W lutym rząd izraelski ogłosił, że następcą CH-53 Yas’ur będą śmigłowce Lockheed Martin CH-53K King Stallion. Jest to jednocześnie pierwszy sukces eksportowy tej konstrukcji.

Na początku lutego bieżącego roku rząd Izraela, po blisko trzech latach dyskusji zatwierdził wieloletni program modernizacji izraelskich sił zbrojnych. Realizacja planu ma pozwolić m.in. na zwiększenie potencjału bojowego sił powietrznych oraz przyczynić się do utrzymania militarnej dominacji Izraela na Bliskim Wschodzie. Główna część funduszy na zakupy uzbrojenia i sprzętu wojskowego ma być uzyskana w postaci pożyczki z zagranicznego funduszu wojskowego Stanów Zjednoczonych.

Memorandum w sprawie realizacji 10-letniej pożyczki zostało podpisane we wrześniu 2016 r. jeszcze przez prezydenta USA Baracka Obamę. Obejmuje ono kwotę 38 mld USD na lata budżetowe 2019-2028 (3,8 miliarda dolarów rocznie). Z tej sumy 9 mld USD ma być przeznaczone na zakup samolotów i śmigłowców.

Siły Powietrzne Izraela dysponujące 300 samolotami bojowymi oraz licznymi statkami powietrznymi specjalnymi i pomocniczymi, należą do najpotężniejszych na Bliskim Wschodzie. Niestety, większość z nich ma już swoje lata i musi zostać zastąpiona nowszymi maszynami. Ponad połowa samolotów bojowych F-16 weszła do eksploatacji do 1994 r. (Izrael dysponuje obecnie 127 szt. F-16C/D Barak oraz 97 szt. F-16I Sufa, dostarczonymi w latach 1997-2002). Podobnie jest w przypadku F-15 różnych wersji, najnowsze z nich F-15I Ra’am (25 szt.) wprowadzono do użytku w latach 1996-1998 (ponadto Izrael dysponuje 24 szt. F-15A/B i 36 szt. F-15C/D).

Nadal nie jest przesądzony zakup eskadry wielozadaniowych samolotów transportowych pionowego startu i lądowania Bell-Boeing V-22 Osprey.

W ostatnich latach, także dzięki środkom pomocy wojskowej Stanów Zjednoczonych (do 2018 r. było to 3,1 mld USD rocznie, obecnie jest to 3,8 miliarda dolarów) władzom izraelskim udało się podpisać umowy na zakup 50 samolotów bojowych Lockheed Martin F-35I Adir (dotychczas dostarczono około 30 szt.) oraz dziewięciu średnich samolotów transportowych C-130J-30 Super Hercules tego samego producenta. Czynniki ekonomiczne (opór izraelskiego ministerstwa finansów, które niechętne było zaciąganiu nowych pożyczek) spowodowały jednak ograniczenia, w wyniku czego wstrzymano zakup kolejnych C-130J-30 Super Hercules, ograniczając się do modernizacji ośmiu samolotów Lockheed Martin C-130H Hercules siłami lokalnego przemysłu lotniczego.

Powodem wstrzymania zakupów była także zmiana priorytetów Sił Zbrojnych Izraela. Odkrycie gigantycznych złóż surowców naturalnych w morskiej strefie ekonomicznej spowodowało wzrost znaczenia sił morskich, które będą odpowiedzialne za ochronę instalacji wydobywczych na Morzu Śródziemnym. To skutkowało zamówieniem w Niemczech czterech korwet wielozadaniowych typu Magen – pierwsza z nich dotarła do Izraela i przechodzi obecnie doposażenie w wyposażenie i uzbrojenie lokalnej produkcji. Natomiast walki w Syrii spowodowały wzrost wydatków na wojska lądowe i obronę przed zagrożeniami rakietowymi.

Zatwierdzony w lutym program uruchomił proces izraelskich zakupów, które mają zostać zrealizowane w Stanach Zjednoczonych. W kręgach zazwyczaj dobrze poinformowanych mówi się, że nagłe przyspieszenie w podjęciu decyzji było także wynikiem presji administracji amerykańskiej, która zarezerwowała moce produkcyjne w przemyśle pod planowane dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego, jednak nie mogą one czekać w nieskończoność.

Jeszcze w tym samym miesiącu rząd izraelski poinformował o podpisaniu międzyrządowego dokumentu LoA (Letter of Acceptance), który otwiera drogę do zakupu pierwszych dwóch wielozadaniowych samolotów tankowania powietrznego Boeing KC-46A Pegasus. Departament Stanu USA w marcu 2020 r. autoryzował sprzedaż dla Izraela ośmiu samolotów tego typu za 2,4 mld USD. Tym samym Izrael stał się formalnie drugim po Japonii eksportowym klientem pozyskującym KC-46A. Nie jest wykluczone, że będą one dostarczone w trybie przyspieszonym, czyli pochodzić z partii zamówionej wcześniej przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych na zamówienie US Air Force – tylko w bieżącym roku Boeing otrzymał zamówienie na 27 KC-46A, które mają zostać dostarczone do maja 2024 r. Ewentualna wymiana egzemplarzy na linii montażowej pomiędzy odbiorcami nie jest niczym niezwykłym, ostatnio taką procedurę zastosowano m.in. w przypadku sprzedaży 24 śmigłowców pokładowych Sikorsky MH-60R Seahawk do Indii (pierwsze trzy mają pochodzić z partii produkowanej dla US Navy). Dzięki temu pierwszy indyjski MH-60R został formalnie zaprezentowany już po ośmiu miesiącach, licząc od momentu podpisania kontraktu.

Zakup KC-46A pozwoli na wycofanie z eksploatacji mocno zużytych samolotów tankowania powietrznego Boeing KC-707. Co więcej, dzięki możliwości instalacji modułów misyjnych na KC-46A Pegasus być może zostanie rozwiązany problem transportu specjalnego przedstawicieli izraelskiego rządu. Co może zastanawiać, Izrael zdecydował się na zakup fabrycznie nowych KC-46A dzięki funduszom programu FMF, a nie wspieranie własnego producenta – koncernu IAI, który ma w ofercie przebudowę samolotów komunikacyjnych Boeing 767 na wielozadaniowe tankowce.
25 lutego rząd Izraela ogłosił, że zatwierdzono rekomendację ministerstwa obrony dotyczącą wyboru następcy dla floty 23 obecnie eksploatowanych ciężkich śmigłowców transportowych Sikorsky CH-53D Yas’ur (w tym: 18 szt. Yas’ur 2000 i 5 szt. Yas’ur 2025). O zamówienie na 20-24 nowe wiropłaty tej klasy rywalizowali dwaj producenci amerykańscy: Boeing (CH-47F Chinook Block II, 24 szt.) oraz Lockheed Martin (CH-53K King Stallion, 20 szt.). Ostatecznie z tej rywalizacji zwycięsko wyszedł ten drugi, co jednocześnie oznacza zdobycie pierwszego klienta eksportowego.