Miłośnikom broni pancernej nie trzeba przedstawiać sylwetki jednego z najsłynniejszych czołgów II wojny światowej Panzerkampfwagen VI, czyli Tygrysa. Był to niemiecki czołg ciężki produkcji zakładów Henschla. Jego prototypy otrzymały oznaczenie wojskowe VK 4501 (H)1. Niewielu jednak wie, że bezpośrednim konkurentem projektu firmy Henschel był projekt czołgu ciężkiego autorstwa dr. Ferdynanda Porsche, oznaczony jako VK 4501 (P). Oba projekty rywalizowały w konkursie ogłoszonym przez Heereswaffenamt (Główny Urząd Uzbrojenia Wojsk Lądowych) na polecenie Wodza i kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera.

Pomimo zakazu posiadania czołgów przez Reichswerę, narzuconego przez traktat wersalski, już w 1926 r. Heereswaffenamt przedstawił szczegółowe założenia taktyczno-techniczne czołgu ciężkiego o masie 23 t. Początkowo plan ten nosił nazwę „Armeewagen 20”; później, od 1928 r., prototypy czołgów powstałych w ramach tego programu zaczęto określać jako „Grosstraktory”. 27 marca 1927 r. Ministerstwo Reichswery zleciło wykonanie prototypów Grosstraktorów trzem firmom: Rheinmetall-Borsig, Daimler Benz i Krupp. Każda z nich miała wyprodukować po dwie sztuki wozów pancernych. Prototypy wykonane przez powyższe przedsiębiorstwa były gotowe do prób terenowych latem 1929 r. Co ciekawe, przy projektowaniu prototypu czołgu produkcji zakładów Daimler Benz brał udział Ferdynand Porsche. Czołgi miały od 6,4 do 6,65 m długości, od 2,6 do 2,78 m szerokości i od 2,45 do 2,57 m wysokości. Ich masa wynosiła od 16 0002 do 17 600 kg. Opancerzenie wszystkich czołgów wykonano ze stali nieutwardzonej o grubości od 10 do 14 mm. Uzbrojenie główne pojazdów stanowiła armata 7,5 cm KwK L/24 kalibru 75 mm, zamontowana w głównej stożkowej wieży, osadzonej centralnie na kadłubie. Zapas amunicji wynosił od 100 do 104 nabojów. Dodatkowo czołgi uzbrojono w trzy karabiny maszynowe Maxim MG 08 kalibru 7,92 mm, a jeden z karabinów zamontowano w wieżyczce umieszczonej z tyłu kadłuba. Załoga czołgu składała się z 6 osób. Wszystkie Grosstraktory napędzały sześciozaworowe, rzędowe, gaźnikowe silniki chłodzone cieczą. Ich moc wahała się od 250 do 255 KM. Testy prototypów przeprowadzono w Związku Radzieckim w latach 1929-1933 na poligonie Kama, oddalonym o około 10 km od Kazania. Planowano wydać 3,4 mln Reichsmarek na wyprodukowanie 17 egzemplarzy czołgu, którego testy wypadłyby najlepiej. Jednakże z powodu wielkiego kryzysu w 1930 r. zrezygnowano z planów produkcji Grosstraktora.
Na przełomie 1932 i 1933 r. Reichswehra zleciła zakładom Kruppa i Rheinmetall-Borsig skonstruowanie nowego czołgu ciężkiego, nazwanego Neubaufahrzeug. Przy konstruowaniu prototypów wykorzystano doświadczenia uzyskane w czasie testów Grosstraktorów. Neubaufahrzeugi, podobnie jak Grosstraktory, były czołgami wielowieżowymi. Nowy czołg miał trzy wieże: w wieży głównej, co było rozwiązaniem nowatorskim, zamontowano dwie armaty – armatę 7,5 cm KwK L/24 kalibru 75 mm oraz armatę 3,7 cm L/45 kalibru 37 mm.