamacz o napędzie jądrowym Sibir proj. 22220. Skierował się on na wody Zatoki Fińskiej, gdzie przez trzy najbliższe tygodnie będzie on realizował pierwszy etap stoczniowych prób morskich.

W ich trakcie zaplanowano przede wszystkim sprawdzenie funkcjonowania w warunkach morskich układu napędowego lodołamacza, w tym reaktorów jądrowych i turbin parowych oraz systemów ich sterowania. Testowane będzie prawidłowe działanie wałów napędowych, śrub, urządzeń sterowych i kotwicznych a także innych systemów ogólnookrętowych. Sprawdzane będą osiągi lodołamacza, jego właściwości manewrowe, a także działanie systemów komunikacji i nawigacji. Przewidziano również próby wykorzystania pokładowego śmigłowca.

Sibir jest drugim atomowym lodołamaczem proj. 22220 Arktika, zbudowanym przez Stocznię Bałtycką, wchodzącą w skład koncernu stoczniowego OSK (Objedinionnaja Sudostroitielnaja Korporacyja). Budowę tej jednostki rozpoczęto 26 maja 2015 r., zwodowano 22 września 2017 r., zaś według deklaracji stoczni ma zostać ona przekazana odbiorcy do końca bieżącego roku, co wydaje się jednak mało prawdopodobne.

Aktualnie w Sankt Petersburgu trwa budowa trzech kolejnych lodołamaczy typu Arktika (ŁK-60Ja). Urał, którego stępkę położono 25 lipca 2016 r., a zwodowano 25 maja 2019 r., do służby ma wejść w przyszłym roku. Stępkę Jakutiji położono 26 maja 2020 r. i ma rozpocząć eksploatację w 2025 r. zaś Czukotka, której stępkę położono 16 grudnia 2020 r., ma wejść do służby w 2026 r. Rozpoczęcie budowy tych dwóch ostatnich lodołamaczy było możliwe dzięki podpisaniu 23 sierpnia 2019 r. przez AO „Bałtijskij Zawod” i przedsiębiorstwo FGUP „Atomfłot”, odpowiedzialne za eksploatację cywilnych jednostek z napędem jądrowym, kontraktu o wartości 100 mld RUB na budowę czwartej i piątej jednostki serii. Z informacji medialnych wynika, że w najbliższym czasie można się spodziewać zamówienia dwóch kolejnych jednostek tego typu.

Lodołamacze proj. 22220 największymi i najpotężniejszymi jednostkami tej klasy na świecie, ich głównym zadaniem jest zapewnienie całorocznej żeglugi w zachodnim rejonie Arktyki. Mają one 33 540 t wyporności i wymiary 173,3×33×10,5 m. Dwa reaktory jądrowe typu RITM 200 o mocy 81 000 KM pozwalają na rozwijanie prędkości maksymalnej wynoszącej 22 w. Zapas paliwa jądrowego pozwala na eksploatację przez 7 lat, zaś załoga liczy 74 ludzi. Na jednostkach tego typu zastosowano nowe rozwiązania, mające usprawnić pływanie na akwenach zalodzonych, a także żeglugę w górę syberyjskich rzek.