Stocznia Norfolk Naval Shipyard zakończyła główną część adaptacji wielozadaniowego okrętu podwodnego z napędem jądrowym USS San Francisco na stacjonarną jednostkę szkolną.

16 sierpnia, dawny USS San Francisco (SSN 711, typu Los Angeles) został odholowany z Norfolk Naval Shipyard w Portsmouth w stanie Wirginia do Nuclear Power Training Unit (NPTU) w Charleston w Południowej Karolinie. NPTU to szkoła techniczna prowadzona przez US Navy w Goose Creek (w aglomeracji Charleston), która kształci marynarzy i oficerów oraz cywilów z Knolls Atomic Power Laboratory i Bettis Atomic Power Laboratory w obsłudze siłowni jądrowych, jak też serwisowaniu okrętów nawodnych i podwodnych z napędem nuklearnym. Jednostka została przeklasyfikowana na MTS (Moored Training Ship, stacjonarny okręt szkolny) i dołączy do bliźniaczej MTS La Jolla (MTS 701), która zakończyła konwersję w NNSY w listopadzie 2019 roku.

Przebudowa MTS San Francisco wymagała podzielenia kadłuba na trzy sekcje, usunięcia i recyklingu środkowego bloku kadłuba z reaktorem jądrowym oraz dodania trzech nowych sekcji. Nowe bloki kadłuba przybyły ze stoczni General Dynamics Electric Boat w Groton w stanie Connecticut barką. Stoczniowcy Norfolk Naval Shipyard wciągnęli do doku sekcje kadłuba o masie średnio 700 ton i scalili je z przygotowanym wcześniej MTS San Francisco. Modyfikacja San Francisco, bardziej zaawansowana niż podobna na La Jolla, jest jednym z największych projektów okrętów podwodnych w historii stoczni Norfolk Naval Shipyard.

W trakcie wszystkich prac związanych z przebudową pojawiła się również kwestia konserwacji, w tym prac typowych dla remontów wykonywanych przez Norfolk Naval Shipyard na innych okrętach podwodnych typu Los Angeles.

Podczas konwersji zespół projektowy wykorzystał wnioski wyciągnięte z pracy nad La Jolla dotyczące różnych etapów, od instalacji rurociągów, przez wyposażanie komponentów, po remonty zbiorników. Wyzwaniem na początku przebudowy MTS La Jolla było wyposażenie nowego, pustego modułu przedziału w Norfolk Naval Shipyard. Jako główne ulepszenie projektu w przypadku MTS San Francisco opracowano plan dostarczenia w pełni wyposażonego modułu do stoczni, co zapewniło znaczące skrócenie czasu tej operacji. Innowacje wspierające zespół projektowy obejmowały wdrożenie procesu cięcia kadłuba na zimno, zainstalowanie kilku obudów włazów w celu poprawy dostępu do wnętrza okrętu podwodnego zarówno dla personelu, jak i sprzętu, wstępne testowanie generatorów spalinowo-elektrycznych przy użyciu systemów tymczasowych w celu przyspieszenia końcowych testów oraz wdrożenie nowego systemu rusztowania do poprawy bezpieczeństwa pracowników podczas 34-miesięcznego pobytu okrętu w suchym doku.

Po dotarciu do Charleston, prace nad San Francisco będą kontynuowane na początku przyszłego roku, kiedy przebudowa zostanie oficjalnie zakończona, a okręt będzie gotowy do rozpoczęcia szkolenia.

W minionym miesiącu stocznia pomyślnie wykonała próby stateczności San Francisco, konieczne, gdy w na okręcie dokonywane są znaczące zmiany w architekturze. Po odsunięciu od pirsu określono masę i środek ciężkości jednostki, co miało kluczowe znaczenie dla charakterystyki stateczności i zapewniało bezpieczne holowanie do Charleston.

San Francisco i La Jolla zastępują dawne okręty podwodne Sam Rayburn (MTS 635) typu James Madison i Daniel Webster (MTS 626) typu La Fayette, oddane do użytku US Navy w 1964 roku jako strategiczne okręty podwodne (SSBN), a po wycofaniu z linii używane jako platformy szkoleniowe przez ostatnie trzy dekady. Norfolk Naval Shipyard przeprowadzi dezaktywacje obydwu okrętów. Pierwszy w kolejce jest Rayburn, który przybył do stoczni w kwietniu tego roku.