Curtiss Model 75

Problemy z samolotami myśliwskimi H75M sprawiły, że w połowie 1938 r. w zakładach Curtissa zbudowano kolejny demonstrator dla Chin, tym razem w standardowej konfiguracji z chowanym podwoziem – Model 75Q (H75Q).

Model 75Q

Do napędu zastosowano silnik R-1820-G105A z jednostopniową dwubiegową sprężarką, osiągający moc startową 1100 hp przy 2350 obr./min oraz maksymalną moc trwałą 900 hp na wysokości 2440 m i 750 hp na wysokości 5800 m. Uzbrojenie tworzyły dwa karabiny maszynowe w kadłubie (jeden kal. 12,7 mm i jeden kal. 7,62 mm) oraz dwa działka Madsen kal. 23 mm, umieszczone w gondolach pod skrzydłami. Ponadto pod skrzydłami zamontowano wyrzutniki dla 10 bomb lekkich. Samolot miał zmodyfikowany wiatrochron z płaską przednią szybą. Według danych producenta H75Q osiągał prędkość maksymalną 488 km/h (303 mil/h)
na wysokości 5791 m.
Jedyny zbudowany H75Q (c/n 12898, rej. NX22028) został oblatany 6 lub 7 października 1938 r. W grudniu, wraz z egzemplarzem myśliwca Curtiss-Wright CW-21, został wysłany statkiem do Rangunu w Birmie, dokąd przybył 14 stycznia 1939 r. Stamtąd maszynę przewieziono do Loiwing w Chinach, dokąd w tym samym czasie została przeniesiona wytwórnia CAMCO. 11 lutego, po zmontowaniu, samolot oblatał amerykański pilot Robert Fausel. Dwa dni później Fausel przeleciał Modelem 75Q do Kunmingu, a 17 lutego do Czengtu. Następnie 17 marca inny amerykański pilot, George Weigle, przyprowadził maszynę do Czunkinu. W trakcie tych demonstracji H75Q stoczył pozorowane walki powietrzne z chińskimi myśliwcami I-15, I-16 i Dewoitine D.510. Po pokazach samolot wrócił do Czengtu. 4 maja Weigle ponownie wyruszył samolotem H75Q do Czunkinu, ale zbliżając się do celu zauważył, że właśnie trwa japoński nalot na to miasto. Wylądował więc w pobliskim Kwangyuenpa, skąd następnego dnia wystartował do Czunkinu. Niestety podczas ostrego wznoszenia po starcie Weigle przeciągnął samolot, który spadł na ziemię i rozbił się, grzebiąc w swych szczątkach pilota.

H75A-5

Utrata demonstratora H75Q nie zniechęciła Chińczyków, którzy 31 maja 1939 r. zakupili 55 maszyn w zbliżonej konfiguracji, oznaczonych H75A-5. Samoloty miały być napędzane silnikami R-1820-G105A o mocy 1100 hp lub -G205A o mocy 1200 hp, a ich uzbrojenie miały tworzyć dwa karabiny maszynowe Browning kal. 12,7 mm w kadłubie i dwa działka Madsen kal. 23 mm w gondolach pod skrzydłami. W myśl zawartego kontraktu Curtiss miał dostarczyć jeden kompletny egzemplarz H75A-5, służący jako wzorzec produkcyjny, oraz części i podzespoły dla pozostałych 54 samolotów, które miały zostać zmontowane w zakładach CAMCO w Loiwing. Budowę samolotu wzorcowego (c/n 13655) ukończono w Buffalo na początku 1940 r. Po zajęciu Danii przez Niemców w kwietniu 1940 r. niemożliwe było pozyskanie działek Madsen. Według niektórych publikacji H75A-5 miały więc być uzbrojone w sześć karabinów maszynowych kal. 7,62 mm (dwa w kadłubie i po dwa w każdym skrzydle).