Su-22UM3K nr 310, na którym przeprowadzono pierwszy etap badań wytrzymałości struktury płatowca.

Umowa na przeprowadzenie remontu weryfikacyjnego 12 samolotów myśliwsko-bombowych Su-22M4 i sześciu szkolno-bojowych Su-22UM3K, zawarta 9 lutego 2015 r. przez 3. Regionalną Bazę Logistyczną z Wojskowymi Zakładami Lotniczymi nr 2 S.A. w Bydgoszczy, nie byłaby wykonalna, gdyby nie praktyczne sprawdzenie możliwości wydłużenia okresu eksploatacji maszyn o 10 lat lub określoną liczbę godzin lotu. Przedsięwzięcie, przeprowadzone siłami WZL nr 2 S.A. i Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, zakończyło się w bieżącym roku i potwierdziło, że wyremontowane i doposażone samoloty mogą bezpiecznie latać przez kolejną dekadę.

R iesurs techniczny samolotów Su-22M4/UM3K, określony przez ich producenta, wynosi 30 lat lub 4000 godzin nalotu (3000 lądowań dla Su-22M4 i 4000 dla Su-22UM3K), stąd maszyny eksploatowane w Polsce, dostarczone w latach 1984–1988, musiałyby zostać wycofane najpóźniej w 2018 roku (większość do 2016 r.). Decyzja o wydłużeniu okresu eksploatacji części maszyn o 10 lat, podjęta przez Ministerstwo Obrony Narodowej w lutym 2014 r., wymagała dodatkowych prac, w tym naukowo-badawczych, które miały wykonać wspólnie Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 2 S.A. i Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych. Zostały one przeprowadzone na zlecenie Głównego Inżyniera Wojsk Lotniczych, a ich pozytywny przebieg otworzył drogę do pełnej realizacji umowy na remonty świdwińskich Su-22. Próby miały udowodnić, że wytrzymałość struktury płatowca zapewni bezpieczną eksploatację przy nalocie ok. 3200 godzin lotu bądź 4000 (Su-22M4) i 6000 lądowań (Su-22UM3K).
Powyższe zadanie wykonano dwutorowo. W pierwszym etapie wykorzystano samolot szkolno-bojowy Su-22UM3K o numerze 310, który został wyposażony w 40 tensometrów, założonych w wytypowanych, krytycznych miejscach konstrukcji i aparaturę badawczą przeznaczoną do odczytu i rejestracji obciążeń występujących w czasie lotu. Cykl oblotów tej maszyny zrealizowano, wykorzystując potencjał 21. Bazy Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie, w okresie od 23 lutego do 3 marca 2015 r. Uzyskane dane pozwoliły na przygotowanie drugiego etapu prac. Zakładał on budowę stanowiska badawczego i opracowania sekwencji obciążeń do nielotnego egzemplarza Su-22UM3K. Do prób statycznych wytypowano samolot o numerze 507, wyprodukowany w 1985 r., dostarczony do Polski w 1986 r., który służył początkowo w 40. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, a później w 7. eskadrze lotnictwa taktycznego i 6. elt. Na początku wieku został on wycofany z eksploatacji i ustawiony w charakterze pomnika na terenie ówczesnej 33. Bazy Lotniczej w Powidzu. W 2015 r., po zdemontowaniu przez pracowników WZL nr 2 S.A., został przetransportowany do Republiki Czeskiej, gdzie w Lotniczym Instytucie Naukowo-Badawczym (VZLÚ, Výzkumný a zkušební letecký ústav) w Pradze rozpoczęto cykl jego statycznych prób zmęczeniowych. Niestety, w żadnym podobnym ośrodku w naszym kraju nie ma obecnie analogicznego stanowiska, stąd konieczność przeprowadzenia prób, na zasadach czysto komercyjnych, za granicą. Stanowisko badawcze wyposażone zostało w obejmy do zamocowania kadłuba i system siłowników hydraulicznych do symulowania obciążeń występujących na skrzydłach oraz kadłubie. Dodatkowo na płatowcu zamontowano 40 tensometrów – w tych samych miejscach co na egzemplarzu o numerze 310. Analiza zebranych danych miała pozwolić na wypracowanie wniosków eksploatacyjnych.