26 czerwca w stocznia Saab Kockums w Karlskronie zwodowano okręt podwodny HMS Södermanland. To 35-letnia, do niedawna niechciana, jednostka typu A17S, którą naprawiono, aby wzmocnić siły podwodne Marinen.

Proces usprawniania Södermanlanda będzie kontynuowany na wodzie. Jest to efekt umowy zawartej 14 września 2022 roku pomiędzy Administracją Zaopatrywania Sił Zbrojnych (FMV, Försvarets materielverk) a Saab Kockums AB. Prace mają potrwać 72 miesiące i kosztować 470 mln SEK. Nie podano szczegółów dotyczących zakresu robót, poza publicystycznym stwierdzeniem, że „okręt zostanie poddany około pięćdziesięciu modyfikacjom”. Można domniemywać, że chodzi o wymianę lub naprawy urządzeń i mechanizmów oraz baterii akumulatorów. Jest mało prawdopodobne, aby dokonano istotnych zmian w systemach obserwacji technicznej i walki. Celem jest przedłużenie jego służby o sześć lat.

Konieczność reanimacji tej starej jednostki jest między innymi efektem opóźnień programu okrętów podwodnych nowej generacji A26 Blekinge. Według obecnego harmonogramu Blekinge i Skåne mają być przekazane FMV w latach 2027 i 2028.

Oprócz Södermanlanda Szwedzi mają jeszcze jego bliźniaka – Östergötlanda, który jest nieaktywny od 2011 roku i jest mało prawdopodobne, aby miał być przywrócony do służby. Zasadniczą część sił podwodnych Marien tworzą obecnie trzy jednostki typu A19, w tym dwie poważnie zmodernizowane (Gotland i Uppland), ale trzecia – Halland właśnie przechodzi podobny zabieg w stoczni Kockums i wróci do linii dopiero w 2026 roku. Tak więc Szwedzi mają teraz tylko dwa okręty, pod warunkiem, że jeden z nich nie przechodzi serwisu lub napraw bieżących.

Fot. Saab Kockums

Co ciekawe, Södermanland był oferowany Polsce w ramach poprzedniej odsłony programu Orka, wraz z okrętami typu A26. Miał być tzw. gap-fillerem, czyli jednostką do doraźnego szkolenia, w oczekiwaniu na docelowe Orki. Wtedy, w kwietniu 2020 roku, szwedzki parlament otrzymał rekomendacje rządu, w których wskazano, że aby Södermanland mógł kontynuować służbę pod szwedzką banderą, konieczny byłby jego remont i modernizacja, co wymagałoby tak szeroko zakrojonych środków, że nie można tego rozpatrywać jako odpowiedniego sposobu na wzmocnienie szwedzkich sił podwodnych w perspektywie długoterminowej. Do porozumienia Sztokholmu z Warszawą, jak wiadomo, nie doszło. Historia zatoczyła koło i Szwedzi zostali zmuszenia wyremontować niechciany okręt.