Podczas wystawy IDEX-2017 Rheinmetall Defence wystawił w swym stoisku demonstrator modernizacji czołgu Leopard 2A4, który określany był jako Leopard 2PL (był to ten sam wóz, który zaprezentowano na MSPO 2016), ale z bogatszym wyposażeniem niż w polskiej konfiguracji.

Międzynarodowa wystawa i konferencja International Defence Exhibition IDEX-2017 w Abu Zabi to przedsięwzięcie, na którym można zapoznać się z nowościami w sferze uzbrojenia oraz sprzętu wojskowego niemal ze wszystkich dziedzin techniki. Poza nielicznymi wyjątkami, np. firmami z Izraela, w wystawie biorą udział wszyscy znani i mniej znani producenci z całego świata. Stąd też nowości i ciekawostek nigdy tam nie brakuje. W marcowym numerze „Wojska i Techniki” opublikowaliśmy pierwszą cześć subiektywnego przeglądu nowości tegorocznego IDEX-u, obecnie zamieszczamy jego kontynuację.

Na tak ogromnej wystawie nie jest możliwe obejrzenie wszystkiego, a nawet zapoznanie się ze wszystkimi nowościami. W opinii autora tej relacji wśród najciekawszych eksponatów salonu IDEX-2017 były produkty lokalnych firm (w przytłaczającej większości będące wynikiem współpracy z partnerami zagranicznymi), poza tym wiele interesujących nowości zaprezentowały centrale handlowe, przedsiębiorstwa i placówki naukowo-badawcze z Białorusi i Serbii. Przede wszystkim – może poza techniką rakietową, niepowodujące przyspieszonego bicia serca większości odwiedzających wystawę, ale będące świadectwem rozwoju w tych sferach, które dziś mają ważny wpływ na kierunki rozwoju uzbrojenia i sprzętu wojskowego, a nawet całych sił zbrojnych. Wśród nich należy wymienić: systemy uzbrojenia z rakietami niekierowanymi i pociskami kierowanymi, najnowsze osiągnięcia elektroniki i optoelektroniki, systemy bezzałogowe itp.

Artyleryjskie systemy rakietowe

Tegoroczna ekspozycja Republiki Serbskiej była wyjątkowo bogata i różnorodna, nie zabrakło na niej także premier, wśród których były także elementy artyleryjskich systemów rakietowych. W tej tematyce od lat specjalizuje się firma EDePro (Engine Development and Production) z Belgradu, reprezentowana na rynkach zagranicznych przez państwową centralę handlową Jugoimport SDPR.
Jedną z rakietowych nowości EDePro była rakieta G-2000/52 kalibru 122 mm, cechująca się zasięgiem aż 52 kilometrów. Jest ona kolejnym ogniwem w rozwoju rakiet rodziny G-2000, opracowanych na przestrzeni ostatnich lat przez EDePro we współpracy z partnerami, z myślą o używanych na całym świecie polowych systemach rakietowych Grad sowieckiej proweniencji. Rakieta G-2000/52 ma długość 2862 mm, cztery stabilizatory o rozpiętości 260 mm, sekcję bojową o długości 752 mm i masę startową 64 kg (masa kompozytowego paliwa rakietowego silnika na stały materiał pędny wynosi 27 kg). Deklarowany maksymalny zasięg 52 km ma być osiągany przy kącie podniesienia bloku prowadnic 57°, w takim przypadku wierzchołek trajektorii lotu sięga wysokości 24,4 km. Odchylenie od punktu celowania przy strzelaniu na maksymalny zasięg ma nie przekraczać 9% odległości. Część bojowa jest odłamkowo-burząca z kombinowanym – uderzeniowo/zbliżeniowym – zapalnikiem głowicowym.
Największą serbską rakietową nowością – także dosłownie – był korygowany pocisk Šumadija kalibru 400 mm. Według informacji EDePro znajduje się on we wczesnej fazie rozwoju, a jego przeznaczeniem jest niszczenie celów powierzchniowych: baz, magazynów, lotnisk, portów i instalacji brzegowych, węzłów kolejowych i drogowych, fabryk i innych ważnych obiektów o zawczasu znanym położeniu, z odległości nawet 280 km. Podstawową jednostką ogniową systemu Šumadija ma być bateria, niemniej każdą wyrzutnię będzie można także wykorzystać samodzielnie. Podstawowym elementem systemu będzie oczywiście korygowany pocisk, składający się z: części napędowej z silnikiem na stały materiał pędny, do której w tylnej części zamocowano obrotowy pierścień ze stabilizatorami; część bojowa i blok sterowania z bezwładnościowym systemem nawigacji i sekcją z czterema powierzchniami sterowymi wraz z napędami. Długość pocisku wynosi 8250 mm, kaliber 400 mm, rozpiętość stabilizatorów 854 mm, zaś sterów 720 mm. Masa startowa sięga 1502 kg, przy czym na kompozytowe paliwo rakietowe silnika M400 przypada 889 kg, a masa części bojowej to 200 kg. Pocisk jest przechowywany (ze złożonymi stabilizatorami i sterami) i odpalany z pojemnika o długości 8600 mm. Część bojowa ma działanie burzące i odłamkowe, ma długość 950 mm i średnicę 300 mm. Jest elaborowana 41 kg kompozytowego materiału kruszącego HMX A1, bazującego na oktogenie. Kombinowany zapalnik uderzeniowy ma dwa tryby pracy, natychmiastowy i ze zwłoką. Deklarowany czas przygotowania do odpalenia ma wynosić ≤12 minut i zapewne obejmuje okres od rozpoczęcia zajmowania pozycji przez wyrzutnię do odpalenia pocisku. Maksymalny zasięg jest deklarowany na 280 km na poziomie morza (regulacje traktatowe), przy czym wierzchołek trajektorii lotu znajduje się na wysokości 92 km. Zakres temperatur użytkowych to od −30°C do 50°C.