Ka-50 „021” z pakietem pocisków Wichr, rakietami niekierowanymi 80 mm, zasobnikami artyleryjskimi UPK-23-250 i działkiem wbudowanym 30 mm został zaprezentowany w Le Bourget w 1993 roku. H317 to numer nadany przez organizatorów wystawy.

Planując jeszcze w 1987 r. przyszłość Ka-50 i Mi-28 zdecydowano, że pierwszy będzie użytkowany przez Siły Powietrzne ZSRR, zaś drugi zostanie przeznaczony na eksport. Faktycznie taki zamiar utrzymał się niedługo. W połowie lat 90. Rosja była w głębokim kryzysie gospodarczym i Ministerstwo Obrony prawie zupełnie zaprzestało zakupów nowego sprzętu. Dlatego głównym celem wszystkich rosyjskich firm zbrojeniowych, także Kamowa, stało się poszukiwanie zamówień za granicą.

Na początku 1992 r. Rosjanie rozpoczęli starannie dozowaną międzynarodową kampanię promocyjną Ka-50. W styczniu 1992 r. w Londynie odbyła się międzynarodowa konferencja na temat śmigłowców myśliwskich, podczas której Siergiej Michiejew wystąpił z wykładem o Ka-50. Przedstawił jego koncepcję, opisał konstrukcję i przekazał do prasy kilka dobrej jakości zdjęć – ale nie podał jeszcze nawet nazwy śmigłowca. Minęło kilka dalszych miesięcy, w czasie których przekazywano do prasy kolejne nowości o śmigłowcu, w tym wreszcie i jego nazwę, Ka-50. W sierpniu w Żukowskim pod Moskwą odbyła się wystawa Mosaeroshow’92, w której programie był również Ka-50, jednakże widzowie zobaczyli go tylko z daleka. Doświadczalny egzemplarz z numerem bocznym 012 przeleciał nad lotniskiem w kolumnie śmigłowców Kamowa; na wystawie naziemnej go nie pokazano.

Uderzenie propagandowe przygotowywano na Farnborough, na początek września 1992 r. To jednak niezupełnie się udało. Śmigłowiec doleciał do Anglii na pokładzie samolotu transportowego i tam okazało się, że nie ma się nim kto zająć. Cała 18-osobowa obsługa, wraz z pilotem, nie otrzymała wiz. Anglicy tłumaczyli to zbyt późnym złożeniem dokumentów przez Rosjan, Rosjanie – walką konkurencyjną. Śmigłowiec zaprezentowany w Farnborough to był trzeci egzemplarz Ka-50 wykonany przez zakład w Arsienjewie, numer fabryczny 3538053201003. Niezwykły śmigłowiec został niezwykle pomalowany. Był on cały czarny, z trójkolorową rosyjską flagą na gondolach silników. Na szczycie statecznika pionowego znalazł się rysunek głowy wilka, a pod nim nazwa Werewolf (Wilkołak), jaką Ka-50 został ochrzczony na eksport. Skromnego malowania dopełniał czerwony trójkąt z napisem „Ka-50” na stateczniku pionowym, symbol biura konstrukcyjnego Kamowa na płytach ustateczniających na końcach usterzenia poziomego, niewielki numer 020 u spodu kabiny oraz napis „Army attack helicopter” (po angielsku) na lewej burcie kadłuba.

Ten „24” w latach 2000-2001 uczestniczył w operacji w Czeczenii; miał wtedy wojskowy kamuflaż. Na czarno pomalowano go w 2009  r., do defilady nad Placem Czerwonym. Od 2011  r. śmigłowiec służy jako pomoc naukowa w Akademii Sił Powietrznych w Woroneżu.

Po Farnborough w 1992 r. Ka-50 stał się stałym gościem światowych wystaw lotniczych. W Le Bourget w czerwcu 1993 r. wystąpiły dwa Ka-50. Pierwszy z nich, uczestniczący w pokazach w locie, to ten sam śmigłowiec 020, który wcześniej był w Farnborough; miał też „paryskie” oznaczenie H318. Drugi egzemplarz, przedstawiony na wystawie statycznej, nosił numer boczny 021 i oznaczenie wystawowe H317. W odróżnieniu od 020, który miał na ogonie namalowanego wilkołaka, śmigłowiec 021 miał rysunek rekina i napis „Black Shark”. W 1995 r. Ka-50 020 zmienił numer na 024. To on uczestniczył w kolejnych latach w większości wystaw międzynarodowych. W 1995 r. przedstawiono go na wystawie Langkawi International Maritime & Aerospace Exhibition (LIMA) w Malezji; w 1996 r. ponownie przybył do Farnborough, a w 1997 r. był znowu w Le Bourget (dostał oznaczenie wystawowe H347). W pierwszych dniach grudnia 1996 r. na wystawie Aero India w Bangalore pokazano Ka-50 024 w towarzystwie prototypu dwumiejscowego Ka-52 061 (było to jeszcze przed wykonaniem przez Ka-52 pierwszego lotu). W 1997 r. dwa Ka-50, 18 (były 018) oraz 22, zaprezentowano na International Defence Exhibition and Conference (IDEX) w Abu Zabi, zaś śmigłowiec 25 (były 015) wystąpił na International Defence Industry Fair (IDEF) w Ankarze w Turcji. Oczywiście, Ka-50 uczestniczyły także we wszystkich kolejnych wystawach MAKS w Żukowskim w Rosji.

Na koniec 1993 r. zaplanowana była prezentacja Ka-50 w Algierii, jednakże negocjacje zawieszono po zaostrzeniu się sytuacji wewnętrznej w tym kraju. Duże zainteresowanie śmigłowcem wyrażała także Słowacja, która otrzymywała rosyjski sprzęt wojskowy w rozliczeniu za długi ZSRR wobec tego kraju. W końcu października 1996 r. na lotnisku w Kuchyni Ka-50 (018) wykonał pokazowe strzelania dla słowackich dowódców wojskowych. Ostatecznie jednak Słowacja wybrała przeciwlotnicze zestawy rakietowe S-300 i samoloty myśliwskie MiG-29, a nie śmigłowce bojowe Ka-50.

Przez krótki czas, w latach 1992-1993, przedstawicielem Kamowa na Zachodzie była firma Group Vector z Virginii w Stanach Zjednoczonych, ale współpraca po licznych niesnaskach między partnerami została przerwana. Rosjanie dopiero uczyli się poruszania na międzynarodowym rynku sprzętu wojskowego. W prasie pojawiło się wiele doniesień o tym, jakoby Ka-50 miał być produkowany w USA, a także miał przystąpić do konkursu na śmigłowiec bojowy dla armii brytyjskiej. Wszystko to były kaczki dziennikarskie. Ponadto zagrał on tytułową rolę w rosyjskim filmie fabularnym „Czarny Rekin”, który wszedł na ekrany kin na początku 1994 r. Był to film sensacyjny o walce z gangiem narkotykowym, w którym Ka-50 prezentował się podobnie jak śmigłowiec znany na zachodzie z filmu „Błękitny grom” z 1983 r.