Po blisko dziesięciu latach siły powietrzne Stanów Zjednoczonych (USAF) powróciły do planu zastąpienia samolotów zdalnie pilotowanych typu MQ-9A Reaper nową konstrukcją. Chęć udziału w programie nazwanym MQ-Next wyraziły: General Atomics Aeronautical Systems (GA-ASI), Northro Grumman oraz Lockheed Martin.

Opracowany przez GA-ASI MQ-9A Reaper został oblatany w lutym 2001 r. jako większy i bardziej zaawansowany następca samolotu bezzałogowego MQ-1 Predator. Reaper oferował znacznie lepsze osiągi oraz możliwość przenoszenia około 1500 kg uzbrojenia i wyposażenia specjalnego na czterech podwieszeniach podskrzydłowych. Z tego względu jest on nazywany pierwszym prawdziwym bezzałogowym samolotem typu „tropiciel-zabójca” (ang. hunter-killer). Reaper wszedł do służby w maju 2007 roku. Już kilka miesięcy później USAF rozpoczęły intensywną eksploatację samolotów zdalnie pilotowanych typu MQ-9A w Afganistanie, a następnie również na Bliskim Wschodzie.

Pomimo niewątpliwego sukcesu Reapera, już pod koniec pierwszej dekady XXI wieku siły powietrzne Stanów Zjednoczonych zaczęły rozważać wdrożenie do służby jego następcy. Miał to być samolot trudno-wykrywalny dla radarów, zdolny do przetrwania na współczesnym polu walki. Sukces MQ-9A wiązał się niewątpliwie z faktem, że samoloty te operowały nad obszarami na których nie występowały systemy przeciwlotnicze przeciwnika, nie mówiąc o wrogich myśliwcach. Rozpoczęto program nazwany MQ-X. Firma General Atomics zaproponowała wówczas USAF samolot bezzałogowy z silnikiem turbowentylatorowym Predator C, który nazwano następnie Avenger. Oblatany w kwietniu 2009 r. Avenger został wyposażony w komorę bombową i charakteryzował się obniżoną wykrywalnością radarową. Siły powietrzne przeprowadziły testy Avengera, który na początku 2012 r. prawdopodobnie wykonywał również misje bojowe w Afganistanie.

Uznano wówczas, że samolot nie oferuje dużo lepszych osiągów niż MQ-9A, a jego eksploatacja byłaby bardziej kosztowna. Ogólnie USAF nie mogły się zdecydować w jakim kierunku ma pójść program MQ-X. Sytuacja budżetowa też nie była najlepsza. Ostatecznie w lutym 2012 r. program MQ-X skasowano. W kolejnych latach USAF nie wracały do tematu twierdząc, że muszą zebrać odpowiednią ilość danych na podstawie których będzie można stwierdzić jaki rodzaj platformy będzie odpowiadał wymogom pola walki.

3 czerwca 2020 r. USAF wystosowały tzw. prośbę o informację RFI (Request for Information) w sprawie potencjalnego następcy MQ-9A. Dokument mówi o platformie bezzałogowej operującej na średnich wysokościach lotu przystosowanej do prowadzenia zwiadu, wywiadu i rozpoznania oraz atakowania celów naziemnych (ISR-Strike). Nowy samolot ma oferować znaczną poprawę osiągów względem MQ-9A oraz być zdolny do przetrwania w środowisku nasyconym systemami przeciwlotniczymi. Niewykluczone, że będzie też przenosił kierowane pociski rakietowe „powietrze-powietrze”.

Dla USAF bardzo ważną kwestią jest, aby flota nowych maszyn mogła być obsługiwana przez mniejszą liczbę personelu, a jednocześnie była w stanie wykonywać więcej samolotolotów lub dłużej pozostawać w powietrzu. Osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej (IOC) nowego samolotu jest planowane na trzeci kwartał roku fiskalnego 2031. Jest to jednakże data orientacyjna i niewykluczone, że przy sprzyjającym klimacie budżetowym nowy samolot znajdzie się w służbie znacznie szybciej.

11 września br. firmy Northrop Grumman oraz Lockheed Martin zgłosiły swoje propozycje do programu MQ-Next. Trzy dni później swój projekt zaprezentowała firma General Atomics. Ujawnione rysunki przedstawiają dość podobne konstrukcje – zaprojektowane w konfiguracji latającego skrzydła z wlotami powietrza umieszczonymi na górnej powierzchni kadłuba. Wszystkie trzy wyposażone są w silniki odrzutowe zabudowane głęboko w kadłubie i charakteryzują się niską wykrywalnością radarową.

Samolot bezzałogowy firmy Northrop Grumman nazwany SG-2 przypomina prototyp X-47B, który został opracowany na potrzeby programu UCAS-D amerykańskiej marynarki wojennej i który był testowany w latach 2011–2016. Northrop zapowiada, że SG-2 będzie charakteryzował się dużą autonomią działania z możliwością jednoczesnej kontroli kilku samolotów przez jednego operatora naziemnego.

Firma General Atomics ogłosiła, że jej konstrukcja będzie charakteryzowała się dużym zasięgiem i długotrwałością lotu. Ma być znacznie większa niż w przypadku MQ-9A, który może utrzymywać się w powietrzu nie mniej niż dobę. Nie wiadomo jednak czy będzie większa niż długotrwałość lotu samolotu bezzałogowego MQ-1C Grey Eagle w wersji dalekiego zasięgu (ER), który może pozostawać w powietrzu do 42 godzin.

Wszystkie trzy firmy zapowiadają, że ich platformy będą charakteryzowały się dużą automatyzacją i autonomią działania (na ziemi i w powietrzu) oraz pełną, wielodomenową sieciocentrycznością.

Siły powietrzne Stanów Zjednoczonych posiadają obecnie około 270 samolotów zdalnie pilotowanych MQ-9A Reaper. Ostatni ze 195 egzemplarzy w wersji Block 1 USAF odebrały w połowie 2015 r. Rozpoczęła się wówczas produkcja wersji Block 5. Pierwotny plan zakładał zakup 155 egzemplarzy w wersji Block 5 oraz zmodernizowanie do tego standardu posiadanej floty starszych Block 1. W roku fiskalnym 2020 USAF zakupiły 12 egzemplarzy MQ-9A i ogłosiły że nie będą już ich dalej kupowały. Pomimo tego, w projekcie budżetu obronnego na rok fiskalny 2021, legislatorzy zarezerwowali 344 miliony dolarów na kolejne 16 egzemplarzy MQ-9A.