W grudniu 2018 r. w Bratyslawie podpisane zostaly dokumenty zwiazane z zamowieniem samolotow F-16V Block 70 w Stanach Zjednoczonych za posrednictwem procedury FMS i umowa o wspolpracy przemyslowej pomiedzy slowackim resortem obrony a korporacja Lockheed Martin.

W obecności premiera rządu Republiki Słowackiej Petra Pellegriniego, minister obrony narodowej Peter Gajdoš podpisał 12 grudnia 2018 r. dokumenty związane z zamówieniem samolotów F-16V w Stanach Zjednoczonych i umowę o współpracy przemysłowej pomiędzy słowackim resortem obrony a korporacją Lockheed Martin. Producenta samolotów reprezentowała Ana Wugofski, wiceprezes ds. rozwoju biznesu międzynarodowego w Lockheed Martin Aeronautics. Zawarte umowy mają pozwolić na zapewnienie skutecznej ochrony przestrzeni powietrznej Republiki Słowackiej i przyczynić się do rozwoju przemysłu lotniczego na Słowacji, m.in. poprzez serwisowanie nowych samolotów przez podmioty lokalnego przemysłu obronnego.

Już w piątek 30 listopada 2018 r. rzeczniczka prasowa Ministerstwa Obrony Republiki Słowackiej (MO RS) Danka Capáková poinformowała, że resort obrony, reprezentowany przez Krajowego Dyrektora ds. Uzbrojenia płk. Vladimira Kavickego, zgodnie z uchwałą rządu podpisał techniczne dokumenty niezbędne do rozpoczęcia procesu generacyjnej wymiany samolotów bojowych Sił Powietrznych Sił Zbrojnych Republiki Słowackiej (SP SZ RS). Konkretnie chodziło o trzy umowy, których zawarcie było nieodzowne do realizacji zakupu samolotów i ich wyposażenia oraz uzbrojenia w ramach amerykańskiego programu rządowego Foreign Military Sales (FMS). Dotyczyły one zakupu w ramach FMS: 14 samolotów, uzbrojenia i amunicji, usług wsparcia logistycznego, a także szkolenia personelu latającego i technicznego o łącznej wartości 1,589 mld EUR (ok. 6,8 mld PLN). Transakcja miała zapewnić możliwość realizacji zobowiązań wobec NATO w sferze obrony powietrznej, zastąpienie moralnie i technicznie przestarzałych samolotów MiG-29, a także rozszerzenie zdolności słowackiego lotnictwa o precyzyjne zwalczanie celów naziemnych.
Premier Peter Pellegrini (z socjaldemokratycznej partii Smer, liderującej aktualnej koalicji rządowej) uznał jednak podpisanie wspomnianych umów w tym momencie za nieważne z formalnego punktu widzenia, ponieważ uchwała rządu mówiła o konieczności uzyskania także zgody resortu finansów, a taka do 30 listopada 2018 r. nie została udzielona, o czym dzień później poinformował w swym oświadczeniu Departament Prasy i Informacji Kancelarii Rady Ministrów Republiki Słowackiej.
Różnice zdań pomiędzy premierem a ministrem obrony Petrem Gajdošem (reprezentującym koalicyjną partię chrześcijańsko-narodową Slovenská Národná Strana) zostały jednak w pierwszym tygodniu grudnia wyjaśnione i Ministerstwo Finansów udzieliło zgody na zawarcie niezbędnych umów zgodnie z wcześniej wynegocjowanymi warunkami. 12 grudnia 2018 r. mogło zatem dojść do uroczystego podpisania dokumentów związanych z zakupem maszyn Lockheed Martin F-16 przez Słowację.
Trzy niezależne umowy międzyrządowe Letter of Offer and Acceptance (LOA), niezbędne do zakupu sprzętu wojskowego w ramach programu FMS, dotyczą zamówienia 12 jednomiejscowych i dwóch dwumiejscowych samolotów F-16V Block 70. Maszyny będą w pełni kompatybilne z systemami NATO i będą dysponować najnowocześniejszym wyposażeniem oferowanym dziś z tym typem samolotu. Elementem zamówienia są, wspomniane już, dostawy środków bojowych, kompleksowe szkolenie pilotów i personelu naziemnego, a także wsparcie eksploatacji maszyn w okresie dwóch lat od rozpoczęcia ich eksploatacji na terenie Słowacji. Zgodnie z umową, SP SZ RS przejmie pierwsze maszyny w ostatnim kwartale 2022 r,. zaś całość dostaw ma być zrealizowana do końca 2023 r.
Minister Gajdoš uznał to wydarzenie za historyczny moment dla Słowacji i podziękował własnemu rządowi za pełną akceptację wyboru dokonanego przez resort obrony. Z kolei premier Pellegrini dodał, że to rzeczywiście ważny moment we współczesnej historii Słowacji, także w kontekście wartości inwestycji, sięgającej 1,6 mld EUR. W ten sposób Słowacja dąży do spełnienia swych zobowiązań wobec sojuszników z NATO, mówiących o osiągnięciu poziomu wydatków na obronność w wysokości 2% PKB. Nowe samoloty będą gwarancją suwerenności i ochrony przestrzeni powietrznej kraju. Dokonując tego zakupu Republika Słowacji wysłała jasny sygnał, że swą przyszłość widzi w zacieśnieniu współpracy w ramach Unii Europejskiej, a także Sojuszu Północnoatlantyckiego.
Już w kwietniu i maju 2018 r. administracja Stanów Zjednoczonych przekazała MO RS projekty trzech umów określających warunki zakupu sprzętu lotniczego, uzbrojenia i wyposażenia oraz usług o wartości 1,86 mld USD (1,59 mld EUR). Obejmowały one dostawę 12 wielozadaniowych samolotów bojowych F-16V Block 70 i dwóch dwumiejscowych F-16V Block 70, a wraz z nimi po 16 (zabudowane w samolotach i dwa zapasowe): silników General Electric F110-GE-129, stacji radiolokacyjnych Northrop Grumman AN/APG-83 SABR z anteną AESA, zintegrowanych satelitarno-bezwładnościowych systemów nawigacyjnych (Embedded Global Positioning System Inertial Navigation System) Northrop Grumman LN-260 EGI, zaawansowanych zintegrowanych systemów samoobrony (Integrated Defensive Electronic Warfare Suite) Harris AN/ALQ-211 wraz z zestawami wyrzutników celów pozornych AN/ALE-47. Poza tym obejmowały po 14: modułowych komputerów misji (Modular Mission Computer) spółki Raytheon, systemów dwustronnej wymiany danych standardu Link 16 (Multifunctional Information Distribution System/Low Volume Terminals) Viasat MIDS/LVT(1), nahełmowych systemów wyświetlania danych i celowania (Joint Helmet Mounted Cueing System) Rockwell Collins/Elbit Systems of America, programowanych generatorów zobrazowania (Improved Programmable Display Generator) firmy Honeywell i systemów zarządzania walką radioelektroniczną (Electronic Warfare Management Systems) Terma North America AN/ALQ-213. Uzupełniające wyposażenie tworzyć mają: zaawansowane systemy identyfikacji „swój–obcy” (Advanced Identification Friend or Foe) BAE Systems AN/APX-126 i współpracujące z nimi bezpieczne systemy przekazywania danych (Secure Communications and Cryptographic Applique), wspólny system planowania misji (Joint Mission Planning System) firmy Leidos, naziemne systemy wsparcia szkolenia, oprogramowanie wsparcia międzynarodowego programu walki elektronicznej (Electronic Combat International Security Assistance Program), inne niezbędne pakiety oprogramowania i wsparcie techniczne, części zamienne i narzędzia oraz oprzyrządowanie naziemnej obsługi technicznej. W pakiecie znajdują się również: szkolenie personelu latającego i technicznego (22 pilotów i 160 techników) wraz z dostawą niezbędnego wyposażenia, publikacji i dokumentacji technicznej, podstawowe wsparcie eksploatacji w okresie dwóch lat od rozpoczęcia eksploatacji samolotów itp.
Umowy obejmowały także dostawy uzbrojenia i amunicji: 15 sześciolufowych 20 mm działek GD-OTS M61A1 Vulcan z amunicją, 100 kierowanych pocisków rakietowych „powietrze–powietrze” Raytheon AIM-9X Sidewinder i 12 pocisków ćwiczebnych AIM-9X Captive Air Training Missiles, 30 kierowanych pocisków rakietowych „powietrze–powietrze” Raytheon AIM-120C7 AMRAAM i dwa pociski ćwiczebne AIM-120C7 Captive Air Training Missiles.
Umowy precyzujące warunki sprzedaży, które określają zasady realizacji projektu i jego finansowanie mają charakter międzyrządowy. Ich podpisanie jest warunkiem zawarcia przez US Air Force umów z korporacją Lockheed Martin na wyprodukowanie samolotów, czy też dotyczących produkcji uzbrojenia z jego producentami.