20 lutego regionalny rosyjski portal informacyjny „Tatar-Inform” podał, że Uralskij Zawod Grażdanskoj Awiacyi podpisał z Ministerstwem Obrony Federacji Rosyjskiej kontrakt na dostawę pierwszych seryjnych bezzałogowców Altius-RU. Tatar-Inform powołuje się na treść sprawozdania z posiedzenia Ministerstwa Przemysłu i Handlu Republiki Tatarstanu.

„Tatar-Inform” cytuje fragment wspomnianego dokumentu, mówiący o tym, że Uralskij Zawod Grażdanskoj Awiacyi (UZGA – Uralski Zakład Lotnictwa Cywilnego) w Kazaniu, a dokładnie jego 2. oddział, ukończył „projekt techniczny” związany z rozwojem bezzałogowego systemu powietrznego, będącego rezultatem państwowego zlecenia na pracę doświadczalno-projektową (ros. OKR) pk. Altius-RU. Rosyjski resort obrony zleciał ją w grudniu 2019 r. W konsekwencji teraz podpisano umowę na rozpoczęcie w tym roku produkcji pilotażowej serii tych bezzałogowców.

20 stycznia ub.r. „Tatar-Inform” donosił, że zakończono badania Altiusa-U, w tym wariantu wyposażonego w satelitarne łącze przesyłu danych. Sprawdzono możliwość zdalnego sterowania Altiusem via satelita, jak i przesyłania w czasie rzeczywistym danych rozpoznawczych zbieranych przez zadaniowe wyposażenie pokładowe bezzałogowca. Wówczas rosyjski wiceminister obrony Aleksiej Kriworuczko informował o podpisaniu umowy na rozwój Altiusa-RU (wersja uzbrojona).

Prototyp Altiusa-U o numerze 02. Fot. Ministerstwo Obrony FR.

Bezzałogowiec Altius skonstruowało NPO OKB im. M. P. Simonowa z Kazania w ramach programu Altius-M na mocy kontraktu z października 2011 r. o wartości 1,035 mld RUB (na początku nowy bezzałogowiec określany był jako Altair). W listopadzie 2014 r. MO FR za 3,6 mld RUB zamówiło dalszy rozwój konstrukcji (tzw. Altius-O), którego prototypy zbudowała spółka KAPO-Kompozit z Kazania. Łącznie w latach 2014–2018 powstały trzy prototypy (jeden Altius-M i dwa Altius-O), które wykorzystano do prób rozwojowych, w tym badań w locie. Pierwszy z Altiusów oblatano w lipcu 2016 r. Jeden z Altiusów-O przebudowano na prototyp Altiusa-U.

20 sierpnia 2019 r. MO FR ujawniło film z oblotu Altiusa-U. Lot trwał 32 minuty, na maksymalnej wysokości 800 m, całkowicie w trybie autonomicznym, wliczając start i lądowanie. Lot odbył się z fabrycznego lotniska kazańskiego wydziału UZGA, który odpowiada za dostosowanie konstrukcji do produkcji, i w którym zmodyfikowano konstrukcję Altiusa-O do wersji Altius-U.

Altius-U/RU ma masę startową ponad 7 t, rozpiętość 28,5 m, prędkość przelotową w przedziale 150-250 km/h, wysokość lotu 12 km, długotrwałość lotu z 1000 kg udżwigu wynosi 48 h i 10 000 km. Altius-RU może przenosić uzbrojenie podwieszanie (do 1000 kg). Wyposażenie rozpoznawcze obejmuje głowicę optoelektroniczną i stację radiolokacyjną z trybem z syntetycznej apertury. Napęd zapewniają dwa silniki RED A03 – wysokoprężne, widlaste, 12-cylindrowe, czterosuwowe, z chłodzeniem wodnym, o pojemności 6134 cm³, o mocy ciągłej 338 kW/460 KM – z trójłopatowymi śmigłami ciągnącymi.