29 marca internetowe wydanie dziennika „Izwiestia” zamieściło artykuł o wprowadzeniu polowej systemów rakietowych 9K58 Smiercz do wyposażenia rosyjskich oddziałów artylerii na terenie obwodu kaliningradzkiego.

Transfer sprzętu odbył się pod koniec ubiegłego roku. Smiercze przydzielono 244. Brygadzie Artylerii. „Izwiestia”, powołując się na Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej, poinformowała o trwającym szkoleniu żołnierzy brygady w obsłudze nowego sprzętu. Potwierdza to artykuł opublikowany na stronach internetowych „Straży Bałtiki”, czyli wydawanego w Kaliningradzie organu prasowego Floty Bałtyckiej Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej, opisujący szkolenie poligonowe 244. Brygady, rozpoczęte 24 lutego, a które ma potrwać do końca kwietnia.

244. Brygada wchodzi w skład 11. Armijnego Korpusu Obrony Wybrzeża Floty Bałtyckiej, sformowanego w 2016 r. jako rosyjskie kontrposunięcie na rozmieszczanie nowych oddziałów NATO wokół obwodu kaliningradzkiego. Chodzi przede wszystkim o batalionowe grupy bojowe – US Army w polskim Orzyszu i dowodzoną przez Bundeswehrę w litewskiej Rukle.

Rozmieszczona koło Kaliningradu 244. Brygada Artylerii jest stale rozbudowywana. Pod koniec ubiegłego roku jej dywizjon przeciwpancerny uzbrojono w samobieżne rakietowe niszczyciele czołgów systemu 9K123 Krizantiema-S. Brygadę dozbrojono też w dywizjon 152 mm armatohaubic samobieżnych 2S19M1 Msta-S, które uzupełniają ciągnione 152 mm 2A36 Giacynt-S. Natomiast Smiercze, które można określić jako odpowiednik amerykańskiego MLRS-a, zastąpiły w brygadzie 122 mm polowe systemy rakietowe 9K51 Grad, co jest zasadniczą zmianą, gdyż graniczny zasięg ognia Gradów to ok. 40 km. Natomiast Smiercze strzelają maksymalnie na 120 km, znacznie większymi pociskami rakietowymi (masa jednej rakiety to 800÷815 kg w zależności od wersji, w porównaniu z ~56÷70 kg Grada). 12-rakietowa salwa jednej wyrzutni 9A52-2 systemu Smiercz może porazić obszar 67 ha. W przypadku Grada są to tylko cztery hektary. Wśród amunicji systemu Smiercz są też kasetowe pociski rakietowe z samonaprowadzającymi się podpociskami ppanc. (ros. SPBE – samopriceliwajuszczijsia bojewoj elemient), rażącymi z górnej półsfery czołgi lub inne pojazdy, o zasięgu 70 km: pocisk 9M55K1 (z pięcioma SPBE typu 9N142), 9M55K6 (pięć 9N268), 9M55K7 (20 9N282) lub o zasięgu 90 km: pocisk 9M526 (pięć 9N142), 9M532 (20 9N282), 9M533 (pięć 9N268).

Pomijając rozpoznanie radioelektroniczne, które służy m.in. do wykrywania stanowisk dowodzenia i łączności czy pozycji OPL, Smiercze mogą korzystać z rozpoznania obrazowego celów, realizowanego przez bezzałogowe systemy powietrzne. W obwodzie kaliningradzkim rosyjska artyleria ma do dyspozycji taktyczne BSP typu Orłan-10 i Forpost. Dodatkowo sam system Smiercz odpala pociski 9M534, które zamiast głowicy bojowej przenoszą lekki BSP typu E90 jednorazowego użytku.